ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ

Η ακατανόητη για πολλούς και για τις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες αδιαλλαξία των Σκοπιανών που μένουν αμετακίνητοι στην καπηλεία του ονόματος «Μακεδονία» έχει ιστορικές ρίζες, τις οποίες σήμερα θα προσπαθήσω να παρουσιάσω, όσο γίνεται σύντομα, για μια αντικειμενική ενημέρωση επί του σοβαρού αυτού θέματος.

Το 1870 οι Βούλγαροι κηρύσσουν την ανεξάρτητη βουλγαρική εκκλησία, τη γνωστή έκτοτε ως Εξαρχία, και αρχίζει η ελληνοβουλγαρική σύγκρουση για τη Μακεδονία. Η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878), που επεσφράγισε τη μεγάλη νίκη της Ρωσίας επί της Τουρκίας, είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση της Μεγάλης Βουλγαρίας, από τον Δούναβη ως το Αιγαίο και από την Κορυτσά μέχρι τον Πύργο στον Εύξεινο Πόντο. Ο τσάρος τότε πίστευε ότι με το προγεφύρωμα της τεράστιας Βουλγαρίας υλοποιείτο το από αιώνων ρωσικό όνειρο εξόδου στις θερμές θάλασσες (Αιγαίο). Ανεξαρτήτως του παραλόγου της συνθήκης, που δεν ίσχυσε ούτε μια στιγμή λόγω τροποποίησης με την απόφαση του Βερολίνου (1878), η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου γέννησε και εξέθρεψε τον βουλγαρικό μεγαλοϊδεατισμό, που θα τον πλήρωνε πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός της Μακεδονίας και της Θράκης.

Πριν αλέκτορα φωνήσαι (1886), η Βουλγαρία προσαρτά πραξικοπηματικά την Ελληνικοτάτη Ανατολική Ρωμυλία, η οποία ήδη είχε μείνει αυτόνομη, υπό την Οθωμανική αυτοκρατορία. Η Βουλγαρία συνέχισε την επεκτατική της πολιτική και εκμεταλλευόμενη την ήττα του Ελληνικού Στρατού το 1897 άρχισε να υλοποιεί τα εγκληματικά της σχέδια για εκδίωξη των Ελλήνων από τη Μακεδονία. Έτσι, τον Ιούλιο του 1903 στη γιορτή του προφήτη Ηλία, με μια τεράστια προβοκάτσια ξεκινά μια μεγάλη εξέγερση (Ίλιντεν), την οποία χρεώνει στους έλληνες μακεδόνες και συντρέχει τους Τούρκους στην καταστολή της. Περί τις 270.000 τουρκικός στρατός εισβάλλει στη Μακεδονία και καταπνίγει τη δήθεν εξέγερση στο αίμα. Οι Έλληνες ανυποψίαστοι, αφού ούτε καν εγνώριζαν τα περί εξεγέρσεως, κατεσφάγησαν από Τούρκους και Βουλγάρους. Οι Βούλγαροι ανέσκαψαν πάνω από 200 ελληνικές πόλεις και χωριά και ιστορική έμεινε η καταστροφή του Κρουσόβου.

Οι Βούλγαροι σφαγείς κομιτατζήδες υπό τον τρομερό εγκληματία Γκότσε Ντέλτσεφ (στην προτομή του κατέθεσε στεφάνι πριν λίγο καιρό ο πρωθυπουργός των Σκοπίων) έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των ελλήνων μακεδόνων. Η τρομερή οργάνωση VMRO (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) των κομιτατζήδων, της οποίας ηγήθηκε ο Ντέλτσεφ για να αφανίσει τον Ελληνισμό, είναι σήμερα το κυβερνών κόμμα στα Σκόπια, χωρίς έστω και από ντροπή να έχει αλλάξει το όνομά του, VMRO. Δηλαδή οι Σκοπιανοί σήμερα έχουν σαν απόλυτο ήρωα-πρότυπο τον Ντέλτσεφ και σαν κυβέρνηση το VMRO.

Χρειάζεται να πούμε κάτι πιο συγκλονιστικό; Το 1904 άρχισε η βίαιη ένοπλη σύγκρουση Ελλήνων – Βουλγάρων και τελείωσε το 1908. Τα αντάρτικα ελληνικά σώματα χωρίς την υποστήριξη του επίσημου κράτους πέρασαν κρυφά στη Μακεδονία και χάρις στη συνδρομή και την αυτοθυσία των Μακεδόνων κατάφεραν να αναχαιτίσουν τη δράση των βουλγάρων κομιτατζήδων. Στη συγκρότηση αυτών των σωμάτων πρωτοστατεί η Κρήτη, η οποία αν και δεν έχει αποκτήσει την ελευθερία της, γίνεται ο αιμοδότης της ελληνικής μακεδονικής σωτηρίας. Πολλά και ίσως τα περισσότερα ελληνικά αντάρτικα σώματα αποτελούνταν από Σλαβόφωνους και Βλαχόφωνους Έλληνες στην ψυχή πολεμισταράδες, που κατάφεραν τον μέγα άθλο σωτηρίας των ελλήνων μακεδόνων, σε πείσμα των μεγάλων δυνάμεων, των Βουλγάρων, των Τούρκων, ακόμα και των Σέρβων. Οι Βούλγαροι τους αποκαλούσαν Γκραικομάνους, δηλαδή φανατικότερους των ελευθέρων ελλήνων, και ετρέποντο εις φυγήν επί τη θέα τους.

Μετά τις σφαγές του Ίλιντεν, ο Χιλμή πασάς το 1904 προέβη σε απογραφή πληθυσμού στα μεγάλα βιλαέτια Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης και, παρά τον κατατρεγμό που υπέστησαν οι Έλληνες, οι αριθμοί ήταν: 634.510 Έλληνες και 385.729 Βούλγαροι. Σκεφθείτε, και ας το έλεγε κάποιος στον Νίμιτς, ότι ουδείς είχε δηλώσει «Μακεδόνας» όπως λένε σήμερα οι Σκοπιανοί επικαλούμενοι τους παππούδες τους. Οι πόλεμοι του 1912-1913 βρήκαν την Ελλάδα χάρη στον μεγάλο ηγέτη Ε. Βενιζέλο με έναν στρατό πολύ οργανωμένο και από τις σπάνιες φορές πειθαρχημένο. Αυτός ο στρατός ελευθέρωσε τη Μακεδονία από τον οθωμανικό ζυγό. Η συνθήκη του Βουκουρεστίου (10/8/1913) καθόρισε τα σύνορα των βαλκανικών χωρών και σήμερα βρέθηκαν κάτι Σκοπιανοί αγνώστου καταγωγής και τα αμφισβητούν.

Σκεφθείτε για λίγο ότι όλοι οι μεγάλοι άνδρες της παγκόσμιας Ιστορίας έγιναν μεγάλοι γιατί επένδυσαν στην αξιοπρέπεια διά της ισχύος. Μόνο η ένθεν κακείθεν νεοελληνική πολιτική νομενκλατούρα θεωρεί το στράτευμα περιττό και επενδύει στην αναξιοπρεπή εθνική οσφυοκαμψία και στο χρήμα. Μια χούφτα Μακεδονομάχοι δεν δείλιασαν ούτε στιγμή μπροστά στους Τουρκοβουλγάρους. Δειλιάζει η σημερινή Ελλάδα με τον δήθεν πρώτο αμυντικό προϋπολογισμό στον κόσμο. Ακολούθησαν οι δύο μεγάλοι παγκόσμιοι πόλεμοι και οι συνθήκες ειρήνης, του Νεϊγί (1919) και των Παρισίων (1947), με τις οποίες καθορίστηκε το νομικό καθεστώς των συνόρων της πατρίδος μας. Το 1926 η Κοινωνία των Εθνών κάνει απογραφή πληθυσμού στη Μακεδονί, και βγάζει: 1.341.000 Έλληνες, 2.000 Μουσουλμάνους, 77.000 Βούλγαρους και 91.000 διάφορους, κυρίως Εβραίους.

Κανένας και πάλι Σκοπιανομακεδών. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η ευκαιρία που περίμεναν οι καραδοκούντες Βούλγαροι για να αρπάξουν τη Μακεδονία. Με τις συμφωνίες Χίτλερ – Φίλοφ η Βουλγαρία μετά την είσοδο των χιτλερικών στρατευμάτων στην Ελλάδα κατέλαβε ολόκληρο το κομμάτι της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, την Ελληνική Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία. Η Ελληνική Κεντρική Μακεδονία κρατήθηκε από τους Γερμανούς και η Δυτική δόθηκε στους Ιταλούς. Οι Βούλγαροι με ειδική άδεια του

Χίτλερ μπήκαν στην Κεντρική Μακεδονία, στους νομούς Κιλκίς και Χαλκιδικής. Όταν όμως οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν, το κενό τους στη Δ. Μακεδονία έσπευσαν να το καλύψουν οι Βούλγαροι, με σώματα ασφαλείας βουλγαροφώνα, τα περιβόητα «ΟΧΡΑΝΑ», που επέβαλαν τον βίαιο εκβουλγαρισμό. Επακολούθησε ομαδική εκδίωξη των Ελλήνων, με οικονομική και φυσική εξόντωση που συνδυάστηκε με εποικισμό Βουλγάρων εκ Βουλγαρίας. Δυστυχώς στη φάση αυτή πολλοί Σλαβόφωνοι ελληνικής συνείδησης συνεργάστηκαν με τους Βουλγάρους και φυσικά έμειναν εκτός εθνικού κορμού με την απελευθέρωση. Η μάζα εκ τούτων έμειναν στην περιοχή των σημερινών Σκοπίων και απετέλεσαν τον κορμό των την Ελλάδα μισούντων. Αργότερα αυτοί μετανάστευσαν σε Καναδά και Αυστραλία και έγιναν μαζί με τους Σλάβους οι σημερινοί παλικαράδες των Σκοπίων, που μας δημιουργούν τα επεισόδια. Με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βούλγαροι υπήχθησαν στο άρμα της Σοβιετικής Ένωσης και όχι μόνο δεν πλήρωσαν για τα εγκλήματά τους κατά των Ελλήνων της Μακεδονίας, αλλά έγιναν και το αγαπημένο παιδί της Σοβιετίας, προσπαθώντας να εκμεταλλευθούν οποιαδήποτε αναταραχή για να ξαναμπούν στη Μακεδονία. Τότε παρουσιάστηκε ένας ακόμα σφετεριστής της Μακεδονίας. Ο Τίτο.

Ο Τίτο αρχικά υπό τη πίεση του Στάλιν ονόμασε τη μία από τις έξι ομόσπονδες λαϊκές Δημοκρατίες «Μακεδονία» και ο πληθυσμός της που ήταν πολυποίκιλος πήρε το όνομα «μακεδονικός». Ούτε ο ίδιος πίστευε σ’ αυτά που έκανε, γι’ αυτό και επιχείρησε να πείσει τα δύο αδελφά κομμουνιστικά κόμματα, Ελλάδος και Βουλγαρίας. Στην Ελλάδα έφτασε ο υπαρχηγός του, Βουκμάνοβιτς-Τέμπο, ο οποίος απέτυχε να πείσει το ΚΚΕ να συμφωνήσει. Στην Ελλάδα άρχιζε ο επικατάρατος εμφύλιος και οι Γιουγκοσλάβοι συγκρότησαν διά της ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Εθνικό – Απελευθερωτικό Μέτωπο) ένοπλα τμήματα Σλαβομακεδόνων προτείνοντας στον ΕΛΑΣ συνεργασία, που δεν έγινε αποδεκτή. Όμως το 1946 (δεύτερος γύρος) η νέα οργάνωση ΝΟΦ κατάφερε να φέρει τις δυνάμεις της μέσα στην Ελληνική Μακεδονία. Επειδή ο εμφύλιος στην Ελλάδα είχε πάρει διαστάσεις ο Τίτο κατάφερε μέσω Στάλιν με τις συμφωνίες του Μπλεντ (1947) να υπογράψει ο Γκ. Δημητρόφ (ΚΚΒ) την αναγνώριση των «Μακεδόνων» ως εθνότητας, ακόμη και αυτούς της Μακεδονίας του Πιρίν. Έτσι θα ενωνότανε η Γιουγκοσλαβική Μακεδονία με αυτή του Πιρίν και μετά τη λήξη του εμφυλίου με την ελληνική, οπότε θα αποτελούσαν το μεγάλο κράτος της Μακεδονίας.

Όμως το καλοκαίρι του 1948 η ρήξη Στάλιν – Τίτο ματαίωσε τα σχέδια της μεγάλης Μακεδονίας. Αυτή η μεγάλη Μακεδονία είναι το αλυτρωτικό όνειρο των Σκοπιανών σήμερα, δεδομένου ότι τελικά και το ΚΚΕ το δέχτηκε στην 5η του Ολομέλεια. Το 1944 στη σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας μπήκαν οι βάσεις σφετερισμού του ονόματος, έγινε η παραχάραξη ιστορίας και γλώσσας και έτσι ανατράφηκαν τρεις γενεές Σκοπιανών για να φτάσουμε στους σημερινούς αδιάλλακτους. Μπήκε στη διδασκαλία των σχολείων τους ότι οι Σλάβοι ήρθαν τον 6ο – 7ο αιώνα στη Μακεδονία και ενώθηκαν με τους ντόπιους Μακεδόνες δημιουργώντας μια φυλή. Η άρχουσα τάξη των Μακεδόνων μιλούσε στην αρχαία Μακεδονία Ελληνικά, ενώ ο λαός τα σημερινά Σκοπιανά…

Τα Σκοπιανά είναι μια μίξη αρχαίων ελληνικών λέξεων στη βουλγαρική γλώσσα. Δίδασκαν στα παιδιά τους, για παράδειγμα, ότι το 1821 ήταν αγώνες και θυσίες των «Μακεδόνων». Στον Β΄ Παγκόσμιο την πρώτη νίκη κατά του Φασισμού τη κατήγαγαν το 1940 οι «Μακεδόνες» διά της Μεραρχίας Φλωρίνης. Όσο για τον εμφύλιο είχαν κάτι πιο ευφάνταστο. Ήταν, λένε, μια ελληνομακεδονική σύγκρουση. Αυτοί οι γελοίοι μύθοι έγιναν πιστευτοί από την παγκόσμια κοινότητα και δυστυχώς από τους συμμάχους μας, χάρη στην πολιτική και διπλωματική αβελτηρία της Ελλάδος. Μετά από όλα αυτά δεν μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί μας φαίνεται ανεξήγητη η αδιαλλαξία των Σκοπίων. Η Ιστορία την επεξηγεί πλήρως, εκτός εάν οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα δεν διαβάζουν ποτέ τους Ιστορία. Η σημερινή τρίτη γενεά Σκοπιανών έχουν οι ίδιοι πεισθεί με το παραμύθι τους. Η αδιαλλαξία τους θα μείνει ιστορική ως πράξη και ως μυθιστόρημα. Όλα τα παραπάνω είναι μια ιστορική αλήθεια, χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση. Όμως για να την κάνεις πειστική στους άλλους, χρειάζεσαι δύναμη. Και δύναμη δεν έχουμε. Ίσως οι Σκοπιανοί με την ιστορική αδιαλλαξία τους, τουλάχιστον μέχρι τώρα, μας έσωσαν από την υπογραφή μιας ολέθριας σύνθετης ονομασίας.