Σιωπή αμνών για Λαμπράκη

Άκρα σιωπή ήταν η… απάντηση σ’ ένα τόσο σοβαρό και σημαντικό θέμα που έχει να κάνει με το φυτώριο του έθνους μας, τη νεολαία.
Εκεί που για… ψύλλου πήδημα τα κανάλια κάνουν εκπομπές επί εκπομπών, αφιερώματα, τρέιλερ και… παράθυρα, για το συγκεκριμένο θέμα που απειλεί να ανατρέψει τα πάντα στην κοινωνία μας επικράτησε ο… νόμος της σιωπής. Η σιωπή των αμνών. Που δεν τολμάνε να σηκώσουν κεφάλι και να δουν κατάματα τον τσοπάνη τους…
Και ύστερα κάποιοι λένε πως δεν είναι… παπαγαλάκια. Πως δρουν αυτόνομα και όχι κατόπιν εντολών…
Το θέμα που αποκαλύψαμε όμως, είτε το θέλουν είτε όχι, είναι κορυφαίο. Γιατί ξεσκεπάζει τις μύχιες σκέψεις του Λαμπράκη και των «τζακιών» που τον ακολουθούν και τα οποία στοχεύουν στο να καταργήσουν το υφιστάμενο εκπαιδευτικό καθεστώς και να κάνουν την εκπαίδευση «εργαλείο παραγωγής» ειδικευμένων και υπάκουων στελεχών τα οποία θα επανδρώνουν τις επιχειρήσεις τους.
Και βέβαια, όλο αυτό το κύκλωμα απηχεί τη φιλοσοφία της «σχολής Ρεπούση», που θέλει μια κοινωνία άνευρη και ομαδοποιημένη, έτοιμη να πειθαρχήσει στα κελεύσματα και στις επιθυμίες εκείνων που την κατευθύνουν.
Όπως σχολίαζαν μάλιστα έγκυροι εκπαιδευτικοί, η πρόταση του Ιδρύματος Λαμπράκη αποδεικνύεται ότι αποσκοπεί στο να προσανατολίσει την Παιδεία στην παραγωγή προσωπικού για τις επιχειρήσεις του ίδιου αλλά και των άλλων «ιδρυμάτων» που το ακολουθούν, από το γεγονός ότι προτείνει τη σταδιακή υποκατάσταση των πανεπιστημίων με Ινστιτούτα Επιμόρφωσης και Κατάρτισης. Πλήρης υποβάθμιση δηλαδή της Παιδείας και πλήρης «ομηρία» της από τα «μεγάλα τζάκια»!
Το «μνημόνιο» στα σχολεία
Πάντως, το… περίφημο «μνημόνιο» του Ιδρύματος Λαμπράκη και των συν αυτώ, σύμφωνα με επιστολή που μας έστειλε εκπαιδευτικός, έφτασε με fax στα σχολεία για… μελέτη και παρατηρήσεις, όχι όμως επίσημα από το υπουργείο Παιδείας, το οποίο, αν και έχουμε να κάνουμε με θέμα που άπτεται των αρμοδιοτήτων του, ευθυγραμμίστηκε στη γενικότερη τακτική και έκανε πως δεν είδε ή δεν άκουσε τίποτα! Το ότι απέφυγε όμως να στείλει το «μνημόνιο» επίσημα ως υπουργείο δείχνει ότι θέλει μεν να το προωθήσει, αλλά δεν θέλει να το… χρεωθεί.
Άσχετα πάντως με το τι στάση κράτησαν τα «μεγάλα τζάκια» και το υπουργείο σχετικά με τις αποκαλύψεις μας, οι εκπαιδευτικοί, οι άνθρωποι που ζουν την εκπαίδευση από μέσα και γνωρίζουν τους κινδύνους που περιέχει το «μνημόνιο» για τα σχολεία και την κοινωνία μας, ασχολήθηκαν μ’ αυτό, το συζήτησαν και το ανέλυσαν. Μία από τις αναλύσεις αυτές, την πιο χαρακτηριστική ίσως, δημοσιεύουμε στη συνέχεια:
Τι μας γράφει καθηγητής
«Αξίζει ο έπαινος στην εφημερίδα «Το Παρόν», που με παρρησία και υψηλό αίσθημα ευθύνης επιτελεί σπουδαίο έργο στον χώρο της ενημέρωσης και της ελεύθερης έκφρασης. Έτσι, δεν διστάζει να θίξει θέματα και πρόσωπα «ταμπού», όπως αυτό του μεγαλοεκδότη Χρήστου Λαμπράκη, που επί πολλές δεκαετίες καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Στο πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας για τις ενέργειες του Λαμπράκη στον χώρο της Παιδείας, ας προστεθεί ότι η ανακοίνωση της «Αναπτυξιακής Πρωτοβουλίας» στάλθηκε πριν από λίγες μέρες με fax στα σχολεία (όχι πάντως με πρωτοβουλία του υπουργείου).
Ίσως δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι η «δικτατορία Λαμπράκη» είναι πιο επικίνδυνη και από αυτήν του Μπόμπολα, αφού με υπόγειο τρόπο και με πρόσχημα τον πολιτισμό και τη μόρφωση προσπαθεί να αλώσει συνειδήσεις.
Έτσι, δεν διστάζει να διεισδύσει στον τομέα της Παιδείας, μια περιοχή ιδιαίτερα ευαίσθητη και ευάλωτη, με πολλές πιθανότητες επιτυχίας σε μια εποχή που η ηθική υποχωρεί προς όφελος της δολιότητας και της απάτης.
Ο Χρήστος Λαμπράκης παραμένει ανέπαφος, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, έχοντας ένα «σοβαρό» προφίλ στα έντυπά του, τα οποία χρησιμοποιεί για επίτευξη των στόχων του.
Ας δούμε ενδεικτικά μια δυο περιπτώσεις: Ο πανεπιστημιακός Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, συγγραφέας του βιβλίου «Η ελληνική τραγωδία – Από την απελευθέρωση ως τους συνταγματάρχες», αποτελούσε persona non grata για το συγκρότημα Λαμπράκη, αφού το βιβλίο αυτό ξεσκεπάζει τον ρόλο του Λαμπράκη στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Από τη στιγμή όμως που το βιβλίο έπεσε κατά κάποιον τρόπο στην αφάνεια (τυχαία άραγε;), το όνομα του Κωνσταντίνου Τσουκαλά «αποκαταστάθηκε» στα έντυπα του Συγκροτήματος.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα η περίπτωση της Μαριέττας Γιαννάκου. Το Συγκρότημα χτυπούσε την τέως υπουργό, όχι τόσο πολιτικά όσο σε προσωπικό επίπεδο, κατά τρόπο απαράδεκτο και ρατσιστικό, με ειρωνικά σχόλια για την ενδυμασία της κ.λπ. Όταν η υπουργός υπεραμύνθηκε του βιβλίου Ρεπούση, άλλαξε άρδην και η στάση του συγκροτήματος απέναντί της.
Και μια τελευταία απορία: Πολλά είχαν ακουστεί για τον σκανδαλώδη τρόπο με τον οποίο η διακίνηση του Τύπου πέρασε στα χέρια του Λαμπράκη. Μάλιστα, ο Γιώργος Τράγκας στις τηλεοπτικές εκπομπές του είχε καταγγείλει κατ’ επανάληψιν το γεγονός και είχε εκφράσει την ελπίδα ότι η νέα διακυβέρνηση θα αποκαταστήσει την τάξη και τη νομιμότητα. Γιατί λοιπόν ο Χρήστος Λαμπράκης εξακολουθεί ανενόχλητος να καθορίζει τα πράγματα και σ’ αυτόν τον τομέα;
Ένας μαχόμενος εκπαιδευτικός»