Αμφισβητείται η 25η Μαρτίου στο νέο εγχειρίδιο της Γ΄ Γυμνασίου!

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της ιδεολογίας είναι η αντιμετώπιση από το νέο εγχειρίδιο της ημερομηνίας-σύμβολο, της 25ης Μαρτίου: Η ημερομηνία αυτή αναφέρεται μόνο μία φορά, στο σχόλιο του πίνακα του Θ. Βρυζάκη «Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλογεί τη σημαία της Επανάστασης». Διαβάζουμε λοιπόν στη σελίδα 30: «(Φανταστική σύνθεση). Αν και ο Αγώνας είχε ξεκινήσει λίγες μέρες νωρίτερα, η 25η Μαρτίου ορίσθηκε το 1838 ως εθνική επέτειος, για να συνδεθεί η κήρυξη της Επανάστασης με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου». Αυτό είναι όλο!
Τι καταλαβαίνει λοιπόν ο μαθητής της Γ΄ Γυμνασίου; Ότι η 25η Μαρτίου δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εφεύρημα της βαυαροκρατίας και της απόλυτης μοναρχίας του Όθωνα. Αμφισβητείται με τον τρόπο αυτόν, εμμέσως πλην σαφώς, η 25η Μαρτίου ως ημέρα εθνικής εορτής.
Βεβαίως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα παρουσιάζει το σχολικό βιβλίο. Αν ανατρέξουμε στην πιο έγκυρη ιστορία, την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», θα διαβάσουμε ότι πράγματι η Αγία Λαύρα ήταν θρύλος. Ένας θρύλος, ωστόσο, που έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στους Έλληνες: «Με συγκίνηση δέχθηκαν τη σύνδεση των δύο μεγαλύτερων και αλληλένδετων στη συνείδησή τους ιδανικών, της ελευθερίας του έθνους και της ορθοδοξίας» (τόμος ΙΒ΄, σ. 84).
Στον σχολιασμό εξάλλου του ίδιου πίνακα, που παραθέτει και το σχολικό εγχειρίδιο, διαβάζουμε τα εξής κατατοπιστικά (που το σχολικό βιβλίο παραλείπει): «Η 25η Μαρτίου είχε πραγματικά προκαθοριστεί ως ημέρα ενάρξεως της Επαναστάσεως, που όμως άρχισε λίγες ημέρες νωρίτερα. Πάντως, στις 25 Μαρτίου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όρκισε επαναστάτες όχι στην Αγία Λαύρα, αλλά στην πλατεία Αγίου Γεωργίου των Πατρών, όπου μπήκε δύο ημέρες μετά την έναρξη των εκεί συγκρούσεων Τούρκων και Ελλήνων». Διαβάζουμε ακόμη στην ίδια Ιστορία ότι εκτός από τον θρύλο της Αγίας Λαύρας η 25η Μαρτίου είναι και για ιστορικούς λόγους στενά συνδεδεμένη με την ιστορία της έναρξης της Επανάστασης, αφού ήταν η ημέρα που είχε παραγγελθεί ως ημέρα της εξέγερσης στους Πελοποννήσιους στη Βοστίτσα και στη Μάνη, αλλά και στους Ρουμελιώτες στη Λευκάδα, από τους απεσταλμένους του Υψηλάντη, αλλά και ακόμη ήταν η ημέρα κατά την οποία γενικεύτηκε η Επανάσταση σε όλη την Πελοπόννησο. Μάλιστα, στην «Ιστορία της Ελληνικού Έθνους» υπάρχει ο πίνακας του Λαπαρίνι «Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει τον σταυρό και ορκίζει τους αγωνιστές», με το εξής σχόλιο: «Στις 25 Μαρτίου 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έστησε στην πλατεία Αγίου Γεωργίου της Πάτρας τον Σταυρό, πάνω στον οποίο ορκίσθηκαν οι αγωνιστές που συγκεντρώθηκαν εκεί, αναφωνώντας “Ελευθερία ή θάνατος”. Ο θρύλος τοποθέτησε το γεγονός στα Καλάβρυτα και, με βάση τον θρύλο αυτό, παλαιότεροι αλλά και νεώτεροι καλλιτέχνες φιλοτέχνησαν διάφορες συνθέσεις με θέμα την έναρξη της Επαναστάσεως» (σ. 87). Επιπροσθέτως, στη σελίδα 85 παρατίθεται φωτογραφία με πανομοιότυπο της πρώτης ελληνικής επαναστατικής σημαίας που ύψωσε ο Ανδρέας Λόντος στην Πάτρα, στις 25 Μαρτίου, κατά την ορκωμοσία εκεί των επαναστατών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.
Αυτό είναι Ιστορία και όχι η προσπάθεια παραχάραξης και αλλοίωσής της από τους συγγραφείς του νέου βιβλίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο προηγούμενο εγχειρίδιο αναφέρεται και το γεγονός ότι είχε οριστεί ως ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης η 25η Μαρτίου (σ. 160), αλλά και η ορκωμοσία στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου. Παρατίθεται μάλιστα και μια λιθογραφία από πίνακα του ζωγράφου Ντενεβίλ, με το σχόλιο: «Ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός, Φιλικός από το 1818, ευλογεί τις επαναστατικές σημαίες στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου των Πατρών στις 25 Μαρτίου 1821» (σ. 161). Έτσι, ο μαθητής αποκτούσε συνείδηση του γεγονότος ότι δεν εορτάζεται τυχαία η 25η Μαρτίου. Τι θα καταλάβει όμως διαβάζοντας το νέο εγχειρίδιο; Ότι την 25η Μαρτίου την επέβαλαν οι Βαυαροί. Και σίγουρα θα βρεθούν και κάποιο «προοδευτικοί» καθηγητές που θα αμφισβητήσουν, με αφορμή το σχόλιο του βιβλίου, την εθνική μας επέτειο. Μήπως αυτός είναι τελικά ο στόχος; Η κατάργηση ή έστω η υποβάθμιση της σημαντικότερης εθνικής μας επετείου;

Στο νέο σχολικό βιβλίο υποβαθμίζεται γενικά η Ελληνική Επανάσταση. Ας μιλήσουν οι αριθμοί: Στην Ελληνική Επανάσταση αφιερώνονται (μαζί με τον Καποδίστρια) μόλις δώδεκα σελίδες, τη στιγμή που για τη Γαλλική Επανάσταση και τον Ναπολέοντα οι σελίδες είναι εφτά. Στο προηγούμενο εγχειρίδιο οι σελίδες ήταν 54 για την Ελληνική Επανάσταση, ενώ για τη Γαλλική και τον Ναπολέοντα 15! Τα σχόλια, νομίζω, περιττεύουν.