Φωτιά στα Βαλκάνια βάζουν πάλι οι Αμερικάνοι και η ΕΕ

Η ανακοίνωση της ανεξαρτητοποίησης την προηγούμενη Κυριακή θα έχει δραματικές συνέπειες στη διεθνή σταθερότητα, γιατί όχι μόνο θα οδηγήσει στην επαναχάραξη των διεθνών συνόρων, αλλά γιατί επιπλέον με αυτήν την απόφαση το διεθνές δίκαιο μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο, η κρατική κυριαρχία και ακεραιότητα αμφισβητείται εκ βάθρων και τη θέση των ανεξάρτητων, ισχυρών κρατών θα την καταλάβουν κράτη-παρίες, προτεκτοράτα των Αμερικανών και της ΕΕ, θύλακες φτώχειας και παρανομίας.

O ιστορικός του μέλλοντος δεν θα κουραστεί για να βρει την ημερομηνία που -συμβατικά πάντα- ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων: ήταν η προηγούμενη Κυριακή, 17 Φεβρουαρίου. Η μέρα που ο πρώην οπλαρχηγός του UCK, Χασίμ Θάτσι, δέκα χρόνια μετά την ένοπλη εξέγερση που ξεκίνησε εναντίον του Βελιγραδίου ολοκληρώνει το έργο του ανακηρύσσοντας από το κοινοβούλιο της Πρίστινας την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου. Η απόσχιση του Κοσόβου από τη Σερβία και η ανεξαρτητοποίησή του, όσο κι αν είχε προαναγγελθεί εδώ και καιρό με αποτέλεσμα να θεωρούνταν θέμα χρόνου η ανακοίνωσή της, θα έχει δραματικές συνέπειες στη διεθνή σταθερότητα, καθώς θα προκαλέσει ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων. Συγκεκριμένα:

Πρώτον, το διεθνές δίκαιο, όπως ίσχυε στην περίπτωση του Κοσόβου με την απόφαση 1244 του ’99 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ η οποία όριζε πως αποτελεί επαρχία της Σερβίας, παύει να έχει δεσμευτική ισχύ και να θεωρείται απαραβίαστο. Οι Αμερικανοί και από δίπλα τους Άγγλοι και Γάλλοι, αφού δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τις αντιδράσεις της Ρωσίας και της Κίνας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ώστε να κατοχυρώσουν την ανεξαρτησία του Κοσόβου με μια νέα απόφαση του διεθνούς οργανισμού, δεν δίστασαν να τον γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους παρακάμπτοντάς τον. Το ίδιο έπραξαν και με την ΕΕ. Από τη στιγμή που είδαν ότι οι αντιστάσεις της Κύπρου, δηλαδή του Τάσσου Παπαδόπουλου, ήταν άκαμπτες σε βαθμό να απειλεί με βέτο (λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο η Κύπρος των 780.000 κατοίκων ως αιχμή του δόρατος πολλών χωρών όπως η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα) δεν δίστασαν να προχωρήσουν σε διμερείς αναγνωρίσεις του Κοσόβου, υποκαθιστώντας το διεθνές δίκαιο με τον νόμο του ισχυρού.

Η σειρά της Κορσικής,

της Β. Ιρλανδίας, του Τιρόλου

και των Κούρδων;

Η δεύτερη συνέπεια αφορά την ώθηση που θα δώσει η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου σε άλλα αποσχιστικά κινήματα στην κατεύθυνση της ανεξαρτητοποίησής τους από τα εθνικά κράτη στα οποία μέχρι στιγμής εντάσσονται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βέβαια στο αποκορύφωμα της υποκρισίας και της ιδιοτέλειάς της έσπευσε να δηλώσει ότι το Κόσοβο δεν αποτελεί προηγούμενο, γιατί, όπως είπαν, η βία που επέδειξε ο Μιλόσεβιτς ήταν κι αυτή άνευ προηγουμένου. Με αυτήν τη δήλωση επεδίωξαν να ανασχέσουν την τάση εθνικού κατακερματισμού που μοιραία ενισχύεται και αφορά πρωτίστως τις χώρες που έσπευσαν να αναγνωρίσουν το Κόσοβο, αμέσως μετά τις ΗΠΑ: την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία και εκτός ΕΕ την Τουρκία.

Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που χρησιμοποιούν φαίνονται με την πρώτη ματιά.

Αρκεί να θυμηθούμε τη βία που επιδεικνύει το Λονδίνο εδώ και δεκαετίες απέναντι στους Βορειοϊρλανδούς για να τους κρατήσει υπό την εξουσία του, με τη Ματωμένη Κυριακή να αποτελεί απλώς και μόνο την αποκορύφωση των εγκλημάτων του, ενώ η πρόσφατη αναζωπύρωση του κινήματος ανεξαρτητοποίησης της Σκοτίας του προσθέτει νέους πονοκεφάλους. Αρκεί να θυμηθούμε τα εγκλήματα που έχει οργανώσει το Παρίσι για να κρατήσει υπό τον έλεγχό του την Κορσική και να τσακίσει το εθνικιστικό κίνημα ανεξαρτητοποίησής της.

Μιλάμε δε για φριχτά εγκλήματα: αιματηρές βομβιστικές επιθέσεις μέρα μεσημέρι σε πολυσύχναστα σημεία του νησιού, επιλεκτικές δολοφονίες στελεχών του κ.ο.κ.

Αρκεί να θυμηθούμε επίσης τις προσπάθειες διαμελισμού της Ιταλίας με επίκεντρο το βόρειο τμήμα της χώρας, το Τιρόλο, που δηλώνει απηυδισμένο να πληρώνει για τον φτωχό Νότο και φιλοδοξεί να αποσπαστεί από τη Ρώμη. Αρκεί, τέλος, να στρέψουμε το βλέμμα μας στο βόρειο Ιράκ, όπου η Τουρκία έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα να επεμβαίνει κυνηγώντας τους Κούρδους αντάρτες, που διεκδικούν ένα δικό τους κράτος στην τουρκική Ανατολία. Πόση υποκρισία απαιτείται για να ισχυριστεί κανείς πως η βία που επέδειξε ο Μιλόσεβιτς εναντίον των Κοσοβάρων, λόγω της οποίας απολαμβάνουν το δικό τους κράτος εδώ και μία εβδομάδα, υπερέβαινε αυτή της Άγκυρας εναντίον των Κούρδων, οι οποίοι εξακολουθούν εδώ και χρόνια να κρύβονται στα βουνά και να υπομένουν τις επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης του τουρκικού στρατού στα χωριά τους;

Ντόμινο εθνικιστικών αποσχίσεων

Η ώθηση που δίνει η ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου στα κάθε λογής αποσχιστικά κινήματα υπερβαίνει την Ευρώπη. Αρκεί να δούμε την ισχυρή αντίδραση που πρόβαλε η Κίνα (φοβούμενη μια αντίστοιχη ανεξαρτητοποίηση της Ταϊβάν και των δυτικών μουσουλμανικών επαρχιών του Ξινγιάνγκ), καταδικάζοντας ρητά την ανεξαρτητοποίηση, όπως επίσης η Σρι Λάνκα, η Ταϊλάνδη και η Ινδονησία. Επιτείνει επίσης τους τριγμούς στον Καύκασο και τα εύθραυστα κράτη που δημιουργήθηκαν προ εικοσαετίας στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Το υπουργείο Εξωτερικών της Υπερδνειστερίας, που έχει αποσπαστεί ντε φάκτο από τη Μολδαβία από το 1990 κατοχυρώνοντας και με δημοψήφισμα την ανεξαρτητοποίησή του το 2006, μια μέρα μετά το διάγγελμα του πρώην εγκληματία πολέμου και νυν ηγέτη του Κοσόβου ζήτησε κι αυτό να αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα.

Οι ηγέτες της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας που έχουν αποσχιστεί ντε φάκτο από τη Γεωργία από το 1991 ζήτησαν κι αυτοί το ίδιο εισπράττοντας την άρνηση της Ρωσίας, αλλά ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι σε μια επόμενη φάση όξυνσης των διεθνών αντιθέσεων δεν θα δώσει το πράσινο φως η Μόσχα στην ταπεινωτική για τη Γεωργία απόσχισή τους; Γιατί για να μην πράξει το ίδιο η Μόσχα και για την Κριμαία, τινάζοντας έτσι στον αέρα τα σχέδια της Ουκρανίας για ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Τέλος, σε ό,τι αφορά τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες η σύγκρουση στο υπό αρμενική κατοχή Ναγκόρνο Καραμπάχ μέχρι πότε θα θεωρείται «παγωμένη» από τους Αζέρους;

Οι ανησυχίες που δημιουργεί η ίδρυση του πρώτου μουσουλμανικού κράτους στην Ευρώπη, του Κοσόβου, παίρνουν πολύ πιο απειλητικές διαστάσεις για τη γειτονιά μας. Κατ’ αρχάς σε ό,τι αφορά το κράτος Φρανκενστάιν, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη.

Στο πλαίσιο ποιας πολιτικής αρχών θα συνεχίσουν οι δυτικοί γκαουλάιντερ να αρνούνται στους Σέρβους την απόσχιση από αυτό το τερατώδες μόρφωμα και την ένωσή τους με το Βελιγράδι, όπως επιθυμούν και όπως επιβάλλει η κοινή λογική, στη βάση της αμετάκλητης χρεοκοπίας αυτού του εξαμβλώματος που δημιούργησε η συμφωνία του Ντέιτον; Είναι βέβαιο ωστόσο ότι θα συνεχίσουν να το αρνούνται, γιατί στη Νέα Τάξη δεν χωράει όχι μόνο Γιουγκοσλαβία, αλλά ούτε και ισχυρή Σερβία.

Και στο βάθος Μεγάλη Αλβανία

Αντίθετα, η Νέα Τάξη όχι μόνο χωράει αλλά και προϋποθέτει τη Μεγάλη Αλβανία. Και αυτό είναι το επόμενο βήμα, της σύνθεσης, που θα πάρει πρόκριμα όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία του κατακερματισμού και της δημιουργίας προτεκτοράτων. Ενδιάμεσος σταθμός σε αυτή τη διαδικασία θα είναι η διάσπαση της ΠΓΔΜ, που θα προέλθει από τη δράση των Αλβανών στο εσωτερικό της. Δεν αποτελεί άλλωστε κάποιο μυστικό σχέδιο. Πολύ πρόσφατα ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος των Αλβανών της ΠΓΔΜ κάλεσε στη συγκρότηση μιας μεγάλης Αλβανίας με την προσάρτηση του Κοσόβου και του τμήματος που κατοικούν οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ, εμφανίζοντας μάλιστα αυτήν την πρόταση ως λύση της κρίσης που μαστίζει τα Βαλκάνια. Και σε ένα σημείο έχει δίκιο.

Η μεγάλη Αλβανία θα έρχεται όλο και πιο κοντά, όσο γίνεται εμφανές ότι κράτη όπως το Κόσοβο είναι αδύνατο να σταθούν από μόνα τους τόσο για διπλωματικούς λόγους, καθώς ουδέποτε θα τύχουν καθολικής διπλωματικής αναγνώρισης από τη διεθνή κοινότητα, όσο και για οικονομικούς. Στο Κόσοβο των 2 εκατ. κατοίκων δουλειά έχει μόνο το 47% των κατοίκων του, ενώ το 20% του προϋπολογισμού του προέρχεται από ξένη βοήθεια. Ως αποτέλεσμα οι εγκληματικές δραστηριότητες από εμπόριο ναρκωτικών και όπλων, λαθρεμπόριο τσιγάρων μέχρι και πορνεία, που είναι και η επικερδέστερη, ανθούν! Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να διαιωνίζεται όσα χρήματα κι αν δώσουν οι Βρυξέλλες.

Κάποια στιγμή η συνένωσή τους στην Αλβανία θα εμφανιστεί ως φυσικό επακόλουθο. Θα βρίθει φυσικά πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Η μεγάλη Αλβανία θα είναι στα Βαλκάνια ό,τι και το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή: Παράγοντας υλοποίησης των αμερικανικών υπονομευτικών και εμπρηστικών σχεδίων, μοχλός αποσταθεροποίησης και δημιουργίας εντάσεων που θα διευκολύνει το «διαίρει και βασίλευε» για λογαριασμό της αμερικανικής αυτοκρατορίας.

Γι’ αυτόν τον λόγο η ελληνική διπλωματία τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια της όταν διευκολύνει αυτά τα σχέδια και αρνείται για παράδειγμα να βάλει βέτο στην ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου και να αντισταθεί σθεναρά στην αποστολή ευρωπαϊκής δύναμης – πολύ περισσότερο όταν κρατώντας στο τραπέζι τα Τίρανα το ανύπαρκτο στην πραγματικότητα θέμα των συνεργατών των Ναζί, των Τσάμηδων, όπως φάνηκε και κατά την επίσκεψη του προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια στη γειτονική χώρα, δείχνουν ότι οι φιλοδοξίες τους για τη μεγάλη Αλβανία δεν εκτείνονται μόνο ανατολικά και βόρεια των σημερινών συνόρων της…

Η δημιουργία δηλαδή νέων κρατών – μαντρόσκυλων της αμερικανοκρατίας, που θα είναι πρόθυμα να φέρουν σε πέρας την πιο βρώμικη δουλειά (κι όχι πολύ χειρότερη εκείνης που απαιτήθηκε για να ιδρυθούν) θα είναι η τρίτη, πιο μακροπρόθεσμη και πιο επικίνδυνη συνέπεια της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου.

Τέλος, ως αποτέλεσμα όλων αυτών θα οξυνθεί στο έπακρο η διεθνής αδικία. Όσο η «διεθνής κοινότητα» θα προσφέρει το καθεστώς του ανεξάρτητου κράτους σε προβληματικά μορφώματα βουτηγμένα στην ανομία, όπως είναι το Κόσοβο και θα το αρνείται, χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων, σε λαούς με ιστορία χιλιετιών και ηρωικούς αγώνες δεκαετιών, όπως είναι οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι της Τουρκίας, τόσο η ανεξέλεγκτη και ασύμμετρη βία θα υποκαθιστά την απουσία διεθνώς και κοινά αποδεκτών θεσμών και κανόνων, κάνοντας τον κόσμο λιγότερο προβλέψιμο και πιο ανασφαλή.