Νέες εκλογές στη Σερβία
Στις 11 Μαΐου οι σέρβοι πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν ποιο κόμμα θέλουν να τους κυβερνήσει με κύριο αίτημα την υπόστασή τους ως έθνους και ανεξάρτητης χώρας. Η κυβερνητική συνεργασία (που προέκυψε ως αποτέλεσμα των εκλογών του Φεβρουαρίου) του φιλοδυτικού Δημοκρατικού κόμματος του Προέδρου Τάντιτς με το Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας του πρωθυπουργού Κοστούνιτσα δεν άντεξε για πολύ, μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και την αναγνώρισή του από 18 σε σύνολο 27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η επιλογή του πρωθυπουργού και πρώην Προέδρου Βόιτσλαβ Κοστούνιτσα να στηρίξει στη Βουλή το ψήφισμα διακοπής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Σερβίας με την ΕΕ (ψήφισμα που έφερε στη Βουλή το Ριζοσπαστικό και πρώτο σε δύναμη κόμμα διά χειρός του προέδρου του Τόμισλαβ Νίκολιτς) έφερε τη ρήξη στις σχέσεις των δύο κομμάτων, με αποτέλεσμα να διαπιστωθεί ότι χρειάζονται νέες εκλογές για να αποφανθεί ο σερβικός λαός.
Κανένα κόμμα δεν λέει, και πώς θα μπορούσε άλλωστε, ότι «τέλος πάντων χάθηκε το Κόσοβο, ας μη χάσουμε και τη σχέση με την Ευρώπη». Η Σερβία είναι αυτονόητα και γεωγραφικά, πολιτισμικά, κοινωνικά Ευρώπη, και αδυνατεί να αντιληφθεί πως μένει έξω από διαδικασίες που περιλαμβάνουν όλους τους άλλους αλλά όχι εκείνη. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι πρόθυμη να ανταλλάξει την είσοδό της στην ΕΕ με την παραίτησή της από το Κόσοβο, που έως τώρα αποτελούσε μέρος της σερβικής επικράτειας, ήταν μια σερβική επαρχία, με ενισχυμένες μεν αυτονομίες, αλλά επαρχία. Κομμάτι της Σερβίας. Δεν ήταν ποτέ μία από τις έξι ομόσπονδες δημοκρατίες που συνέθεταν τη Γιουγκοσλαβία (Σλοβενία, Κροατία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Πρ. Γ. Δ. της Μακεδονίας) για να έχει την τύχη και την πορεία αυτών. Να όμως που η Ευρώπη φάνηκε εξαιρετικά πρόθυμη να ταχθεί κατά της Σερβίας και υπέρ της αυτονόμησης του Κοσόβου, αδιαφορώντας ότι έτσι αλλάζουν τα σύνορα στην Ευρώπη (για πρώτη φορά μετά τον Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο) με άγνωστες, αλλά πολύ πιθανές συνέπειες.
Για παράδειγμα, μετά την απόσχιση κομματιού επικράτειας από τη Σερβία και αναγνώρισης αυτής της αποσχισθείσας επικράτειας ως ανεξάρτητης χώρας, τι θα εμποδίσει άλλους να κάνουν το ίδιο, ή να το διεκδικήσουν με σοβαρότατα επιχειρήματα; Εκτός αν δεν ενδιαφέρονται για το τι θα συμβεί στην Ευρώπη, εκτός αν πάμε για νέα ήπειρο με πολυδιασπάσεις και νέες χώρες, στα βήματα εκείνων που πρωτοαπέκτησαν ή ξαναπέκτησαν την ανεξαρτησία τους με τη διάλυση της Σοβιετικής ΄Ενωσης και του μπλοκ που τη στήριζε.
Αν πρόκειται περί αυτού, τότε ας είμαστε έτοιμοι ως χώρα να αντιμετωπίσουμε άλλους κινδύνους και νέα δεδομένα, που θα δημιουργηθούν από τις διεκδικήσεις των γειτόνων μας σε βάρος τρίτων χωρών, αλλά και σε βάρος μας. Διότι θα είναι αφελής όποιος πιστέψει ότι η Αλβανία, που είδε τις απαιτήσεις της να πραγματοποιούνται και τις επιθυμίες της να γίνονται πραγματικότητα (ως προς το Κόσοβο και εν μέρει ως προς το βορειοδυτικό κομμάτι της ΠΓΔΜ, που κατοικείται στην πλειονότητά του από αλβανόφωνους), θα σταματήσει να κινείται στην ίδια κατεύθυνση: Η πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης και των Βαλκανίων δεν έχει να χάσει τίποτα και το όραμα του αλυτρωτισμού και της εθνικής ολοκλήρωσης είναι δωρεάν και με «υψηλές αποδόσεις». Συγχρόνως, η γειτονική χώρα χαίρει της πλήρους υποστήριξης των ΗΠΑ και μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, με αποτέλεσμα να αισθάνεται νομιμοποιημένη σε όσα κάνει και θέλει, κι αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στη συμπεριφορά της και στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη συνύπαρξη με τους γείτονές της.
Αυτό, σε ό,τι αφορά στην Αλβανία, διότι υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα στην περιοχή. Όπως αυτό των Σερβοβόσνιων, που συνθέτουν μαζί με τους Κροάτες και τους μουσουλμάνους την τριεθνή χώρα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και αν θελήσουν να ανεξαρτητοποιηθούν στα πρότυπα του Κοσόβου θα γεννήσουν μια νέα χώρα, άρα θα υπάρξουν και νέα σύνορα με τις άλλες χώρες.
Τι θα αποφασίσουν άραγε οι σέρβοι ψηφοφόροι στις 11 Μαΐου; Και τι θα επιφέρει μια ενδεχόμενη απόφασή τους στήριξης του Ριζοσπαστικού κόμματος, που είναι ήδη πρώτο κόμμα; Τι θα επιφέρει μια απόφαση της Σερβίας να στοιχηθεί στο πλευρό των ρωσικών επιλογών, κάτι που θα νομιμοποιεί τη Ρωσία για νέο ρόλο στην ευρύτερη Βαλκανική; Ενδιαφέρουσα συνέχεια, επικίνδυνη, αλλά ενδιαφέρουσα.