Δική τους ευθύνη

Όλα εξελίσσονται τυχαία. Μα και όλα τελούν υπό τον έλεγχο και την ποδηγέτηση του λαού από έναν πυρήνα που τον συγκροτούν «όμιλοι» κοινών συμφερόντων.

Οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου, αποστασιοποιημένες από τις βαθύτερες ανησυχίες του λαού, φαίνεται να έχουν χάσει τον έλεγχο των πραγμάτων και της διαμόρφωσης των εξελίξεων. Η λειτουργία θεσμικών φορέων, οργάνων και αρχών δημόσιου, «ημιδημόσιου» και κοινωνικού χαρακτήρα κινείται, ουσιαστικά, στο περιθώριο της νομιμότητας, της κοινωνικής ηθικής, και σε βάρος του λαϊκού και εθνικού συμφέροντος.

Οι διαχρονικές αξίες του πολιτισμού μας, πάνω στις οποίες υφάνθηκε η ιστορική μας φυσιογνωμία και πάνω στις οποίες, τους δύο αιώνες της Εθνικής Ελευθερίας, εμπεδώθηκε ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος των Ελλήνων, βρίσκονται «εν αποδρομή». Αποχυμώνεται η κοινωνία μας από καθετί το ελληνικό. Η πολιτική, η οικονομία, η κοινωνική ζωή, κινούνται χωρίς πυξίδα προς το κενό, το αδιέξοδο, το απρόβλεπτο. Η διαφθορά, προϊούσα νόσος, διαποτίζει τους αρμούς του δημόσιου βίου, τον αποσαθρώνει, γίνεται μόνιμη σκουριά. Η ποιότητα της Δημοκρατίας μας δεν είναι πλέον ελκυστική για τον λαό, για τη νεολαία. Και πολλές φορές γίνεται και αποκρουστική.

*

Η εξωτερική μας πολιτική, τα τελευταία δώδεκα χρόνια, δεν διαχειρίζεται με αποφασιστικότητα τα εθνικά μας θέματα. Έχουν πάψει πλέον αυτά να είναι το αντικείμενο σθεναρής υπεράσπισης όλων όσοι είχαν και έχουν ταχθεί θεματοφύλακές τους.

Τα κόμματα, ιδίως εκείνα της εξουσίας, δε μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να χαράξουν με πατριωτισμό και συναίσθηση εθνικής ευθύνης μια κόκκινη γραμμή, η οποία θα αποτελούσε το αμετακίνητο όριο, δηλαδή το αδιαπραγμάτευτο των δικαιωμάτων μας. Η μη σύμπτωση των εκατέρωθεν βουλήσεων στο εθνικά αυτονόητο και ιστορικά δεδομένο έχει οδηγήσει στη σύγχυση. Μια σύγχυση στην οποία θριαμβεύει η αναποτελεσματικότητα, η ατολμία, η αβουλία, η μεταβλητότητα σε αποφάσεις πρακτικές και στρατηγικές. Τις ύστατες ώρες του Βυζαντίου δείχνει να διέρχεται το Έθνος. Τότε, όπως και τώρα, κυριαρχούσε ο ωφελιμισμός, η ιδιοτέλεια, η μοιρολατρία, η απάθεια των ολίγων μετεχόντων στην «ευπορία», δηλαδή των βολεμένων. Όλα αυτά αποκαρδιώνουν τον λαό μας, τον απογυμνώνουν από την εθνική αυτοπεποίθηση και τον αποδυναμώνουν από την πίστη και την προσήλωσή του στις αξίες με τις οποίες ο Ελληνισμός έζησε επί αιώνες και χάρη στις οποίες αντιμετώπισε σκοτεινές περιόδους.

Στην εθνική σύγχυση έχει συμβάλει σημαντικά και η ανεύθυνη λειτουργία των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία, με την ανευθυνοϋπεύθυνη συμπεριφορά τους, έχουν ακυρώσει την πυξίδα της πορείας του εθνικού σκάφους. Η ευθύνη των, κατά το πολίτευμα, υπευθύνων έχει εξουδετερωθεί από την ανευθυνότητα των αναρμοδίων. Μέσα σ’ αυτό το νοσηρό τηλεοπτικό κλίμα, γίνεται έρμαιο η πολιτική εξουσία της οποίας εξουδετερώνονται οι κατάλληλοι χειρισμοί που απαιτούν οι καιροί και επιβάλλουν οι περιστάσεις. Αδυνατεί, επίσης, να εξασφαλίσει τη συσπείρωση του έθνους, ώστε να αντιμετωπίσει με πολιτική σύμπνοια, εθνική ενότητα και κοινωνική συνοχή τους επερχόμενους κινδύνους.

Θα υπενθυμίσουμε και πάλι το μεγάλο, το ενωτικό μήνυμα το οποίο σε επίσης δύσκολες της ιστορίας στιγμές, είχε απευθύνει προς όλους ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου: «Αν τα κόμματα μας χωρίζουν, η Ελλάς μας ενώνει».

Οι κομματικές ηγεσίες πρέπει να αντιληφθούν ότι τα κόμματα υπάρχουν χάρη του λαού και όχι ο λαός χάριν των κομμάτων. Και δεν χρωστάει σ’ αυτά τίποτα, ούτε υποχρεούται να πληρώνει τα λάθη τους. Η υποβάθμιση της ποιότητας της Δημοκρατίας και η αδυναμία τους να υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα είναι δική τους ευθύνη!!

e-mail: [email protected]