Ασφαλιστικό και πολιτικό κόστος
Το εγχείρημα της ανάλυσης του ζητήματος πρέπει να βασιστεί σε δύο δεδομένα, και τα δεδομένα αυτά είναι κατά σειρά: Πρώτο δεδομένο, η κοινή γνώμη αποδέχεται πως το Ασφαλιστικό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί. Δεύτερο δεδομένο, οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης απαξιώνουν κοντοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα συνταξιοδοτικά κεκτημένα, καθώς και κεκτημένα του τομέα περίθαλψης και ως εκ τούτου συναντούν την αντίδραση διάφορων κοινωνικών ομάδων. Με άλλα λόγια, από τη μια αναγνωρίζεται ότι το Ασφαλιστικό έπρεπε να λυθεί και, από την άλλη, όσοι θίγονται από τη συγκεκριμένη λύση αντιδρούν.
• Η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα από τη διαχείριση του Ασφαλιστικού εκ μέρους της κρατούσας κατάστασης δείχνει πως η κυβέρνηση εισπράττει κόστος. Όμως το πραγματικό ερώτημα είναι εάν το κόστος αυτό θα έχει εφήμερο ή διαχρονικό «χαρακτήρα». Εδώ τα πράγματα δεν είναι εύκολα, καθότι οι περισσότερες από τις δυσμενείς συνέπειες που προώθησε η κυβέρνηση θα πάρουν σάρκα και οστά μετά από μια πενταετία. Αντίθετα, η αίσθηση ότι η κυβέρνηση τόλμησε να κάνει «μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού» λειτουργεί εδώ και τώρα. Η υπάρχουσα αντίφαση θα λυθεί στο πεδίο της επικοινωνιακής πολιτικής, που σημαίνει πως εάν η κυβέρνηση καταφέρει –με την υπεροπλία που διαθέτει στον συγκεκριμένο τομέα– νʼ αφήσει ως απόηχο ότι «τόλμησε να λύσει το Ασφαλιστικό», τότε οι τωρινές ζημίες μπορεί να μεταμορφωθούν σε εκλογικά κέρδη αύριο, ενώ, αντίθετα, αν ως απόηχος μείνει πως η κυβέρνηση «κατεδάφισε» τα ασφαλιστικά δικαιώματα, τότε το κόστος του σήμερα θα γίνει και εκλογικό κόστος του αύριο.
• Διά ταύτα, η αντιπολίτευση να μη θεωρεί δεδομένο ότι το πολιτικό κόστος που φορτώθηκε σήμερα η κυβέρνηση Καραμανλή θα μείνει και αύριο. Πόσω μάλλον που ιδιαίτερα η αξιωματική αντιπολίτευση στον τομέα της επικοινωνιακής πολιτικής δεν έχει περγαμηνές, ούτε έχει δείξει ότι μπορεί να παλεύει μια υπόθεση διαχρονικά μέχρι να την κερδίσει. Άλλωστε οι «κάκιστες σχέσεις» της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τα ΜΜΕ προδιαγράφουν ότι θα χάσει την επικοινωνιακή μάχη, οπότε θα μείνει ως διά ταύτα: η κυβέρνηση Καραμανλή τόλμησε να λύσει το Ασφαλιστικό.