Η φωτιά και το νερό

Η «άλλη» πλευρά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, εκείνη των Αλαβάνου – Τσίπρα, επίσης γνωρίζει ότι τα δύο κόμματα τα χωρίζει χάσμα αγεφύρωτο. Αλλά επιμένουν στα περί συνεργασίας (ή κοινής δράσης), μόνο και μόνο για να καλλιεργούν αυταπάτες σε έναν κόσμο και για να ψαρεύουν σε θολά νερά. Εξάλλου, όλη η πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αυτό το χαρακτηριστικό έχει. Και βέβαια σιγοντάρεται ατέρμονα από τα ΜΜΕ, από εντεταλμένους δημοσιογράφους του αστικού φάσματος.

Εκείνο όμως που η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι, είναι να μιλήσει στον κόσμο του ευθέως για τη στρατηγική του ΚΚΕ συγκεκριμένα, σε αντιπαράθεση με τη στρατηγική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι η μία και ποια η άλλη. Επόμενο, γιατί κάτι τέτοιο θα δυσκόλευε έως και θα απέτρεπε τη δημαγωγία περί «ενότητας της αριστεράς». Αλλά και γιατί θα αποκάλυπτε τη στρατηγική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, την οποία προτιμά να κρύβει. Η κατεύθυνσή της είναι ένας από τους βασικούς λόγους που αποδείχνει γιατί η κοινή δράση σε σειρά ζητημάτων καθίσταται επίσης αδύνατη.

Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΝ δήλωσε πολλές φορές ότι η εναλλακτική τους πρόταση είναι το ζητούμενο! Δηλαδή το ψάχνουν; Όχι, δεν το ψάχνουν, το κρύβουν! Ήδη πολλοί ανάμεσα στον κόσμο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναρωτιούνται τι σημαίνει η δημιουργία της νέας πλειοψηφίας και της αριστερής κυβέρνησης; Με ποιους;

Τη διαχειριστική πολιτική καμία αριστερή φρασεολογία δεν μπορεί να την κρύψει τελικά, όσο κι αν η ηγεσία του ΣΥΝ παριστάνει (όψιμα) τον αντίπαλο της Κεντροαριστεράς. Το θέμα είναι να πουν καθαρά στον λαό ποια είναι η εναλλακτική πολιτική τους πρόταση. Τι προτείνουν για την ακρίβεια, την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις και λοιπά. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά και τι θα έκαναν (τι θα κάνουν) όντας σε κυβέρνηση; Θα επαναφέρουν στο Δημόσιο κατά 100% τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις; Πώς θα υποχρεώσουν την εργοδοσία να δώσει αξιοπρεπείς μισθούς; Πώς θα καταργήσουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη στιγμή που τάσσονται υπέρ του «ευρωμονόδρομου»; Και λοιπά…

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι πρέπει να κοινωνικοποιηθούν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, για να αντιμετωπιστούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Γι’ αυτό παλεύει. Γι’ αυτό επιδιώκει τη λαϊκή συμμαχία με στόχο τη λαϊκή εξουσία. Σε αυτόν τον δρόμο (και μόνο) μπορούν να υπάρχουν και κάποιες κατακτήσεις σήμερα.

Μια απλή σύγκριση, λοιπόν, των όσων λέει (και παλεύει) το ΚΚΕ με όσα λέει, πράττει (και κρύβει) η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκετή για να διαπιστώσει καθένας ότι η φωτιά με το νερό δεν μπορούν να συνυπάρχουν.