Γ. Παπανδρέου: Τα παιδία παίζει
Κλασική περίπτωση: η πρότασή του στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ να εγκρίνει την ανάρρηση του κ. Χρήστου Σαρτζετάκη στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όταν οι πάντες πίστευαν ότι θα πρότεινε για δεύτερη συνεχή φορά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για το ύπατο αυτό αξίωμα της Πολιτείας. (Οι περισσότεροι θα θυμούνται τη δήλωση του Ευάγγελου Γιαννόπουλου, ο οποίος, κατευθυνόμενος στην αίθουσα όπου θα ελάμβανε χώρα η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, είχε πει με ευδιάκριτη δυσφορία: «Τι να κάνουμε; Θα ψηφίσουμε πάλι Καραμανλή, αφού τον θέλει ο πρόεδρός μας».)
Το γονίδιο αυτό του ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ κληρονόμησε από τον πατέρα του ο Γιώργος σε υπερβολική, όπως φαίνεται, δόση και εφαρμόζει την τακτική λήψης ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΩΝ αποφάσεων, όχι στο τετράγωνο, αλλά στον κύβο! Γεγονός που, αντί να τον ωφελεί, όπως ωφελούσε τον χαρισματικό Ανδρέα, τον βλάπτει καίρια και τον καθιστά πλέον γραφικό. Το δυστύχημα για τον νυν (και αεί;) αρχηγό του ΠΑΣΟΚ είναι ότι από τις άλλες συνιστώσες του γονιδίου του λίαν προικισμένου πατρός του κληρονόμησε μόνο την αρνητική, δηλαδή την ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ, και ΔΕΝ κληρονόμησε ούτε την ΕΥΦΥΙΑ ούτε τη ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ούτε την ΠΕΙΘΩ που διέκριναν τον γεννήτορά του.
Η αυλαία του 8ου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ έπεσε χωρίς χειροκρότημα τού ανά την επικράτεια φιλοπασοκικού κοινού, σκορπίζοντας αγανάκτηση στα πρωτοκλασάτα στελέχη του και αμηχανία σε ικανό αριθμό προβληματισμένων συνέδρων. Οι τόνοι προσποιητής αισιοδοξίας εκ μέρους ορισμένων εξαπτέρυγων του για πολλοστή φορά αυτοσχεδιάζοντος (και κολλημένου με ψαρόκολλα στην καρέκλα του) αρχηγού μόνο αφελείς ενδέχεται να έπεισαν. Η επιχειρηθείσα ανανέωση σε συνδυασμό με τον συλλήβδην αποκλεισμό από το Πολιτικό Συμβούλιο όσων κομματικών στελεχών έχουν χρηματίσει υπουργοί και υφυπουργοί, εξαιρουμένου φυσικά του… μεγάλου αρχηγού, θα αποτελέσει την απαρχή νέων τριβών, που θα κλονίσουν την ούτως ή άλλως επισφαλή ενότητα. Χαμπάρι απʼ όλα αυτά ο υιός και εγγονός δύο πρωθυπουργών. Εκείνου τα αφτιά ακτινοβολούσαν ευδαιμονία, τόση η γηθοσύνη του!
Το πρώτιστο –ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΟ– φάουλ του Γ. Παπανδρέου εις βάρος της ομάδας του (που κινδυνεύει, για να χρησιμοποιήσω ποδοσφαιρική ορολογία, με υποβιβασμό) ήταν η πρόσκληση στο συνέδριο του αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα. Μα δεν αντιλήφθηκε, άραγε, αυτό που γνωρίζουν και τα μικρά παιδιά; Ότι δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων… λατρεύει τους Αμερικανούς και ιδίως τις ηγεσίες τους;
Μέγα σφάλμα του υπήρξε επίσης η πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα να απευθύνει χαιρετισμό στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Η πρόσκληση αυτή ήταν όντως δείγμα αβροφροσύνης και ανωτερότητας εκ μέρους του, μια και ο Συνασπισμός δεν τον είχε καλέσει στο δικό του συνέδριο. Όμως, παραγνώρισε τις αρνητικές συνέπειες αυτού του χαιρετισμού για το ΠΑΣΟΚ. Συνέπειες ολοφάνερες ακόμα και για τυφλούς. Τι περίμενε δηλαδή; Σε περίοδο συρρίκνωσης και αποσυσπείρωσης του ΠΑΣΟΚ να προτείνει ο Τσίπρας για λογαριασμό του ΣΥΝ και κατʼ επέκτασιν του ΣΥΡΙΖΑ συνεργασία με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Μόνο αν τον διέκρινε αυτοκτονική διάθεση θα μπορούσε να προτείνει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, ο νεαρός ηγέτης του ΣΥΝ, τηρώντας τα προσχήματα στον χαιρετισμό του, απευθυνόταν ουσιαστικά στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και δύσκολα συγκάλυπτε ότι το κόμμα του αποβλέπει στην περαιτέρω αποδυνάμωση της βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι, το φλερτ του Γιώργου με τον ΣΥΝ στην εναρκτήρια ομιλία του στο συνέδριο (που προηγήθηκε του χαιρετισμού του Αλέξη Τσίπρα) μετετράπη στην ομιλία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ το προπερασμένο Σάββατο σχεδόν σε ΙΚΕΣΙΑ για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ! Με αποτέλεσμα να φάει τη χυλόπιτα με τη δήλωση που έκανε ο… εκλεκτός του στην πανελλαδική συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι δεν υποτιμάει καμιά πολιτική δύναμη, αλλά δεν δέχεται κάποιοι «να μεταχειρίζονται την Αριστερά ως συμπληρωματική δύναμη στα αυτοδύναμα σχέδιά τους». Μια χυλόπιτα που δίχασε ταυτοχρόνως τα επώνυμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα συντηρητικότερα από τα οποία θα ακούνε ΣΥΡΙΖΑ και θα παίρνουν μαύρο δρόμο.
Το ΠΑΣΟΚ άφησε πίσω του ακόμα ένα συνέδριο στο οποίο δεν έγινε καμία ουσιαστική συζήτηση και δεν πάρθηκε καμία ιεραρχημένη στην εφαρμογή της απόφαση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση οξύτατων προβλημάτων της κοινωνίας μας. Οι σύνεδροι, εκτός από τους 150 που πήραν… γαλόνια, επέστρεψαν στη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους είτε προβληματισμένοι και απογοητευμένοι είτε με τη χαζοχαρούμενη ελπίδα ότι θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το κόμμα τους, ενώ ορισμένοι κατέφυγαν σε προτροπές του τύπου: «ο πολιτικός χρόνος από δω και εμπρός είναι αμείλικτος και οφείλουμε να ανασκουμπωθούμε τάχιστα». Γεγονός αναντίρρητο είναι, ωστόσο, ότι το άλλοτε πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει συγκεκριμένο πρόγραμμα ούτε καν ορατό πολιτικό στίγμα, καθώς ήταν εθισμένο στην ανεξέλεγκτη νομή της εξουσίας υπέρ των ημετέρων και του μεγάλου κεφαλαίου –ατσίδας περί τα τοιαύτα ο Σημίτης– και εις βάρος των υπολοίπων Ελλήνων. Σήμερα παραπαίει ευνουχισμένο και χωρίς μπούσουλα, δρώντας ευκαιριακά και προσπαθώντας ανεπιτυχώς να επουλώσει τις πληγές του.
Με τη σημερινή εντονότατα αμφισβητούμενη ηγεσία του και κυρίως με έναν αρχηγό που παίζει συνεχώς με το κόμμα που του προσφέρθηκε, σαν να ήταν ένα προσφιλές δώρο των παιδικών του χρόνων, και ο οποίος το μόνο που έμαθε στο διάστημα της αρχηγίας του είναι να φωνασκεί στη Βουλή, χειρονομώντας ακατάπαυστα, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ
ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ. Το είπε ρητά αυτό ο πρώην υπουργός Βασίλης Κοντογιαννόπουλος σε επιστολή του προς τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ που μοιράστηκε στο συνέδριο. Ιδού τι σημειώνει, μεταξύ άλλων, στην εν λόγω επιστολή ο κ. Κοντογιαννόπουλος:
«Τέσσερα χρόνια στην ηγεσία δεν μπόρεσε να πείσει τους πολίτες ότι αποτελεί εναλλακτική λύση απέναντι στον ηγέτη της συντηρητικής παράταξης. Οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στον τόπο, στην παράταξη και στην οικογενειακή του παράδοση, που συνδέεται με ιστορικές νίκες και όχι με ταπεινωτικές ήττες».
Πλείστοι όσοι σκέπτονται με τον ίδιο ή ανάλογο τρόπο για τον Γ. Παπανδρέου. Κανένας τους, όμως, δεν τολμάει να μιμηθεί τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο. Όλοι τους υποκρίνονται νομιμοφροσύνη στον ανεπαρκέστατο αρχηγό και καιροφυλακτούν την ευκαιρία που θα τους απαλλάξει από αυτόν.