ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΣΧΗΜΙΑ
Ακόμα κι αυτών -όπως η Ελλάδα- που δεν υπακούνε τυφλά τις εντολές της. Ιράν, Κορέα, Αραβικός κόσμος (μη υποτελής) και φυσικά άμεσα η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα. Μετά θα ‘ρθει η σειρά των «άτακτων» της Νότιας Αμερικής. Ένας νέος θανάσιμος κίνδυνος, πολυπρόσωπος, πολυπλόκαμος σαν χταπόδι, κάνει αργά αλλά σταθερά την εμφάνισή του στο προσκήνιο της παγκόσμιας ιστορίας.
Σημερινός στόχος είναι τα Βαλκάνια, με κύριο σύμμαχο την «μεγάλη» Αλβανία, ξεκινώντας από το Κόσοβο, με συνεργάτες τους υπεύθυνους για μαζικές δολοφονίες Ουτσεκάδες. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, γεγονός πρωτοφανές για τη χώρα μας, μερικοί «επιστήμονες» επέλεξαν το αμφιθέατρο του Παντείου Πανεπιστημίου για να αναπτύξουν δημόσια την υποστήριξή τους σ’ ένα βασικό αίτημα της «Μεγάλης Αλβανίας», την κατάκτηση της Ηπείρου έως την Πρέβεζα, με την δικαιολογία ότι ανήκε στη αλβανική Τσαμουριά, απ’ όπου τους έδιωξαν με εγκληματικές πράξεις οι Έλληνες.
Ασφαλώς πρόκειται για οργανωμένη προβοκάτσια των ΗΠΑ, ώστε να μελετηθούν οι δικές μας αντιδράσεις και να προπαρασκευασθεί ψυχολογικά η εδαφική επέκταση της Αλβανίας μετά το Κόσοβο και σε ένα μεγάλο τμήμα των αλβανοφώνων περιοχών των Σκοπίων και ακολούθως και σε δικά μας εδάφη.
Από την άλλη μεριά η σύμπλευση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ στο Κόσοβο -που έσπευσε πρώτη αυτή να το αναγνωρίσει- προετοιμάζει το έδαφος για πονηρά σχέδια σε βάρος της χώρας μας με βάση όχι μόνο το Αιγαίο και την Κύπρο, αλλά και τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, που ακολουθώντας το παράδειγμα του Κοσόβου μπορεί να διεκδικήσει τη δική της ανεξαρτησία.
Η ηγεσία των Σκοπίων φαίνεται ότι γνωρίζει από πρώτο χέρι αυτά τα σχέδια των ΗΠΑ και γι’ αυτό δείχνει αυτήν την αλαζονική αδιαλλαξία. Και πράγματι σ’ αυτήν τη φάση συμπορεύονται με την πολιτική που εκθέσαμε. Όμως τι θα κάνουν όταν θα ξεκινήσει η επόμενη φάση, της φιλοαλβανικής τακτικής, οπότε το κρατίδιό τους θα κοπεί στη μέση; Γιατί θα πρέπει να γνωρίζουν τόσο αυτοί όσο και οι ΗΠΑ ότι μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, όμως φυλετικά είναι Σλάβοι και ως εκ τούτου κατατάσσονται ουσιαστικά στη χορεία των εχθρών των ΗΠΑ μαζί με τη Ρωσία, τη Σερβία, αλλά και τη Βουλγαρία, που κι αυτή δεν πρέπει να έχει αυταπάτες.
Έτσι, γυρίζοντας σε μας τους Έλληνες, θα πρέπει να δούμε ότι η κατάσταση, όπως εξελίσσεται, είναι παραπάνω από τραγική. Δεδομένου ότι οι Αμερικανοί δεν πείθονται πια από όσες υποκλίσεις κι αν κάνουν απέναντί τους οι ποικιλόμορφες αμερικανόφιλες ηγεσίες. Κι αυτό γιατί φοβούνται και μισούν τον λαό μας, για τον οποίο είναι βέβαιοι ότι στη μεγάλη του πλειοψηφία απορρίπτει τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους. Και γι’ αυτό θέλουν να μας τιμωρήσουν με κάθε τρόπο. Εκτός κι αν αποφασίσουμε όλοι μαζί να γονατίσουμε και να φιλήσουμε τα πόδια τους, κάνοντας όρκους ότι από δω και στο εξής θα είμαστε καλά παιδιά και πειθήνια όργανα στην όποια πολιτική τους.
Όμως, αφού το παιχνίδι είναι έτσι κι αλλιώς για μας χαμένο, τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά. Ούτε έχουμε συμμάχους. Είμαστε εμείς κι εμείς. Ας φροντίσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και -γιατί όχι- χαρούμενοι, αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση, να γίνουμε όλοι μαζί μια γροθιά, ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας.
Γιατί είναι προδοσία η αναγνώριση του Κοσόβου χωρίς την έγκριση της διεθνούς κοινότητας, του ΟΗΕ. Δηλαδή μιας επαρχίας που από αιώνες αποτελεί τμήμα της Σερβίας. Και τι θα νιώθαμε εμείς αν μεθαύριο μας έπαιρναν με το έτσι θέλω τη μισή Κύπρο, τη Θράκη ή την Ήπειρο;
Όπως είναι ασχημία να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας βρίζουν -οχυρωμένοι κάτω από τα σκέλια των Αμερικανών- οι Σκοπιανοί κι εμείς να τους παρακαλάμε και να ζητάμε τη μεσολάβηση των Αμερικανών, χάνοντας κάθε μέρα και πιο πολύ την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια μας. Ας κλείσουμε λοιπόν τα σύνορα κι ας σταματήσουμε τις διπλωματικές και οικονομικές μας σχέσεις κι ας τους αφήσουμε να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους.
Οφείλουμε να περάσουμε κι αυτήν τη νέα δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά. Μπορεί να υποφέρουμε, όμως το ζητούμενο για μας είναι να παραμείνουμε Έλληνες. Και θα παραμείνουμε Έλληνες. Ας μην ξεχνάμε από πόσες και ποιες σκληρές δοκιμασίες περάσαμε ως τώρα, όμως πάντοτε στο τέλος βγήκαμε νικητές. Το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον.