Περί δικομματισμού

Ουσιαστικά το δίλημμα αυτό τροφοδοτεί και αναπαράγει τον δικομματισμό – ταυτόχρονα δε οικοδομεί και το αδιέξοδο των άλλων κομμάτων, που ενώ ρίχνουν το ανάθεμα στον δικομματισμό, σταθερά αρνούνται να συμπράξουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Το δράμα της υπόθεσης είναι πως και όταν στο παρελθόν συνέπραξαν είτε στη συγκυβέρνηση ΝΔ – ενιαίου ΣΥΝ είτε στη λεγόμενη οικουμενική, πάλι οδήγησαν τα πράγματα σε κυβέρνηση ακυβερνησίας, αφού στερούνται κυβερνητικής κουλτούρας, ώστε να οδηγηθούν στη διάκριση του «θέλω» από το «μπορώ».

Ο αυτοπεριορισμός τόσο του ΚΚΕ όσο και του ΣΥΝ στο περιθώριο των κομμάτων διαμαρτυρίας καθόρισε διαχρονικά τα στενά περιθώρια της πολιτικής τους επιρροής. Και όποτε επιδίωξαν να υλοποιήσουν τον μεγαλοϊδεατισμό τους, να αναρριχηθούν σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως για παράδειγμα την περίοδο 1990, απέτυχαν κι ας ένωσαν τότε τις δυνάμεις τους, ΚΚΕ και ΣΥΝ, γιατί ακριβώς δεν έπεισαν ότι θέλουν και μπορούν ν’ ασκήσουν εξουσία.

• Σήμερα, με αφορμή το «φαινόμενο Τσίπρα» και τη φιλολογία περί δομικής κρίσης του δικομματισμού, πάλι σκάει μύτη ο μεγαλοϊδεατισμός στους κόλπους του ΣΥΝ και η επιθυμία να γίνει ο ΣΥΝ ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Από κοντά αβαντάρουν την ιδέα κύκλοι της ΝΔ, που τρίβουν τα χέρια τους από χαρά διαπιστώνοντας ότι το «φαινόμενο Τσίπρα» αφαιρεί εκλογική επιρροή από το ΠΑΣΟΚ. Κακώς, κάκιστα η Ρηγίλλης κρυφογελάει, καθότι ο δικομματισμός στηρίζεται στην εναλλαγή ΝΔ –

ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και αν αφαιρέσεις από τον δικομματισμό την εναλλαγή, τότε καταρρέει ο ίδιος ο δικομματισμός και στο κενό που θα αφήσει μπορεί να εισχωρήσουν «τυφλές λύσεις», που είτε, θα οδηγήσουν σε παράλυση και ακυβερνησία το σύστημα είτε ακόμα χειρότερα, θα φέρουν την κατάρρευσή του και το χάος. Άρα, εκεί στη ΝΔ μπορεί να βλέπουν σήμερα το δένδρο, αλλά σίγουρα δεν βλέπουν το δάσος.

• Βέβαια, το ισχυρότερο και ορατότερο ενδεχόμενο είναι γι’ άλλη μια φορά ο δικομματισμός να αναγεννηθεί εκ της τέφρας του, όταν και πάλι μπει πιεστικά στο εκλογικό σώμα το καταλυτικό διακύβευμα: Κυβέρνηση ή ακυβερνησία. Με άλλα λόγια, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η ΝΔ κλείσει τον κύκλο της, εκεί κάπου στα επτά χρόνια άσκησης της εξουσίας, το πιθανότερο είναι να δούμε μια μαζική μεταστροφή στους κόλπους του εκλογικού σώματος υπέρ της εναλλακτικής λύσης που λέγεται ΠΑΣΟΚ – και τότε τα φαινόμενα «τύπου Τσίπρα» θα πέσουν στα «κιλά» τους. Ωστόσο, η υλοποίηση του ορατότερου σεναρίου εξαρτάται από το εάν το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει τελικά να εμφανιστεί ως ελκυστική εναλλακτική λύση διακυβέρνησης…