Έχουμε Νέα Σμύρνη, δεν χρειαζόμαστε και Νέα Λευκωσία

Εκτέθηκαν, γιατί ο Τάσσος τους ξεβράκωσε. Το διάγγελμα του το 2004 πέρασε στην Ιστορία. Πρόμαχος, συγκλόνισε όποιον έχει ψυχή. «Ο μόνος Έλληνας που εδώ και δεκαετίες υπολόγισαν οι Τούρκοι», έγραψε η «Τζουμχουριέτ». Ποιοι τον πολέμησαν; Το παρακράτος των ΜΜΕ, οι κουκουλοφόροι της παράδοσης Οτσαλάν, οι χειροκροτητές των βομβαρδισμών της Σερβίας, οι ρουφιάνοι των πρεσβειών, οι αβανταδόροι του σκοπιανού σωβινισμού και του τουρκικού φασισμού, ο ροζ πολτός της μπατιρημένης ψευτοδιανόησης. Ο ορυμαγδός της κινδυνολογίας, τόσο χρήμα και πρακτοριλίκι, δεν μπόρεσαν το 2004 να φέρουν το ΝΑΙ ούτε καν στο 24%, αλλά μπόρεσαν να στερήσουν τον Τάσσο από το κρίσιμο 2% που χρειαζόταν για τον δεύτερο γύρο. Η επανάπαυση στις δημοσκοπήσεις, τα προβλήματα της εσωτερικής πολιτικής, η χαμηλή συσπείρωση της ΕΔΕΚ κι η ραστώνη του ΔΗΚΟ, έπαιξαν κι αυτά τον ρόλο τους. Όμως το βασικό ήταν ότι ο Πρόεδρος δεν μπόρεσε να σπάσει τις κομματικές γραμμές, πείθοντας ότι διακυβευόταν η επαναφορά του Σχεδίου Ανάν, κάτι που οι αντίπαλοί του φρονίμως αρνούνται, ενώ από την άλλη η οργανωμένη προπαγάνδα, το παρακράτος των λακέδων του ξένου παράγοντα, το άφθονο χρήμα που κινούσε την εναντίον του λάσπη και το πελατειακό σύστημα των κυπριακών κομμάτων, έκαναν τη δουλειά τους. Έβαλαν στόχο να του στερήσουν αυτό το ελάχιστο ποσοστό και το πέτυχαν.

Ο Χριστόφιας ήταν υπέρ του ΝΑΙ, που μόνον το επιβιωτικό ένστικτο του συνεδρίου του ΑΚΕΛ το ανέτρεψε. Ο Κασουλίδης δεν ήταν υπέρ του ΝΑΙ, ήταν υπέρ του ΝΑΙ – ΝΑΙ – ΝΑΙ και με υποκλίσεις. Και οι δυο έχουν ένα δεδομένο μπροστά τους. Το 76% του ΟΧΙ είναι διακομματικό, ερείδεται στο αταβιστικό ένστικτο αποφυγής του γκρεμού. Ο νέος Πρόεδρος που τυχόν θελήσει να επαναφέρει το σχέδιο θα πρέπει να σπάσει το φιλύποπτο και επιβιωτικό ένστικτο αιώνων των Κυπρίων. Δύσκολο. Οι Κύπριοι, ακελικοί ή συναγερμικοί, πλούσιοι ή φτωχοί, είναι πεισματάρηδες, ξέρουν ότι το κράτος τους είναι το σπίτι τους, χτίστηκε με το αίμα και τον ιδρώτα τους. Μόνον οι αντικύπριοι = ανθέλληνες πιστεύουν ότι «ταΐζαμε» τους Κυπρίους. Η Κύπρος αναγεννήθηκε από τις στάχτες της το ’74 με τον ιδρώτα του λαού της, ακρίτες Έλληνες, δουλευτές που ξέρουν να επιβιώνουν. Η εφαρμογή στην Κύπρο ενός απαρτχάιντ, που θα τους μετατρέψει σε «μαύρους» των κεμαλικών ή ισλαμιστών φασιστών, είναι χάντρες και καθρεφτάκια που οι Έλληνες της Κύπρου δεν τ’ ανταλλάσσουν με την ασφάλεια του σπιτιού τους, των παιδιών τους, το κράτος που έχτισαν πέτρα πέτρα και με λάσπη ζυμωμένη με το αίμα τους. Ο Χριστόφιας κι ο Κασουλίδης πήραν την ψήφο των Κυπρίων, όχι την ψυχή τους, όχι επιταγή εν λευκώ. Οι Κύπριοι δεν ψήφισαν συντριπτικά ΟΧΙ μόνο γιατί το ζήτησε ο Τάσσος. Ψήφισαν ΟΧΙ γιατί ήξεραν ότι κινδύνευε η ασφάλεια, η ευημερία τους, γιατί τους ζητούσαν να προσκυνήσουν τον φονιά κι ύστερα να πηδήξουν στο κενό. Τίποτε από αυτά δεν άλλαξε. Τα 2/3 του Συναγερμού και τα 2/3 του ΑΚΕΛ ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και οι δύο υποψήφιοι το ξέρουν.

Το καθήκον μας ήταν, είναι και θα είναι η Απελευθέρωση, να μη γίνει η σημερινή γενιά η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο, δουλοπάροικοι ενός off-shore προτεκτοράτου. Έχουμε Νέα Σμύρνη, δεν χρειαζόμαστε και Νέα Λευκωσία. Θα μπορούσε κανείς υπερβάλλοντας να παρομοιάσει τις εκλογές αυτές με τις εκλογές του 1920, την ήττα του Βενιζέλου, την άνοδο μιας ηττοπαθούς ηγεσίας και την απαρχή των δεινών που οδήγησαν τον ελληνισμό της Μ. Ασίας στον όλεθρο, όμως δεν είναι έτσι. Οι Κύπριοι δεν άλλαξαν γνώμη, η ψήφος στον Κασουλίδη ή τον Χριστόφια δεν σημαίνει ΝΑΙ στο Σχέδιο Ανάν ή σε όποιο παρεμφερές και ούτε οι ίδιοι τόλμησαν να ερμηνεύσουν έτσι το πέρασμα τους στον δεύτερο γύρο. Ο ΔΗΣΥ θέλει να επιστρέψει στην εξουσία και το ΑΚΕΛ θέλει, για πρώτη φορά, να έχει δικό του Πρόεδρο. Δημοκρατικό τους δικαίωμα, όμως ο κόσμος τους είναι οι ίδιοι άνθρωποι που συντριπτικά πλειοψηφικά ψήφισαν ΟΧΙ στην υποταγή, ΟΧΙ στην αυτοκτονία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κυπριακό κράτος άντεξε το ολέθριο πραξικόπημα, την προδοσία, την εισβολή, την προσφυγιά και την οικονομική καταστροφή και αναγεννήθηκε. Οι πολίτες, οι απλοί άνθρωποι, δεξιοί κι αριστεροί ή ό,τι άλλο, οι πραγματικοί εργάτες της αναγέννησης της ευρωπαϊκής πια Κύπρου, δεν θα παραδώσουν το δημιούργημά τους, την γη, την ασφάλεια, την ευημερία τους, τις ελευθερίες τους, τις οικογένειές τους σε τυχοδιωκτικά πειράματα. Ο Χριστόφιας κι ο Κασουλίδης θα ακούσουν λοιπόν τη βάση τους ή θα αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν πολιτικά «εκτελώντας» την Κυπριακή Δημοκρατία; Το ΑΚΕΛ δεν πήρε ποτέ στην ιστορία του μεγάλα ρίσκα. Θα πάρει το ρίσκο να κάνει αυτό που δεν κατάφερε η χούντα του Ιωαννίδη; Θα «δολοφονήσει» την Κυπριακή Δημοκρατία και θα οδηγήσει την Κύπρο σε άλμα στο κενό; Θέλει ο Χριστόφιας να γίνει ο Γκορμπατσόφ της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Ο ΔΗΣΥ, το κόμμα που θέλει ν’ ανεμίζει την Ελληνική Σημαία και να είναι η «ρεαλιστική» συνέχεια της ενωτικής παράταξης, θα βάλει πλάτη για την οριστική υποστολή της και τη μετατροπή των Ελλήνων της Κύπρου σε ανδράποδα μιας υποτελούς στην Τουρκία Σιγκαπούρης; Τότε στο «την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω», που είναι νομίζω έμβλημα της φοιτητικής παράταξης του ΔΗΣΥ, ας προστεθεί «αλλά την παζαρεύω».