Εγκατέλειψαν τον Βενιζέλο Λοβέρδος – Φλωρίδης

Πάντως το ΠΑΣΟΚ, μέσα από τις παρεμβάσεις όλων των κορυφαίων στελεχών του, «κατεβάζει ρολά» από τώρα στο ενδεχόμενο ενός «μεγάλου συνασπισμού», δηλαδή μιας ενδεχόμενης κυβερνητικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ.

Οι επιφυλάξεις για την πρόταση συνεργασίας Παπανδρέου προς ΣΥΝ, που διατύπωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εκτιμώντας ότι οι συζητήσεις περί συνεργασίας εμφανίζονται ως ευκαιριακή κίνηση, η οποία μελλοντικά μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ, δημιούργησαν βαθύ ρήγμα στο «ρεύμα Βενιζέλου», αφού πολλά στελέχη και βουλευτές που στήριξαν τον εκ Θεσσαλονίκης πολιτικό στην κούρσα διαδοχής πήραν σαφείς αποστάσεις από τον κ. Βενιζέλο στο ζήτημα αυτό, προκρίνοντας την προσέγγιση με τον ΣΥΝ. Συντάχθηκαν, ουσιαστικά μετά από μήνες, με την πρόταση-κεντρική επιλογή του Γ. Παπανδρέου (όπως π.χ. οι Α. Λοβέρδος, Γ. Φλωρίδης, που στήριξαν την επιλογή Γ. Παπανδρέου, ενώ οι Χ. Βερελής, Μ. Αποστολάκη κινήθηκαν στην προσέγγιση Βενιζέλου).

Τόσο ο Γιώργος Φλωρίδης όσο και ο Αντρέας Λοβέρδος με τις τοποθετήσεις τους εμφανίστηκαν να κινούνται περισσότερο από κάθε άλλη φορά τους τελευταίους μήνες στο κλίμα Παπανδρέου, γεγονός που δημιούργησε πολλές συζητήσεις στο παρασκήνιο του συνεδρίου.

Ειδικότερα, ο κ. Φλωρίδης, ο οποίος εμφανίστηκε να υπερασπίζεται με τη μεγαλύτερη θέρμη την προοπτική συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τον Συνασπισμό, δήλωσε μεταξύ άλλων: «Πράγματι έχει αρχίσει να διαφαίνεται στον ορίζοντα η δυνατότητα για την αριστερή διακυβέρνηση… Το Κέντρο ως πολιτική ιδεολογία αφομοιώθηκε από τη Δεξιά και η συντριπτική πλειοψηφία της μεσαίας τάξης, πιεζόμενη κοινωνικά και οικονομικά, καθώς και η νέα γενιά, βλέπουν προς τ’ αριστερά. Η αντιδεξιά πολιτική ως κεντρώα πολιτική δεν αποδίδει και ταυτόχρονα η άλλη Αριστερά κάνει «πάρτι» στ’ αριστερά του ΠΑΣΟΚ».

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε και η απόσταση που πήρε από το «εκσυγχρονιστικό εγχείρημα» της κυβερνητικής περιόδου του Κ. Σημίτη. «Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αφήσει πίσω του είτε τον κεντρο-εκσυγχρονισμό είτε τον κεντρο-φιλελευθερισμό και να δώσει νέες σοσιαλιστικές απαντήσεις στα αιτήματα και τις προσδοκίες του κόσμου της κοινωνικής αλλαγής», υπογράμμισε.

Από την πλευρά του ο Ανδρέας Λοβέρδος, το όνομα του οποίου είχε ακουστεί το προηγούμενο διάστημα για τη θέση του γραμματέα, τάχθηκε υπέρ μίας πρότασης «διαλόγου για ενδεχόμενη σύγκλιση προς τα πρόσωπα και τις ομάδες και τα κόμματα της Αριστεράς».

Από την άλλη πλευρά, ο Χρίστος Βερελής αναφέρθηκε στο παράδειγμα της συνεργασίας Μέρκελ με το σοσιαλιστικό κόμμα της Γερμανίας, που όπως τόνισε, μετά από δύο χρόνια είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια του 40% των δυνάμεών του, ενώ το δεξιό κόμμα παρέμεινε σταθερό και ακλόνητο.

Προς την ίδια κατεύθυνση και η Μιλένα Αποστολάκη υποστήριξε ότι «αν το ΠΑΣΟΚ έρχεται ηττοπαθώς και μοιρολατρικά να πει ότι πρέπει να βρούμε επιλογή διαφορετική, είναι σαν να αρνιόμαστε την πορεία και την ταυτότητά μας», για να προσθέσει ότι «ευθύνη μας είναι ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ που να εμπνέει».

Πάντως σύμφωνα με πληροφορίες οι κινήσεις στο συνέδριο πρωτίστως του κ. Φλωρίδη, αλλά και του κ. Λοβέρδου, δεν ήταν ούτε τυχαίες, ούτε κεραυνός εν αιθρία.

Τα δύο αυτά στελέχη, αν και επισήμως ουδέποτε δημιούργησαν πρόβλημα στον κ. Βενιζέλο, ωστόσο επιθυμούσαν μια «αυτόνομη περπατησιά» και κυρίως μια ευχέρεια κινήσεων που θα τους επιτρέψει να δυναμώσουν τον ρόλο τους, αλλά και να δημιουργήσουν και νέες συμμαχίες, προσβλέποντας στο μέλλον.

Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες πληροφορίες, δημιουργήθηκαν γέφυρες επικοινωνίας και αναθερμάνθηκαν εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα και οι σχέσεις των Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και Γιώργου Φλωρίδη, μετά μια περίοδο ψυχρότητας. Οι δυο τους πλέον ανταλλάσσουν τακτικά απόψεις.

Δεν θα γίνουμε δωρητές ψηφοφόρων

Στο μεταξύ το σύνθημα της πολιτικής αντεπίθεσης του ΠΑΣΟΚ, με αφετηρία το 8ο συνέδριό του, έδωσε ο γραμματέας του Κινήματος Νίκος Αθανασάκης, καλώντας τους συνέδρους να σταματήσουν να αυτομαστιγώνονται και να κτυπούν το κεφάλι τους στο Τείχος των Δακρύων.

«Θα αλλάξουμε την πορεία αυτής της χώρας και θα το κάνουμε αλλάζοντας το ΠΑΣΟΚ», σημείωσε και διακήρυξε: «Δωρητές οργάνων και σώματος θέλουμε να είμαστε, είναι μια πράξη αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Δωρητές ψηφοφόρων δεν θα γίνουμε. Κι αυτό το λέω στο όνομα των 90.000 που ψήφισαν για το Συνέδριο της Νεολαίας, των 200.000 που ψήφισαν για αντιπροσώπους στο Συνέδριο, των 800.000 που ψήφισαν για εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ και των 2.727.837 που μας εμπιστεύθηκαν στις τελευταίες εκλογές».

Αναδεικνύοντας την ενότητα ως βασική προϋπόθεση ανάκαμψης του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Αθανασάκης τόνισε πως το Κίνημα δεν θα μπει «σε φάση αυτοκτονικού ιδεασμού», απέρριψε τα σενάρια περί «κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού», δηλαδή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, αλλά και κατακερματισμού των κομμάτων και σημείωσε: «Είμαστε εδώ για να ανατρέψουμε τους αριθμούς των δημοσκοπήσεων και για τη νίκη στις επόμενες εκλογές», καλώντας τους συνέδρους να θυμηθούν «πόσο ψηλά στα ουράνια ήταν πριν από 3 μήνες στις δημοσκοπήσεις ο Σαρκοζί και πώς πέτυχε νίκη στις δημοτικές εκλογές στην Γαλλία το Σοσιαλιστικό Κόμμα παρά τα προβλήματά του».

Ο συγγραφέας των «70+1» πολιτικών θέσεων, οι οποίες συζητούνται στο συνέδριο, Μίμης Ανδρουλάκης τόνισε πως τα ελάχιστα για ένα πλειοψηφικό ΠΑΣΟΚ είναι η νέα ενότητα, η ανάδειξη μιας ηγεσίας που καθρεφτίζει τη δυναμική και την προοπτική του κόμματος και το σχετικά γρήγορο πέρασμα μιας νέας γενιάς στο προσκήνιο. Σημείωσε ότι το ΠΑΣΟΚ δίνει νέες απαντήσεις σε παλιά και νέα προβλήματα, επισημαίνοντας ωστόσο ότι «η νέα εμπιστοσύνη, η νέα ικανότητα διακυβέρνησης, δεν προσφέρεται δωρεάν. Η επιστροφή στη διακυβέρνηση δεν θα είναι πρόσκληση σε πάρτι. Στο ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησε και θα ξανακυβερνήσει δεν ταιριάζει ο ειδυλλιακός χαζοχαρούμενος αριστερισμός και η ανανέωσή του δεν μπορεί να είναι τύπου Καλομοίρας στη Γιουροβίζιον. Η ανανέωση του ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει πυκνότητα προγραμματική, διανοητική, κινηματική, κυβερνητική, αισθητική και ηθική».

Ο κ. Ανδρουλάκης στήριξε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Α. Παπανδρέου και την πρότασή του προς τον Συνασπισμό για κυβερνητική συνεργασία: «Η πρότασή μας είναι χωρίς περιστροφές ξεκάθαρη, είναι η μόνη διαυγής, υπαρκτή προοδευτική εναλλακτική λύση», ευχόμενος παράλληλα ο Συνασπισμός να υπερβεί τις αντιφάσεις του, τον διχασμό της πολιτικής του προσωπικότητας, να επιλύσει τα άλυτα προβλήματα στη στρατηγική του και να συνεργήσει σε μια προοδευτική εναλλακτική λύση.

Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, παρουσιάζοντας τις προτεινόμενες αλλαγές στο Καταστατικό, σημείωσε ότι υπάρχει συμφωνία σε επτά κατευθύνσεις:

** Ουσιαστική πολιτική ανανέωση – ενίσχυση της παρουσίας της νέας γενιάς.

** Συγκροτημένη λογοδοσία όλων των οργάνων από την κορυφή έως τη βάση.

** Εμπέδωση της εσωκομματικής δημοκρατίας.

** Διαφάνεια παντού.

** Πολιτική αυτονομία του Κινήματος και διεύρυνση των ασυμβίβαστων για τα στελέχη που ασκούν εξουσία.

** Ενδυνάμωση της ιδιότητας του μέλους.

** Ισχυρό, ενωμένο και συλλογικό ΠΑΣΟΚ, το οποίο πρέπει να εκφρασθεί και πολιτικά και καταστατικά.

Το Πολιτικό Συμβούλιο προτείνεται να έχει 14 μέλη, εκλεγόμενα από το Εθνικό Συμβούλιο, στο οποίο θα μετέχουν ο πρόεδρος και ο γραμματέας του Κινήματος, καθώς και ο γραμματέας της Νεολαίας.

Ο πρόεδρος πρέπει να πάρει αποφάσεις

που αφορούν τον ίδιο

Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, σε μια κριτική τοποθέτηση, υπογράμμισε ανάμεσα στα άλλα πως «τέσσερα χρόνια το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση σπαράσσεται από ανούσιες έριδες ανύπαρκτων κομματικών μηχανισμών και από τους ιδιοτελείς σκοπούς προσωπικών φιλοδοξιών…». Επεσήμανε πως «δεν αρέσουμε για δύο συγκεκριμένους λόγους. Ο πρώτος είναι ότι λησμονήσαμε τις αξίες μας… και ο δεύτερος είναι ότι χάσαμε τη φυσιογνωμία μας…».

Τόνισε ακόμα πως «τώρα είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Τώρα είμαστε στο 12 και 5. Ο πρώτος που πρέπει να πάρει αποφάσεις είναι ο πρόεδρος. Αποφάσεις όμως που αφορούν τον ίδιο… Οφείλει να συνομιλήσει με τον εαυτό του, να σκεφτεί το πραγματικό συμφέρον της χώρας και του κόμματος και να πράξει το καθήκον του για ένα ανοικτό ριζοσπαστικό ΠΑΣΟΚ με εγγυημένη τη δημοκρατική του λειτουργία…».