ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΡΑΣΗ

Αποφασισμένη να κομματιάσει σε απολύτως ελεγχόμενα προτεκτοράτα τα Βαλκάνια, προς το παρόν με συνεχείς ακρωτηριασμούς της ταλαίπωρης Σερβίας, παίρνει πρωτοβουλίες εναντίον της διεθνούς νομιμότητας και εισάγει «μοντέλα» τα οποία θα μιμηθούν πολλοί. Η μονόπλευρη ανεξαρτητοποίηση – αναγνώριση του Κοσόβου καταλύει εκ βάθρων τη θεμελιώδη αρχή που διεκήρυξαν οι νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου περί αμεταβλήτου των συνόρων. Εφεξής, όποια στοιχειωδώς συμπαγής μειονότητα αισθάνεται ότι «έχει μπάρμπα στην Κορώνη», που θα στηρίζει την αυτοανακήρυξη της απόσχισής της, θα το επιχειρεί. Τούτο ξεπερνά κατά πολύ το ρωμαϊκό δόγμα divide ut regnes (= διαίρει και βασίλευε) που απετέλεσε για χρόνια το βασικό εργαλείο της καταρρέουσας βρετανικής αυτοκρατορίας.

Ο μικρομεγαλισμός των Σκοπίων και ο δικαιολογημένα μετά και το Κόσοβο παραφουσκωμένος αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός αποτελούν κρίσιμα βήματα προς την αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής μας, με ορατές επιπτώσεις στη δική μας υπόσταση και ανεξαρτησία.

Η Αλβανία με την προσθήκη του Κοσόβου γίνεται αμέσως +50% πληθυσμιακά και +40% εδαφικά. Αναμένει στο ακουστικό της πότε θα σημάνουν οι σάλπιγγες της πιθανότατα βελούδινης και εν ανάγκη και αιματηρής απόσχισης από τα Σκόπια του Τετόβου. Στην Ελλάδα ουδείς έχει προβληματισθεί τι σημαίνουν 300.000 περίπου βουλγαρικά διαβατήρια προς Σλάβους των Σκοπίων.

Η Ελλάδα διαπραγματεύεται αυτήν την ώρα με το σκοπιανό υβρίδιο. Καθυβρίζεται από την επηρμένη υποτελή στις ΗΠΑ ηγεσία του. Στην πραγματικότητα διαπραγματεύεται με κρατικούς υπό προθεσμία και υπό αίρεση. Αντί να το πράξει με το κύρος δύναμης και τη συνείδηση πυγμής εκλιπαρεί τον ανευθυνοϋπεύθυνο μεσολαβητή για κάποιο ίχνος φύλλου συκής προς εφήμερη εσωτερική κατανάλωση. Αν τα Σκόπια λάβουν το όνομα Μακεδονία, είτε διατηρούμενα μετά από αλβανική λοβοτομή είτε προσαρτημένα στους εξ ανατολών τους εμφανείς διεκδικητές, τους Βούλγαρους (εμείς τρέμουμε μη μας πουν ότι διεκδικούμε. Είμαστε πάντοτε αφελώς «ρομαντικοί» του δόγματος «δεν διεκδικούμε τίποτε»!), τα Σκόπια εμπορεύονται Μακεδονία με ελληνική βούλα. Αυτήν θα την προστατεύει ως κόρην οφθαλμού κάθε νέο αφεντικό τους και θα τη βγάζει από τον καταψύκτη του εάν και εφόσον του χρειάζεται.

Εννοούμε στην περίπτωση που, ό μη γένοιτο, μπει ελληνική υπογραφή σε απλή ή σύνθετη ονομασία, που πάραυτα θα εκπέσει σε απλή.

Το φάσμα μιας επαναχάραξης των συνόρων στα Βαλκάνια αρχίζει όχι να «ψιλοκουβεντιάζεται», αλλά να «χονδραίνει». Ενδεικτικό το άρθρο του Jean Arnault (στην τελευταία «Monde Diplomatique», ένθετο «Κυριακάτικης» 24/2/2008).

Η πρώτη ενστικτώδης αντίδραση είναι να ενεργοποιηθούμε προς την κατεύθυνση ανάσχεσης αυτών των διεργασιών. Όχι σε οποιαδήποτε αλλαγή συνόρων. Αν αυτό δεν λειτουργεί, και φαίνεται ότι πια δεν λειτουργεί, προκύπτει το αυτονόητο ερώτημα πώς μπορούμε να ωφεληθούμε, πώς μπορούμε να κάνουμε την κρίση ευκαιρία. Στόχος η αποτροπή του αλβανικού αλυτρωτισμού και τυχοδιωκτισμού. Αυτό επιβάλλει ελληνική στρατηγική που περιλαμβάνει προβολή των ελληνικών διεκδικήσεων, οι οποίες εκκρεμούν ενώπιον του Συμβουλίου των Υφυπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων μεγάλων νικητριών δυνάμεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εν πάση περιπτώσει, η Αλβανία οφείλει να αναγνωρίσει στην ελληνική εθνική κοινότητα της Βορείου Ηπείρου όλα όσα διεκδικεί, και εν πολλοίς επιτυγχάνει, για τους εκτός της Αλβανίας Αλβανούς. Μια επιθετική διπλωματία, όπως οφείλει να είναι η ελληνική διπλωματία, πρέπει να προωθεί πρωτοβουλίες προβολής και ανάδειξης των ελληνικών δικαίων. Σε μια κλιμακούμενη από δω και πέρα αλβανική επιθετικότητα και σε άλλα πεδία εκτός του διαδικτύου, του εκπαιδευτικού συστήματος και της προπαγάνδας, η Ελλάδα χρωστά να αμυνθεί και να «αντεπιτεθεί». Ήδη μετά το «ζεϊμπέκικο» αρχίζουμε να χορεύουμε «τσάμικο». Στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, την ώρα που ανεξαρτητοποιείται το Κόσοβο, έλληνες καθηγητές οργανώνουν συνέδριο «για τα δικαιώματα των Τσάμηδων». Αδιάφορο το επίσημο κράτος για το κατάντημα παρατηρεί εκ του μακρόθεν τα γιγνόμενα.

Στα προηγούμενα χρόνια, ως επισπεύδουσα του θέματος «Τσάμηδες» εφέρετο η Τουρκία και πολύ λιγότερο η Αλβανία. Τώρα οι Αλβανοί εθνικιστές έχουν αποθρασυνθεί μετά και τον πρόσφατο θρίαμβό τους με το Κόσοβο και παίρνουν τη σκυτάλη.

Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας δεν υπήχθησαν με το πρωτόκολλο της Λωζάνης στην υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών. Έμειναν στη Θεσπρωτία ως κατάλοιπο της σουλτανικής εξουσίας, διαφεντεύοντας την πλουσιότερη περιοχή του νομού. Τον καιρό της εχθρικής κατοχής οι Αλβανοτσάμηδες ταυτίσθηκαν με τους κατακτητές και διέπραξαν εγκλήματα πολέμου. Λήστευαν, βασάνιζαν, ατίμαζαν και τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο με καθημερινές πράξεις βίας και έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των Ελλήνων. Οι εγκληματίες πολέμου, καθώς και οι απόγονοί τους, δεν μπορούν επαναπατρισθούν, διότι τότε θα έπρεπε να επιστρέψουν και οι Σουδήτες στην Τσεχία και οι Γερμανοί στο Ντάντσιχ, την Πομερανία και τη Σιλεσία και εν πάση περιπτώσει να αναποδογυρίσουν τα πάντα με δραματικές συνέπειες στο status quo.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να αναγνωρίσει κανένα Κόσοβο. Χώρες που μόλις μπήκαν στην ΕΕ (Ρουμανία, Βουλγαρία) δήλωσαν την άρνησή τους για αναγνώριση.

Το αμερικανικό «εξώγαμο» του Κοσόβου δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί. Η Ελλάδα χρωστά να προστατεύσει τα δίκαιά της με δυναμική πολιτική και διπλωματική παρουσία.

Αυτήν την ώρα οι πολιτικές μας ηγεσίες πρέπει να καταλάβουν επιτέλους ότι το κεντρικό παιχνίδι μπορεί να παιχθεί στα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων και γι’ αυτά μία είναι η καταλυτική εκλογική δύναμη, αυτή της ελληνοαμερικανικής κοινότητας.

Αν αυτή καθοδηγηθεί αμέσως και καταλλήλως, αυτή θα βγάλει τον επόμενο αμερικανό Πρόεδρο και τότε τα πράγματα θα είναι βαθύτατα διαφορετικά.