Να τα βρουν…
Ο Καραμανλής άνοιξε τα χαρτιά του. Κάθε άλλο παρά ήπια, όπως είχε προϊδεάσει, είναι. Πλήττουν τις γυναίκες, είναι η κατʼ αρχήν εκτίμηση, που από την πρώτη στιγμή ειπώθηκε. Υπάρχει ωστόσο και η άποψη ότι πρόκειται για… ασπιρίνες και δεν είναι καν μεταρρύθμιση, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση.
Με τη δημοσιοποίηση των κυβερνητικών μέτρων, οι συνδικαλιστές άρχισαν να στήνουν χαρακώματα, ενώ τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και οι εφημερίδες κατακλύστηκαν από αγωνιώδη τηλεφωνήματα, κυρίως γυναικών, που ρωτούσαν τι ακριβώς γίνεται, τι πρέπει να κάνουν για να… σωθούν!
Η σύγκρουση εν όψει… Θύελλα άγρια προμηνύεται. Όμως όλοι αποδέχονται ότι το σημερινό ασφαλιστικό σύστημα δεν πάει άλλο. Λίγα ακόμη τα ψωμιά του. Σύντομα θα… κλατάρει. Και τότε οι ζημιωμένοι, οι χαμένοι δεν θα είναι η οποιαδήποτε κυβέρνηση, στα χέρια της οποίας θα σκάσει η καυτή πατάτα, αλλά οι εργαζόμενοι.
Κι εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι καμιά κυβέρνηση, είτε δεξιά είτε αριστερή είναι, δεν θα έβαζε θηλιά στον λαιμό των εργαζομένων και ιδιαίτερα των γυναικών, αν τα Ταμεία ήταν γεμάτα, και δεν θα μοίραζε στην Ομόνοια χιλιάδες ευρώ… Εκτός κι αν ήταν… μαζοχίστρια! Μπορεί ωστόσο να έχουν φουντώσει τα ελλείμματα και η έκρηξη να είναι κοντά, εν τούτοις υπάρχει χρυσή φλέβα, από την οποία είναι δυνατόν βρεθούν τα αναγκαία χρήματα για την κάλυψη, σε σημαντικό βαθμό, της «μαύρης τρύπας» του Ασφαλιστικού. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη χοάνη της εισφοροδιαφυγής. Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είπε ούτε λέξη για το τι θα κάνει για την πάταξή της ή τουλάχιστον τον περιορισμό της. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να συνεχίσει να κλείνει τα μάτια.
Πριν φθάσουμε σε… οδοφράγματα και μάχες, πρέπει και οι δύο πλευρές να κάτσουν στο τραπέζι. Με ανοιχτά χαρτιά. Και καθαρές προθέσεις. Και διάθεση να βάλουν νερό στο κρασί τους. Με στόχο έναν και μόνο: Να διασφαλιστεί μια αξιοπρεπής ζωή στα περήφανα γηρατειά μας. Να μην περιμένουν να ζήσουν από ελεημοσύνες. Να μπορούν να πάρουν ένα γλυκό, ένα παιχνίδι στο εγγονάκι τους.
Φυσικά αν το γκουβέρνο μείνει αμετακίνητο, απορρίψει κάθε λογής συμβιβασμό, τότε άλλη λύση από τον αγώνα μέχρι τέλους δεν υπάρχει… Μόνο που την ευθύνη για ό,τι συμβεί θα την έχει η άλλη πλευρά, πολύ περισσότερο όταν δεν πήρε μέχρι σήμερα ούτε ένα μέτρο κατά των εχόντων…
ΥΓ.: Και κάτι τελευταίο. Οι συνδικαλιστές πρέπει να δείξουν ψυχραιμία. Να μην πάνε σε καταστάσεις που θα φέρουν απέναντί τους τον κόσμο… Που θα χάσουν την κοινή γνώμη, όπως συμβαίνει σήμερα με τις διακοπές ρεύματος. Κι αυτό εξυπηρετεί την κυβέρνηση. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Θέλει τις ανέσεις του. Και δεν συμπαρίσταται εύκολα, θυσιάζοντας τον καναπέ… που μας πρόσφεραν με το ξεπούλημα της αγωνιστικότητάς μας…