ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Ούτως ή άλλως, από τη στιγμή που η Κύπρος έχει μπει στη ζώνη του ευρώ, ο καλπασμός της ακρίβειας, η καθήλωση των αποδοχών και η αποδόμηση του ιδιόμορφου και πλουσιοπάροχου σε ορισμένους τομείς κοινωνικού κράτους της Κύπρου είναι η βέβαιη προοπτική. Εναπόκειται στην ανατολίτικη εφευρετικότητα των Κυπρίων να αναζητήσουν μεμονωμένες λύσεις μετριασμού των αρνητικών επιπτώσεων σε προσωπικό επίπεδο, γιατί η κυβέρνησή τους αποκλείεται να τους προστατεύσει, όποια κι αν είναι.

Αυτή η πτυχή, άλλωστε, δεν ενδιαφέρει τους Έλληνες. Αντιθέτως, μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η στάση των τριών υποψήφιων προέδρων -του Τάσσου Παπαδόπουλου, του αριστερού Δημήτρη Χριστόφια και του δεξιού Γιαννάκη Κασουλίδη- στο θέμα του Κυπριακού.

Εδώ υπάρχουν ξεκάθαρα δύο στρατόπεδα. Στο πρώτο, το στρατόπεδο της αντίστασης στα σχέδια των Αμερικανών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που στη συγκεκριμένη φάση εκφράζονται με την επιθυμία αναβίωσης και επιβολής μιας κάποιας εκδοχής του Σχεδίου Ανάν, ανήκει μόνο ο νυν Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος.

Στο δεύτερο στρατόπεδο, το ενδοτικό, συμπεριλαμβάνονται τόσο ο δεξιός Κασουλίδης όσο και ο αριστερός Χριστόφιας. Ξεκινούν φυσικά από διαφορετικές αφετηρίες, έχουν διαφορετικές ευαισθησίες στις λαϊκές αντιδράσεις, αλλά η ουσία είναι ότι συγκλίνουν και οι δύο στην αποδοχή του Σχεδίου Ανάν, ακόμη κι αν τους το έφερναν αναλλοίωτο, παρά το γεγονός ότι οι Ελληνοκύπριοι το απέρριψαν το 2004 με το συντριπτικό ποσοστό του 76%.

Το φάντασμα του Κοσόβου

Η κατάσταση στην Κύπρο θα γίνει ακόμη πιο κρίσιμη από την επικείμενη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου και την άμεση αναγνώρισή του ως ανεξάρτητου κράτους από τις ΗΠΑ και τις ηγετικές χώρες της ΕΕ.

Όπως είναι αυτονόητο, μετά από μια τέτοια εξέλιξη θα τεθεί επί τάπητος το θέμα της επισημοποίησης της διχοτόμησης της Κύπρου, μέσω της επιδίωξης διεθνούς αναγνώρισης του μέχρι τώρα παράνομου κατοχικού τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους. Μέχρι τώρα καμιά χώρα δεν το αναγνωρίζει επίσημα (αν και πληθώρα ευρωπαϊκών χωρών αναπτύσσουν εκεί δραστηριότητες που σε ορισμένους τομείς συνιστούν έμμεση αναγνώριση), αλλά μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου το όλο θέμα θα τεθεί υπό εντελώς άλλο πρίσμα, σε ριζικά διαφοροποιημένο διεθνές πλαίσιο. Αποτελεί αυταπάτη των Κυπρίων, αν νομίζουν ότι θα εξακολουθήσει να ισχύει η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που απορρίπτει την ανεξαρτητοποίηση των κατεχόμενων εδαφών.

Το πάθημα της Σερβίας είναι αποκαλυπτικό. Το Συμβούλιο Ασφαλείας αναγνώριζε ρητά το Κόσοβο ως αναπόσπαστο τμήμα της, ακόμη και στην απόφαση του 1999, με την οποία αποκρυσταλλώθηκαν τα αποτελέσματα του πολέμου – της επιδρομής των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που κατέληξε στην απόσπαση αυτής της επαρχίας από τον έλεγχο του Βελιγραδίου.

Αυτή η απόφαση του ΟΗΕ, όμως, δεν εμπόδισε καθόλου, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, την επικείμενη ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου και τη διεθνή αναγνώρισή του, συμπεριλαμβανομένων και των κρατών που συνέταξαν και ψήφισαν την απόφαση του ΟΗΕ!

Μοναδική ελπίδα το «όχι» του Τάσσου

Στο ζοφερό αυτό διεθνές πλαίσιο, η προβολή σθεναρής πολιτικής και διπλωματικής αντίστασης είναι επιβεβλημένη, αν θέλουμε να αποτραπεί η επιβολή μιας λύσης που θα καταστήσει τους Ελληνοκυπρίους ομήρους των Τουρκοκυπρίων, μέσω μιας κυβέρνησης, Βουλής και κρατικού μηχανισμού που για να λειτουργήσουν θα εξαρτώνται από την έγκριση και τη διαρκή συναίνεση της… Άγκυρας σε οποιοδήποτε θέμα εισάγεται στα κυπριακά όργανα εξουσίας!

Το Σχέδιο Ανάν είναι χειρότερο στο θέμα αυτό ακόμη και από την προδοτική, όπως έμεινε στην ελληνική πολιτική ιστορία, Συνθήκη της Ζυρίχης. Είναι απόλυτη ανάγκη, επομένως, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που θα εκλεγεί να είναι ανυποχώρητα αντίθετος στο σχέδιο αυτό. Δυστυχώς, μόνο ο Τάσσος Παπαδόπουλος πληροί αυτό το θεμελιώδες κριτήριο. Θα θέλαμε να το εκπλήρωναν και οι τρεις υποψήφιοι, ώστε να εστιάζουμε την ανάλυσή μας σε άλλες, δευτερεύουσες σε σχέση με αυτό, διαφορές τους.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος όχι μόνο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο δημοψήφισμα του 2004 για την επικράτηση του «όχι» στο Σχέδιο Ανάν, όχι μόνο συνέδεσε αναπόσπαστα την πολιτική του ύπαρξη και υστεροφημία με εκείνο το συγκλονιστικό διάγγελμα που απηύθυνε προς τον κυπριακό ελληνισμό, αλλά και απέδειξε εμπράκτως στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν ότι απέκρουσε αποτελεσματικά σε ικανό βαθμό σχεδόν όλες τις απόπειρες των ΗΠΑ και της ΕΕ να περάσουν υπόγεια και πλαγίως διάφορες ρυθμίσεις στο πνεύμα του Σχεδίου Ανάν.

Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι είναι τόσο ξετσίπωτα φιλότουρκοι που έχουν την αναίδεια, αντί να απαιτούν την αποχώρηση των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων, να επικρίνουν τη Λευκωσία επειδή… «απομονώνει» το κατοχικό καθεστώς και το παράνομο ψευδοκράτος!

Μοναδική ελπίδα συνέχισης της αντίστασης των Ελληνοκυπρίων είναι πραγματικά η επανεκλογή ως Προέδρου του Τάσσου Παπαδόπουλου, του μόνου που πιστεύει στο «όχι» στο Σχέδιο Ανάν και επιπλέον είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να υπηρετεί αυτό το «όχι» με την πολιτική του, αρνούμενος να υποκύψει στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Συμφορά ο Γ. Κασουλίδης

Πραγματική συμφορά θα αποτελούσε για την Κύπρο ενδεχόμενη εκλογή του δεξιού υποψηφίου Γιαννάκη Κασουλίδη. Αυτός ήταν από τους πιο φανατικούς και «κραγμένους» υποστηρικτές του «ναι» στο Σχέδιο Ανάν και καθόλου δεν έχει μεταβάλει τη στάση του σήμερα.

Μιλάμε για τόσο παθιασμένο υποστηρικτή του Σχεδίου Ανάν, που έφτασε στο γελοίο σημείο να παρομοιάζει τότε την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν με τη… Μικρασιατική Καταστροφή!

Είναι άνθρωπος αφοσιωμένος πολιτικά στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και ως εκ τούτου αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για μια Κύπρο κυρίαρχη και ανεξάρτητη, που αρνείται να καταστεί εξάρτημα της Τουρκίας μέσω του Σχεδίου Ανάν.

Οι Αμερικανονατοϊκοί, όμως, δεν προτιμούν τον Κασουλίδη ως Πρόεδρο της Κύπρου, καθώς το μεν κόμμα του δεν εκφράζει παρά το ένα τρίτο των ψηφοφόρων, το δε «ναι» στο Σχέδιο Ανάν που γνήσια εκπροσωπεί δεν υπερβαίνει ούτε καν το ένα τέταρτο των Ελληνοκυπρίων. Αυτό σημαίνει ότι ο Γ. Κασουλίδης θα είναι ένας πολιτικά αδύναμος πρόεδρος στο κρίσιμο ζήτημα του Κυπριακού, καθώς θα υπάρχει μια ισχυρή λαϊκή πλειοψηφία εναντίον του Σχεδίου Ανάν, ικανή να τινάξει στον αέρα οποιαδήποτε πολιτική συμφωνία κάνει στο θέμα αυτό ο Γ. Κασουλίδης με τους Τούρκους, τους Αμερικανούς, τους Άγγλους και την ΕΕ.

Αλλού βρίσκεται η χρησιμότητα του Γ. Κασουλίδη για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ – στο να πετάξει έξω από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών τον Τάσσο Παπαδόπουλο!

Αυτό δεν είναι καθόλου αδύνατο γιατί αυτές οι εκλογές είναι πρώτα απ’ όλα για πρόσωπα -ανεξαρτήτως της πραγματικής σημασίας τους για το Κυπριακό- και βέβαια είναι πολύ πιο δύσκολο για έναν ψηφοφόρο να μην ψηφίσει τον υποψήφιο του κόμματός του για πρόεδρο, αλλά τον υποψήφιο αντίπαλου κόμματος.

Δημήτρης Χριστόφιας,
ο πιο επικίνδυνος

Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, ο πιο επικίνδυνος τελικά υποψήφιος, αυτός που μπορεί όντως να κατορθώσει να περάσει τα αμερικανονατοϊκά σχέδια, είναι ο γενικός γραμματέας του… αριστερού ΑΚΕΛ, ο Δ. Χριστόφιας!

Ο ίδιος προσωπικά ήταν από την αρχή υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Προσπάθησε να περάσει αυτήν την άποψη στο ΑΚΕΛ. Το πέτυχε στην πρώτη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου, αλλά σημειώθηκε γενική εξέγερση των μελών και στελεχών του κόμματος και η αρχική απόφαση ανατράπηκε από την Κεντρική Επιτροπή, με αποτέλεσμα στροφή 180 μοιρών υπέρ του «όχι» ως τελική θέση του ΑΚΕΛ.

Στην πραγματικότητα το ΑΚΕΛ είναι διασπασμένο στο θέμα αυτό, με το ένα τρίτο των μελών και ψηφοφόρων να είναι υπέρ του Σχεδίου Ανάν και τα δύο τρίτα να είναι εναντίον του σχεδίου αυτού. Καθώς, όμως, οι εκλογές είναι για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σίγουρα το 90% του ΑΚΕΛ θα ψηφίσει υπέρ του Δ. Χριστόφια. Όχι μόνο γιατί αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό για ένα αριστερό κόμμα, αλλά και γιατί οι οπαδοί του ΑΚΕΛ είναι «πεινασμένοι» για εξουσία, την οποία επιτέλους θα μπορέσουν να απολαύσουν και αυτοί μόνοι τους, αν γίνει πρόεδρος ο Δ. Χριστόφιας, απομυζώντας, όπως όλοι οι άλλοι, τα κρατικά ταμεία! Καιρός θα είναι!

Ο εκβιασμός της εξουσίας

Μέσω της εξουσίας, όμως, ο Δ. Χριστόφιας θα μπορέσει να εγκλωβίσει ολόκληρο το ΑΚΕΛ στη γραμμή του, όχι μόνο τη φιλοανανική, αλλά και την αντιανανική πτέρυγα. Έχοντας δεδομένους και τους οπαδούς του δεξιού ΔΗΣΥ υπέρ του Σχεδίου Ανάν, ο Δ. Χριστόφιας καθίσταται έτσι ο μοναδικός πρόεδρος που μπορεί να συγκροτήσει μια λαϊκή πλειοψηφία υπέρ του Σχεδίου Ανάν, όσο ασταθής κι αν είναι αυτή. Ο Κασουλίδης είναι αδύνατον να πετύχει κάτι τέτοιο.

Ακριβώς αυτό καθιστά τον αριστερό Δ. Χριστόφια ιδανικό Πρόεδρο για τους… Αμερικανούς και τα σχέδιά τους! Μόνον αυτός μπορεί -τουλάχιστον θεωρητικά- να τους προσφέρει την πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων αλυσοδεμένη στο Σχέδιο Ανάν.

Γι’ αυτό και οι ελλαδικοί κύκλοι που συνδέονται με τους Αμερικανούς, όπως κατεξοχήν οι «εκσυγχρονιστές» του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι άνθρωποι του Γ. Παπανδρέου, δραστηριοποιούνται υπέρ του Χριστόφια, από κοινού με τους ανθρώπους της Ντόρας!

Για να δούμε αν ο κυπριακός λαός θα κατορθώσει για μια ακόμη φορά να ανατρέψει μέσω της κάλπης τα σχέδιά τους, στέλνοντας κατ’ αρχάς απόψε τον Τάσσο Παπαδόπουλο στον δεύτερο γύρο…