Πολιτική ακινησία

Το Ασφαλιστικό ταλαιπωρεί την ελληνική κοινωνία εδώ και δύο δεκαετίες. Και κάθε φορά η συζήτηση ξεκινά περίπου από το μηδέν, ανακυκλώνοντας τα ίδια και τα ίδια επιχειρήματα. Η υγεία, η εκπαίδευση, το περιβάλλον, η διάθεση και η επεξεργασία των απορριμμάτων, το συγκοινωνιακό και μια μεγάλη σειρά καίριων προβλημάτων παραμένουν στο επίπεδο του «διαλόγου» ή καλύτερα του διαλογισμού…

Ακόμα και ο τρόπος διάθεσης του πετρελαίου θέρμανσης, αν και έχει αποφασιστεί εδώ και έναν χρόνο, δεν συνοδεύτηκε από πρακτικά μέτρα για την εφαρμογή του και ξεκινά με απεργίες…

Μοιάζει σαν η πολιτική εξουσία και η κοινωνία μας να έχουν ακινητοποιηθεί, να αφήνουν στην τύχη τους τα προβλήματα περιμένοντας να λυθούν από μόνα τους και οδηγούνται έτσι στην αυτοκαταστροφή.

Η απογοήτευση των πολιτών, σ’ ένα μεγάλο της τμήμα, προκύπτει από τη «δομική ακινησία» των κυβερνήσεων, από την αδιαφορία των πολιτικών κομμάτων να συνεννοηθούν και να προωθήσουν λύσεις για τα κρίσιμα προβλήματα που συσσωρεύονται και παίρνουν με τον χρόνο εκρηκτικές διαστάσεις.

Οι διάφοροι «εκσυγχρονισμοί» και οι θρυλούμενες «μεταρρυθμίσεις» μοιάζουν με ψευδεπίγραφες ταμπέλες, με «αδειανά πουκάμισα», που χρησιμεύουν μόνο για να καθησυχάζουν ή καλύτερα για να «αποκοιμίζουν» τους πολίτες.

Ας «ξυπνήσουν» όμως, επιτέλους, οι πολιτικοί μας. Ας πάρουν συγκεκριμένες αποφάσεις, που να μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Γιατί αν εκείνοι έχουν σταματήσει τον «πολιτικό τους χρόνο» τα προβλήματα τρέχουν με τη δική τους ταχύτητα. Και τις συνέπειες, δυστυχώς, θα τις πληρώσει η ελληνική κοινωνία.

ΟΦΙΣ