Μπουμπουνιστό βέτο, παρά την κρίση στα Σκόπια

Άσχετο το προταχθέν τετράστιχο του Παλαμά. Άσχετο; Για όσους τροφοδοτούν τη διάνοιά τους με τον ψυχισμό τους, ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΣΧΕΤΟ. Συνδυάζει με αξεπέραστο τρόπο ο μέγας (και παραμελημένος από τους σημερινούς ομότεχνούς του) αυτός ποιητής τη ΜΝΗΜΗ με το ΧΡΕΟΣ. Έννοιες ξεθωριασμένες και οι δύο σε μια εποχή έσχατης παρακμής των αξιών. Σε μια εποχή χωρίς ιδανικά, όπου δεσπόζει ο άκρατος φιλοτομαρισμός και βασιλεύει η θεοποίηση του χρήματος και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όσο για την πατρίδα, ποιος της προσφέρει ένα πολλοστημόριο έστω από την ικμάδα και τον χρόνο του; («Ο χρόνος είναι χρήμα» διαλαλούν οι ανά την υφήλιο φαταούληδες…)

Οι εισαγωγικές ετούτες αράδες δεν γράφτηκαν τυχαία. Απευθύνονται έμμεσα σε όσους στο υπουργείο Εξωτερικών, με πρώτη την κ. Μπακογιάννη, τρίβουν τα χέρια τους λόγω της κυβερνητικής κρίσης στα Σκόπια. Μιας κρίσης που θα επιτρέψει τη συνέχιση, ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ, στις 17 Μαρτίου στη Βιέννη, των άκαρπων διαβουλεύσεων του κ. Νίμιτς με τους δύο εντεταλμένους διαπραγματευτές, σύμφωνα με τη φρούδα ελπίδα της Ουάσινγκτον ότι θα εξευρεθεί «αμοιβαία αποδεκτή λύση για την ονομασία». Επιπροσθέτως, η κ. Μπακογιάννη ενδέχεται να προσδοκά ότι δεν θα χρειαστεί να προβληθεί βέτο στις αρχές Απριλίου στο Βουκουρέστι, με το… εύλογο επιχείρημα ότι οι Αμερικανοί δεν είναι δυνατόν να δεχθούν στο ΝΑΤΟ μια ανέτοιμη χώρα που σπαράσσεται επιπλέον από δύσκολα «γεφυρώσιμες» εθνοτικές διαφορές, καθότι οι αλβανόφωνοι Σκοπιανοί λοξοκοιτάζουν ήδη προς το Κοσσυφοπέδιο. ( Ένας λόγος παραπάνω για να μπάσουν όπως όπως τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ οι αδίστακτοι «σύμμαχοί» μας.)

Την περασμένη Κυριακή η εφημερίδα αυτή δημοσίευσε μια μακροσκελέστατη και λίαν εμπεριστατωμένη ανάλυση του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Χρήστου Σαρτζετάκη με τίτλο: «Μας κοροϊδεύει ο Νίμιτς» και υπότιτλους: «Απαράδεκτες οι προτάσεις του για την οικονομία των Σκοπίων» και «Συνεχίζεται προκλητικά ο εμπαιγμός της χώρας μας».

Επειδή, λόγω του τεράστιου εύρους της εξαιρετικής αυτής ανάλυσης, εικάζω ότι λίγοι θα τη διάβασαν και πολύ λιγότεροι θα τη μελέτησαν –οι νεώτεροι θα δυσκολεύτηκαν μάλιστα τόσο από το πολυτονικό σύστημα όσο και από την ξεπερασμένη (δυστυχώς) ορθογραφία που χρησιμοποιεί ο πρώην Πρόεδρος– επισημαίνω εδώ ότι ο κ. Σαρτζετάκης ξετινάζει κυριολεκτικά τις προτάσεις Νίμιτς (τις οποίες εξακολουθεί να θεωρεί ως βάση διαπραγματεύσεων η κυβέρνησή μας!) και χρησιμοποιεί σκληρότατους χαρακτηρισμούς, όπως «δολιότατος κυνισμός», «καταχθόνιος δολιότης», «πανουργία», κακοβουλία» κ.ά., ενώ ομιλεί και για «επίβουλους και τα θλιβερά ενεργούμενά των». (Οι «επίβουλοι» –λέξη της προτιμήσεώς του που την αναφέρει συχνά– είναι οι εχθροί της πατρίδας μας και ίσως το συγκεκαλυμμένο συνώνυμο των «συμμάχων» μας!)

Και μια περί Νίμιτς ο λόγος, σημειώνω ότι σε μια σατιρική και πολύ γουστόζικη ραδιοφωνική εκπομπή, την οποία παρακολούθησα προ εβδομάδων με απόλαυση από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου, είχε προκηρυχθεί διαγωνισμός για την εξεύρεση του πιο ευτράπελου ονόματος για τα Σκόπια. Η ευρηματικότητα των ακροατών που πήραν μέρος σʼ αυτόν τον διαγωνισμό ήταν αξιοζήλευτη. Δυστυχώς βραβεύτηκαν τρεις με κλήρωση και ανάμεσά τους δεν ήταν εκείνος που είχε επινοήσει το ευστοχότερο, κατά τη γνώμη μου (και κατά τη γνώμη του κ. Σαρτζετάκη, υποθέτω), όνομα: «Νίμιτσλαντ», όπως ακριβώς ηχεί και το Ντόιτσλαντ! Όνομα ουδόλως ευτράπελο, αφού περιγράφει κατά βάση μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα…

Περίληψη ή σύμπτυξη της ανάλυσης του κ. Χρήστου Σαρτζετάκη είναι για μένα τουλάχιστον ανέφικτη – και όχι μόνο λόγω έλλειψης χώρου. Θυμίζω, όμως, επειδή τη θυμήθηκα και ο ίδιος, την ακόλουθη εύγλωττη και επιγραμματική καταγραφή του Στράβωνος («Γεωγραφικά», VII, 9): «έστι μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία» που παραθέτει ευστοχότατα ο ευρυμαθέστατος πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τον οποίο απαξίωσε να ενημερώσει η κ. Μπακογιάννη, όπως έπραξε για τον κ. Στεφανόπουλο.

Η κυβερνητική κρίση στα Σκόπια θα μπορούσε κάλλιστα, όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι μόλις έσκασε η σχετική είδηση, να είναι προσυνεννοημένη. Συμφωνώ κι εγώ, βλέποντας ολοκάθαρα αμερικανικό δάκτυλο. Παρά τις έντονες διαφορές σλαβοφώνων και αλβανοφώνων που οδήγησαν σε εμφύλια σύρραξη των δύο εθνοτήτων το 2001, οι δύο πλευρές φαίνεται προς το παρόν ότι επιθυμούν να κουρνιάσουν κάτω από τις προστατευτικές –και προσοδοφόρες– φτερούγες του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δικαίωμά τους, αν εγκληματήσουμε εις βάρος της πατρίδας μας και τους αφήσουμε να το επιτύχουν.

Οι προσπάθειες της αμερικανίδας πρέσβεως στο ΝΑΤΟ να συναντήσει ο πρωθυπουργός της χώρας μας τον πρωθυπουργό του γειτονικού κρατιδίου κ. Γκρούεφσκι την Πέμπτη δεν καρποφόρησαν, κατόπιν αρνήσεως του κ. Καραμανλή να αποδεχθεί μια τέτοια συνάντηση. Αντʼ αυτού, ο κ. Γκρούεφσκι συναντήθηκε και συνομίλησε με την πάντα πρόθυμη να υπακούει στα κελεύσματα των Αμερικανών κ. Μπακογιάννη, παρουσία μάλιστα της αμερικανίδας πρέσβεως. Στην ημίωρη τριαδική αυτή συζήτηση επιβεβαιώθηκε η προκλητική αδιαλλαξία του κ. Γκρούεφσκι και η «πάγια» θέση των Αθηνών, όπως τη διατυπώνει συνήθως σε συναντήσεις της με παράγοντες ξένων χωρών, δηλαδή… στρογγυλεμένα, η κ. Μπακογιάννη. Και στις δηλώσεις της, άλλωστε, στους δημοσιογράφους παρεισέφρησε σε μια φράση της ένα άκρως ύποπτο «ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ», που μου τρύπησε τʼ αφτιά μόλις το άκουσα στην τηλεόραση.

Επειδή στο μέγιστο εθνικό μας θέμα δεν παίζουμε τις κουμπάρες και μας αποκοιμίζουν με ρητές διαβεβαιώσεις, ΕΝΩ ΟΡΓΙΑΖΕΙ Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ, ερωτώ τον πρωθυπουργό: Ισχύει, κύριε Καραμανλή, η «ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ» της ελληνικής πλευράς, όπως επανειλημμένα έχετε διακηρύξει, δηλαδή «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ»;

Και μάλιστα, προσθέτω εγώ, καταγεγραμμένη, διά τροποποιήσεώς της, στο Σύνταγμα των Σκοπίων; Το τελευταίο είναι ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ, διότι μόνον τα scripta manent, ενώ οι προφορικές «δεσμεύσεις» σκορπίζονται στον αέρα, λατινιστί: verba volant.

Γνωρίζω ότι απάντηση δεν θα πάρω. Γνωρίζω επίσης, επειδή κυκλοφορεί πλέον στις τριόδους, ότι ο γεωγραφικός προσδιορισμός πήγε περίπατο και ότι –όπερ και εγκληματικότερο– η Αθήνα θα αποδεχθεί, καταπίνοντας το βέτο, λύση διπλής ονομασίας, αρκούμενη σε ρητή σύσταση των Ηνωμένων Εθνών προς τρίτες χώρες, να αναγνωρίσουν την ΠΓΔΜ με το καινούργιο όνομα.

Εάν συμβούν αυτά –και θα συμβούν, αν δεν προτιμήσετε να πέσετε επί των επάλξεων, κύριε Καραμανλή– θα σηκωθούν και οι πέτρες στην Ελλάδα και θα καταποντίσουν την κυβέρνησή σας. Όσο για την κ. Μπακογιάννη, τον «Εφιάλτη» αυτόν στον οποίο εμπιστευθήκατε την εξωτερική πολιτική της χώρας, ας γίνει πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης προδοτών, εφόσον φυσικά εξασφαλίσει (που ΔΕΝ ΘΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ) ικανό αριθμό προδοτών και στο ΠΑΣΟΚ για να αποκτήσει πλειοψηφία στη Βουλή, δεδομένου ότι πλείστοι όσοι νεοδημοκράτες βουλευτές δεν πρόκειται να την ακολουθήσουν.