ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΗΝ… ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
Και παραδέχθηκε ότι πλήττει το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, ενώ αποφεύγει συστηματικά να αποδώσει ευθύνες και στον ιδιωτικό τομέα για τη μεγέθυνση και τη συντήρηση του φαινομένου.
Είπε μεταξύ άλλων ο κ. Δασκαλόπουλος σε σχετική συνέντευξη
«Στη δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία, το πρόβλημα της ακρίβειας ανακύπτει οξύτερο παρά ποτέ, πλήττει τη μέση ελληνική οικογένεια και δημιουργεί μια δυσβάστακτη καθημερινότητα για πολλούς συμπατριώτες μας.
Στα τηλεοπτικά παράθυρα αναζητείται καθημερινά ο εχθρός. Η «αισχροκέρδεια» και οι «κερδοσκόποι» είναι ο συνηθέστερος -και πιο εύκολος- στόχος. Οι υπεύθυνοι, σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, πρέπει να εντοπιστούν στους κόλπους της επιχειρηματικής κοινότητας και να διαπομπευθούν ως εχθροί της κοινωνίας μας.
Είναι, επαναλαμβάνω, μια εύκολη και τελικά ανέξοδη συνταγή. Αυτήν ακολουθούν και τα «41 μέτρα κατά της ακρίβειας», που πρόσφατα εξήγγειλε πανηγυρικά το υπουργείο Ανάπτυξης. Δυστυχώς, για τους ίδιους λόγους, η αποτελεσματικότητα αυτών των μέτρων πρόκειται να αποδειχθεί αντιστρόφως ανάλογη των προσδοκιών που τα συνοδεύουν. Όπως, άλλωστε, έχει συμβεί και στο παρελθόν.
Ο λόγος για την προδιαγεγραμμένη αναποτελεσματικότητα της νέας «μάχης κατά της ακρίβειας» που ανέλαβε το υπουργείο είναι απλός:
Πρώτον, παραγνωρίζεται το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια διεθνώς κρίσιμη συγκυρία. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση επιβραδύνει την ανάπτυξη και ενισχύει τον πληθωρισμό και την ανεργία. Η αλματώδης άνοδος των τιμών στους τομείς της ενέργειας και όλων των πρώτων υλών έχει προσλάβει τη μορφή ενός καταιγισμού αυξήσεων που ακουμπούν εμάς, όπως και τους πολίτες όλου του κόσμου, ολοένα και περισσότερο, ολοένα και πιο πιεστικά…
Δεύτερον, τα κυβερνητικά μέτρα δεν απευθύνονται ούτε στο σύνολο ούτε στην ουσία του προβλήματος. Η μεγάλη πηγή ακρίβειας πρέπει να αναζητηθεί όχι στην ανταγωνιστική δημοκρατία των επιχειρήσεων, αλλά στο βασίλειο του κράτους! Το κράτος ήταν και παραμένει ο κύριος δημιουργός ακρίβειας και τα μέτρα που καλείται να πάρει θα όφειλαν να είναι, πρωτίστως, μέτρα εκσυγχρονισμού του…
Η λειτουργία του παμφάγου κράτους αποτυπώνεται ανάγλυφα στον ΟΣΕ, στον ΗΣΑΠ, στον ΟΑΣΑ, στα Ταχυδρομεία, στην Ολυμπιακή, στη ΔΕΗ, στο σύνολο σχεδόν των 50 μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων, των 10.000 διοικητικών συμβουλίων, επιτροπών και ΝΠΔΔ, που διοικούνται κατά κανόνα από κομματικά διορισμένα στελέχη, συμπεριφέρονται ως ανεξέλεγκτα μονοπώλια σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας και, με το κόστος της αναποτελεσματικότητας και της σπατάλης τους, επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό με τεράστιες δαπάνες.
Εύλογα, όμως, δημιουργείται το ερώτημα: Όταν το ίδιο το κράτος αυξάνει το ρεύμα κατά 20% ή τα εισιτήρια στις αστικές συγκοινωνίες κατά 10%, πού ακριβώς υποβάλει τα κοστολογικά στοιχεία που δικαιολογούν τις αυξήσεις; Όταν το κράτος αυξάνει τους φόρους (με τον ΦΠΑ ή στο πετρέλαιο), πρόκειται για αισχροκέρδεια ή για δικαιολογημένη αύξηση; Προκειμένου για τις επιχειρήσεις, η απάντηση είναι αυτομάτως καταγγελτική. Τις υπηρεσίες του κράτους, όμως, ποιο Παρατηρητήριο Τιμών τις παρακολουθεί;
Το τι πρέπει να γίνει για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της ακρίβειας είναι προφανές και πασίγνωστο. Είναι αυτό που έχουν επιτύχει ή πασχίζουν να κάνουν όλες οι δυναμικές χώρες του κόσμου. Ο πραγματικός εκσυγχρονισμός του κράτους με τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου του και την εισαγωγή των κριτηρίων της αξιοκρατίας, της αποτελεσματικότητας και της διαφάνειας στη λειτουργία του. Η απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου. Η δημιουργία ευνοϊκών προϋποθέσεων για την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας, την άμιλλα, την αξιοκρατία. Η ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας, των επενδύσεων, της καινοτομίας…»
Καλό το ευχολόγιο του κ. προέδρου του ΣΕΒ, όμως είναι, τολμούμε να πούμε, περισσότερο αόριστο και γενικόλογο ακόμη και από τα 41 μέτρα της κυβέρνησης ενάντια στην ακρίβεια.
Ακόμη, αν σκεφτούμε ως καταναλωτές, μάλλον θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι τα μέτρα αυτά κάτι καλό θα προσφέρουν, αφού ενόχλησαν τόσο και χαρακτηρίζονται «αναποτελεσματικά» από τους βιομηχάνους…