Το «βαθύ κράτος» της Δεξιάς
Ένα «αόρατο διευθυντήριο», είτε από τα υπόγεια της Ρηγίλλης, είπε, και το πιθανότερο, από τις στοές του Μαξίμου, κατευθύνει τις επιχειρήσεις άλωσης του κρατικού μηχανισμού. Η συνήθης τακτική του «αόρατου διευθυντηρίου» στηρίζεται είτε στον προσεταιρισμό ατόμων «έξωθεν καλής μαρτυρίας» είτε ατόμων που ανήκουν στον συντηρητικό χώρο, χαίρουν εκτιμήσεως και τρέφουν θεμιτές φιλοδοξίες. Διεγείρουν επιτηδείως αυτές τις φιλοδοξίες και τους υπόσχονται «ανιδιοτελή» υποστήριξη και καλούν αυτά τα άτομα να «δώσουν τον αγώνα τον καλόν», παράλληλα, όμως, από το ημίφως του «Θαλάμου επιχειρήσεων» μεθοδεύουν την εκ των έσω κυριαρχία με την προώθηση εκλογής ατόμων απολύτως πιστών στο «Βαθύ Κράτος» και εκ του ασφαλούς καθιστούν δέσμια στα σχέδιά τους τα πρώτης προβολής αυτά άτομα στις κομματικές τους επιδιώξεις!
Δείγμα και θύμα της τακτικής αυτής του «Βαθέως Κράτους» της Δεξιάς, γνωστός για το ήθος, την ανιδιοτέλεια και την πραότητα του χαρακτήρα συνδικαλιστής του συντηρητικού χώρου, ο οποίος, μάλιστα ενόψει των εκλογών του χώρου, φρόντισε να εμπλουτίσει το ψηφοδέλτιό του με άτομα γενικής εκτίμησης με μακρά συνδικαλιστική πείρα και δοκιμασία και για τα οποία έδωσε αγώνα για την προώθηση της εκλογής τους. «Άλλαι, όμως, αι βουλαί του καλού συνδικαλιστή, άλλα το ʽʽαόρατο διευθυντήριοʼʼ κελεύει». Το τελευταίο προώθησε τους εκλεκτούς του «Βαθέως Κράτους» και ο καλός συνδικαλιστής ευρέθη, χωρίς καν να το αντιληφθεί, πλαισιωμένος από «παμπερολόγους» και ρεμβασιστές της σκληρής Δεξιάς!
Στις μεθόδους τακτικής του «Βαθέως Κράτους» της Δεξιάς συγκαταλέγεται και ο προσεταιρισμός ατόμων αψόγου δημοκρατικού παρελθόντος, τα οποία -με ευθύνη τους βεβαίως- «αξιοποιούνται» ως άλλοθι και προπέτασμα για την κομματική άλωση και λαφυραγώγηση του kρατικού μηχανισμού!
Συνήθης, εξάλλου, είναι η τακτική του «Βαθέως Κράτους» της Δεξιάς, κατά τις διδαχές της Γηραιάς Αλβιώνος, «Διαίρει και βασίλευε», να αξιοποιεί προς όφελός του τις φυσιολογικές αντιθέσεις στον εντεύθεν της Δεξιάς πολιτικό χώρο, τον Δημοκρατικό Χώρο (ΠΑΣΟΚ, Κεντρογενείς Δυνάμεις, Δυνάμεις της Αριστεράς στο σύνολό της), να οξύνει και καλλιεργεί ιδιοτελείς βλέψεις και φιλοδοξίες, να τάζει ή ακόμη και να παραχωρεί αξιώματα, επί των οποίων όμως, ασκεί ασφυκτικό έλεγχο, και τοιουτοτρόπως να διαβρώνει τον κρατικό μηχανισμό και, κυρίως, να διαφεντεύει στα υπό κρατικό έλεγχο Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Μάλιστα την ίδια στιγμή που εκτυλίσσεται το σχέδιο του «Βαθέως Κράτους» της Δεξιάς για άλωση και λαφυραγώγηση του Κράτους, καθηγητές πανεπιστημίου, με τον βαρύγδουπο τίτλο «σύμβουλος πρωθυπουργού», κοάζουν, προς κάλυψιν των κραδασμών από τις επιχειρήσεις του «αόρατου διευθυντηρίου» και ομιλούν «για διείσδυση της κομματικής λογικής στοn χώρο του συνδικαλισμού, που αναπαράγει στο ενδοϋπηρεσιακό επίπεδο της δημόσιας διοίκησης κομματικές αντιπαραθέσεις που δεν αρμόζουν στο πεδίο αυτό»!
Μάλιστα ο «κ. καθηγητής, σύμβουλος του πρωθυπουργού» αναπτύσσει την σε παγκόσμιο επίπεδο πρωτότυπη θεωρία περί των «αρίστων», που «στο πρωτοβάθμιο επίπεδο [είναι αναγκαίο] να επιλέγονται ως συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι»!
Πάντως η «ευαισθησία» του «κ. καθηγητή, συμβούλου του πρωθυπουργού» παρέμεινε αδρανής, όταν στην υπό κρατικό έλεγχο και υπό των Ελλήνων φορολογουμένων συντηρούμενη ΕΡΤ, εμφανίσθηκαν αποκρουστικά δείγματα λογοκρισίας στις πληρωμένες διαφημιστικές καταχωρήσεις της άρτι εκδοθείσας σατιρικής εφημερίδας «Ανάποδος Τύπος»!
Το «Βαθύ Κράτος», κατά τη σημαντική θεώρηση ενός από τους πλέον γνώστες του φαινομένου, του Στέφανου Μάνου, επιδιώκει τη «μονομανή διεκδίκηση της εξουσίας (και) δικαιολογεί στη συνέχεια τη δημιουργία μηχανισμών εξουσίας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Κομματικός συνδικαλισμός με κύρια αποστολή την εξασφάλιση της εξουσίας στο κόμμα. Κομματικές φοιτητικές παρατάξεις με τον ίδιο στόχο. Το κόμμα είναι παντού. Στον συνδικαλισμό, στη διοίκηση, στις ΔΕΚΟ, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, παντού. Ο κομματισμός εξοντώνει την αξιοκρατία, την ευθυκρισία, την εντιμότητα, το φιλότιμο, τα πάντα…»
Απέναντι στο «Βαθύ Κράτος» ορθώνεται -και αυτό είναι παρήγορο- «ο κόσμος που αρνείται τη λογική των πελατειακών σχέσεων, τον κομματισμό και τη γραφειοκρατία και συνειδητοποιεί τη δύναμή του».
«Είναι, τονίζει ο Φώτης Κουβέλης, οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες που θεωρούν την οικοδόμηση της αντίληψης, του συλλογικού, ως μέσου και βασικού όρου για την ατομική ευτυχία. Είναι ο κόσμος που παρακάμπτει τα κόμματα ως φορείς του μαζικού Κινήματος, όσο αυτά αδυνατούν να ξεπεράσουν την κρίση αξιοπιστίας τους…»
Και στο σημείο αυτό εγείρεται το χρέος της Αριστεράς στο σύνολό της, όχι μόνο να αντιπαλέψει την υπόγεια δραστηριότητα του «Βαθέως Κράτους» της Δεξιάς, αλλά να συμμετέχει ενεργά, να υπερασπίζεται τα δίκαια όσων μάχονται να εκριζωθεί η μάστιγα αυτή. Και κυρίως να καταγγέλλει χωρίς συμβιβασμούς και συμψηφισμούς τη διαπλοκή ένιων στελεχών του ΠΑΣΟΚ με το «Βαθύ Κράτος» της Δεξιάς. Δυστυχώς, στο θερμοκήπιο του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ευδοκιμούν κι αυτά τα «άνθη του κακού»…