υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

-Διαγωνισμός για πρόσληψη 20 νέων διπλωματών, ακολούθων πρεσβείας, θα γίνει στο υπουργείο Εξωτερικών, στις 21 Φεβρουαρίου… Να θυμίσω ότι χάρη στη «γενναιοδωρία» του υπουργού Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, εάν πετύχει ο διαγωνιζόμενος σε αυτές τις πολύ δύσκολες εξετάσεις, θα έχει καθαρό βασικό μισθό 1.040 ευρώ… Και όταν κάποτε φθάσει στον ανώτατο καταληκτικό βαθμό του πρέσβη, δηλαδή μετά 30 χρόνια και βάλε, θα εισπράττει, ως βασικό μισθό, το υπέρογκο ποσό των 1.946 ευρώ, έχοντας υπηρετήσει στη μακρά σταδιοδρομία του, για μερικά χρόνια, σε «επίγειους παράδεισους», όπως η Ζάμπια, η Νιγηρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν…

-Με τέτοιες λοιπόν χρυσές απολαβές και μοναδικές ταξιδιωτικές εμπειρίες, που προσφέρει το υπουργείο στα στελέχη του, μήπως οι νέοι, φιλόδοξοι και ωραίοι, που ετοιμάζονται να παρουσιαστούν στον διαγωνισμό, θα πρέπει να ψάξουν κι αλλού για δουλειά, με μεγαλύτερη σιγουριά για ομαλή επαγγελματική εξέλιξη, άνετη και αξιοπρεπή ζωή; Η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη, ως συνήθως, τα ρίχνει όλα στον Αλογοσκούφη και διαρκώς χαμογελάει…

-Η «διπλωματία της υποκρισίας», προνόμιο αποκλειστικά των ΗΠΑ, ενσωματώνεται με δόσεις και στην εξωτερική πολιτική της Ευρ. Ένωσης… Τους «έκραξε» όμως τους ευρωπαίους εταίρους μας ο ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, αναφορικά με τις προθέσεις τους, αρχής γενομένης από τη Βρετανία, νʼ αναγνωρίσουν εσπευσμένα την ανεξαρτησία του Κοσόβου, δηλαδή την απόσπαση εδαφικού τμήματος της Σερβίας, χώρας κυρίαρχης και ανεξάρτητης, μέλους του ΟΗΕ… Κι ας υπάρχουν σχετικές, ομόφωνες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, υπέρ σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας της Σερβίας…

-Η Κύπρος, αναλογιζόμενη τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει μια παρόμοια εξέλιξη και στη βόρεια Κύπρο, στο τουρκοκρατούμενο τμήμα, έχει εξ αρχής διαχωρίσει τη θέση της και απέχει απʼ τη λήψη απόφασης στα όργανα της Ευρ. Ένωσης για το συγκεκριμένο θέμα… Η Ελλάδα όμως γιατί δεν ευθυγραμμίζεται με την Κύπρο, γιατί κρατά χαμηλούς τόνους, αντί να βροντοφωνάξει ότι είναι λάθος αυτή η κατεύθυνση προς την οποία πιέζει, ασύστολα, με λόγια και με έργα η Ουάσινγκτον; Στη μη διπλωματική γλώσσα, αυτό μεταφράζεται σε παντοειδείς προφορικούς εκβιασμούς στους οποίους φαίνεται η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή υποχωρεί, δεν ανθίσταται, δεν αντιδρά, στο μόνο που προβληματίζεται είναι πώς θα το παρουσιάσει στην ελληνική κοινή γνώμη…

-Δεν ξέρουμε εάν τελικά πέτυχε κάτι, το ελάχιστο δυνατόν, η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη από την επίσκεψη στην Ουάσινγκτον, την περασμένη βδομάδα, και τη συνάντηση με την αμερικανίδα «φίλη» της, υπουργό Εξωτερικών Κοντ. Ράις… Γεγονός είναι ότι οι ΗΠΑ μας επανέλαβαν, ρητά και κατηγορηματικά, την επιθυμία τους για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και άκουσαν, σχεδόν αναίσθητα, αμετακίνητοι στις θέσεις τους και ανέκφραστοι, τις ελληνικές «ευαισθησίες» για τη διεθνή ονομασία της ΠΓΔΜ…

-Είναι λοιπόν στιγμές, όπως τώρα με την αχαρακτήριστη στάση των ΗΠΑ, που αναλογίζεσαι το δυσαναπλήρωτο μεγάλο κενό που άφησε ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου στον τομέα της εξωτερικής μας πολιτικής, ιδίως στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και όχι μόνον… Και μετά ήλθε η «εκσυγχρονιστική» εποχή Κ. Σημίτη, με τα «ευχαριστώ τους Αμερικανούς», που έδωσαν τα Ύμια στους Τούρκους, προς το παρόν ως «γκρίζες ζώνες»… Και σήμερα ζούμε την εποχή του Κ. Καραμανλή του νεώτερου, που ευθυγραμμίζεται τελικά με τις αμερικανικές θέσεις στα Βαλκάνια, σκάβοντας έτσι μόνοι μας βαθύ λάκκο, ανατρέποντας την εύθραυστη ισορροπία, πληθυσμιακή και όχι μόνο, στη Βόρεια Ελλάδα, δυσμενή εξέλιξη που θα φανεί σε χρονικό ορίζοντα ίσως μικρότερο μιας γενιάς… Αυτούς λοιπόν έχουμε σήμερα ως ηγήτορες, που οδηγούν τη χώρα σε τροχιά εδαφικής συρρίκνωσης, χάριν της «συμμαχικής αλληλεγγύης» και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

-Ειρωνικότατο φαίνεται στους Έλληνες, να πιέζεται η κυβέρνηση Καραμανλή για ταχύτατη ένταξη της ΠΓΔ της Μακεδονίας στην «αμυντική» συμμαχία του ΝΑΤΟ… Από ποιους άραγε κινδυνεύουν τα Σκόπια, ώστε να χρειάζεται να οχυρωθούν εσπευσμένα μέσα στη συμμαχία; Αλλά και οι Έλληνες, πώς θα αισθάνονται σ’ αυτή την ιδιόμορφη Συμμαχία των Αταίριαστων, αφού απʼ αυτούς που κινδυνεύουμε, ή απειλούμεθα, είναι όλοι μέλη της συμμαχίας; Η περίπτωση να κινδυνεύει η Ελλάδα από την αναδυόμενη οικονομικά και στρατιωτικά Ρωσία ούτε ως κακόγουστο ανέκδοτο μπορεί να ειπωθεί στη σημερινή εποχή…

-Η γυμνή αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ, με τις «στρατηγικές» επιλογές τους στα Βαλκάνια και τη γενικότερη στάση τους σε θέματα ζωτικής σημασίας για τη χώρα μας έχουν μεταβληθεί από «σύμμαχο» σε κύριο αντίπαλό μας, σε υπονομευτή της εσωτερικής μας συνοχής και της εδαφικής μας ακεραιότητας…

-Αλήθεια, πόσο ψεύτικα, υποκριτικά και ανούσια, ακούγονται αυτή την εποχή τα στερεότυπα, επαινετικά λόγια από υψηλόβαθμους αμερικανούς αξιωματούχους και τον εκπρόσωπο Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ότι η Ελλάδα είναι «πιστή σύμμαχος και φίλη», όταν τηρούν αυτή την ανέντιμη στάση σε θέματα μείζονος σημασίας για τη χώρα μας, για όσους βεβαίως διαβάζουν Ιστορία και μελετούν την αλυτρωτική προπαγάνδα των Σκοπίων… Θυμηθείτε την άθλια μεθόδευση της εσπευσμένης αναγνώρισης της ΠΓΔΜ από τις ΗΠΑ, με το συνταγματικό της όνομα, αμέσως μετά την αμφισβητούμενη εκλογική «νίκη» (και με ψήφους Ελληνοαμερικανών…) του Προέδρου Τζ. Μπους για μια δεύτερη και ακόμη πιο καταστροφική προεδρική θητεία για την Ελλάδα και για τον κόσμο ολόκληρο… Εάν αυτή η αιφνιδιαστική κίνηση αναγνώρισης της ΠΓΔΜ απ’ την κυβέρνηση Μπους δεν αποτελούσε πισώπλατη μαχαιριά στην «πιστή σύμμαχο και φίλη» Ελλάδα, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το πραγματικό τους νόημα…

-Τη δουλειά του κάνει, χωρίς συναισθηματισμούς και με την ψυχρότητα λευκού επαγγελματία δολοφόνου… Ο λόγος για τον πρώην αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, σήμερα υπ’ αριθμόν δύο στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Νικ Μπερνς, που προσπαθεί να βάλει όσο περισσότερες βαλκανικές χώρες μπορεί στο μαντρί του ΝΑΤΟ… Έχει δε και το απύθμενο θράσος να λέει συνεχώς ότι έχει πολλούς έλληνες φίλους στην Αθήνα, προφανώς «φιλέλληνες», που συμφωνούν με τις αμερικανικές θέσεις και υπόγειες μεθοδεύσεις στο Κόσοβο, στα Σκόπια και έπεται συνέχεια… Στους καρδιακούς φίλους του Μπερνς, που αποχωρεί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (όσο κακό μπορούσε, μας το έκανε…), περιλαμβάνεται και η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη…

-Μαύρο και άσπρο πρόσωπο έδειξε η τηλεόραση από τη συνάντηση και τα τυπικά χαμόγελα, μπρος στους φωτογραφικούς φακούς, της υπουργού Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη, και της αμερικανίδας ομολόγου της Κοντ. Ράις… Τελικά με μαύρα μαντάτα γύρισε πίσω στην Αθήνα η ελληνίδα υπουργός… Διερωτώμαι, εάν είχαν οι ΗΠΑ μαύρο Πρόεδρο, ας πούμε τον Μπαράκ Ομπάμα και άσπρη υπουργό Εξωτερικών τα πράγματα θα ήταν ίσως αλλιώς, και θα ερχόταν μια άσπρη μέρα και για μας… Μέχρι όμως να «μαυρίσει» ο Λευκός Οίκος θα έχουμε ίσως πολύ δυσάρεστες εξελίξεις στη γεωγραφική γειτονιά μας, με άδηλες τις επιπτώσεις στη δική μας πατρίδα…

Α. Κ.