Στην πυρά τα blogs

Υπάρχει όμως και η αντίθετη πλευρά που επιμένει πως είναι ένα νέο μέσον με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματα του καινούργιου που δεν χρειάζεται περιορισμούς.

Ανεξάρτητα από αυτά όμως, 22 δικογραφίες στάλθηκαν από τον διευθυντή Οικονομικού Εγκλήματος κ. Σφακιανάκη στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών κ. Πούλιο, ενώ στο γραφείο του κ. Σφακιανάκη εκκρεμούν άλλες 100 περίπου μηνυτήριες αναφορές.

Πάντως η άποψη που κυριαρχεί είναι πως τελικά θα ληφθούν κάποια μέτρα ώστε να υπάρχει ένας υπεύθυνος σε κάθε blog, προκειμένου να υπάρχουν νομικές συνέπειες σε περίπτωση που παρατηρούνται παρανομίες.

Μια από τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί από κοινοβουλευτικό στέλεχος της ΝΔ είναι να χαρακτηρισθεί ιδιώνυμο το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, οπότε αποτελεί κακουργηματική πράξη και έτσι θα μπορεί ο θιγόμενος να ζητάει την άρση του απορρήτου.

Σταμάτησε η έρευνα

Η έρευνα των αρχών ως τώρα σταμάτησε στον Ανδρέα Καψαμπέλη, εναντίον του οποίου έως και τώρα δεν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, αλλά η δικογραφία εξακολουθεί να συντάσσεται. Ο δημοσιογράφος όμως απολύθηκε από τον «Κόσμο του Επενδυτή». Η έρευνα στη Βουλή σταμάτησε προσωρινά, καθώς διαπιστώθηκε, διά μέσου της αρμόδιας διεύθυνσης του Κοινοβουλίου, πως «δεν υπάρχει εγκατεστημένο στη Βουλή σύστημα καταγραφής -ελέγχου και εντοπισμού των τελικών χρηστών- φυσικών προσώπων και μάλιστα η διαχείριση των αρχείων αυτών για μελλοντική αναζήτηση και χρήση». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η έρευνα με τη συνδρομή ειδικών. Συνεπώς, και αν δεν υπάρξουν νέα στοιχεία, το ερώτημα για το ποιοι ήταν οι διαχειριστές και ποιοι από αυτούς έγραφαν συκοφαντικά σχόλια παραμένει αναπάντητο. Επίσης δεν υπάρχουν νεώτερα για το ποιος έστειλε τα εκβιαστικά e-mail στον Βασίλη Χιώτη. Προς έλεγχο είναι 4 έως 6 πρόσωπα, μάλλον δημοσιογράφοι. Το ερώτημα είναι αν αυτοί συνδέονται και με πολιτικούς.

Η κυβέρνηση προσπάθησε να εντάξει στην κρίση το ζήτημα της ανωνυμίας στο ίντερνετ, καθώς είχε ένα ισχυρό επιχείρημα. Αυτό της συκοφαντίας από ανώνυμους, είτε σε μορφή διατύπωσης πληροφοριών είτε σε μορφή σχολίων σε καθημερινή βάση. Αλλά σύντομα προσέκρουσε σε τοίχο αντιδράσεως από όλο το πολιτικό φάσμα, καθώς η μια περίπτωση, του press-gr, δεν μπορούσε να αποτελέσει άλλοθι για συνολική παρέμβαση. Στόχος πρώτος βέβαια ήταν να αποκαλυφθούν οι συντάκτες του press-gr, όμως προς το παρόν πέτυχε μόνο την απονεύρωσή του. Σίγουρα όμως δεν έχει πει την τελευταία της λέξη, αφού η νομοπαρασκευαστική επιτροπή επεξεργάζεται ακόμη τα σχετικά κείμενα. Στην περίπτωση που για τους δημοσιογράφους καθιερωθεί η επώνυμη αναγραφή στα σάιτ, τότε η περίφημη διαδικασία των αγωγών θα περιμένει όσους θεωρηθούν υπεύθυνοι δυσφήμησης. Διότι η κυβέρνηση, αλλά και η πλειονότητα των πολιτικών, κρατούν για τον εαυτό τους το πολύτιμο όπλο της «βιομηχανίας των αγωγών».

Όμως το εμπόδιο για όλες τις κυβερνήσεις είναι πως η τεχνολογία καθορίζει τις εξελίξεις και αυτή η παράμετρος, σε συνάρτηση με τη συνταγματική αρχή περί ελευθερίας του λόγου, περιορίζει τα όποια σχέδια νομοθετικής παρέμβασης. Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τέτοια νομοθεσία και όσες φορές προσπάθησαν να επιβάλουν κανόνες στο ίντερνετ, στα σχετικά συμβούλια υπουργών, διαπίστωσαν πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο,