Δώδεκα αντίποινα

Ομολογεί πλέον ο κ. Σημίτης ότι δεν χωρά στην ευρωπαϊκή οικογένεια η Τουρκία.

Διερετώμεθα αν είναι σοβαρά πράγματα αυτά από έναν πολιτικό που διετέλεσε πρωθυπουργός για δύο ολόκληρες τετραετίες. Δηλαδή, σκύψαμε το σβέρκο, μας καβάλησαν οι Τούρκοι, δώσαμε σαν υποτελείς τα πάντα, βρίσαμε και σκορπίσαμε ένα κάρο αχαρακτήριστους χαρακτηρισμούς σε όσους αντετίθεντο στα δουλικά καμώματά μας και τώρα λέμε κάναμε λάθος. Πώς θα βγει η χώρα από τον λαβύρινθο που μας βάλανε οι τότε και οι σημερινοί διοικούντες που πήραν τη σκυτάλη και συνεχίζουν να είναι περήφανοι που στηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας; Έχει την αίσθηση ο πρώην πρωθυπουργός ότι με μια ομολογία και ένα συγγνώμη τα πράγματα αποκαθίστανται στην προτέρα τους κατάσταση; Νομίζει ότι το «ευχαριστώ» στους Αμερικάνους πάει πέρασε, ο αέρας το πήρε; Το βέβαιο είναι ότι θα το πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη. Όπως θα πληρώσουμε την αποδοχή του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο, τη Μαδρίτη, το Ελσίνκι και τις ζεϊμπεκιές για το Αιγαίο, αλλά και τις παλινωδίες μας για το Σκοπιανό. Επομένως, για τον κ. Σημίτη το αναπάντητο ερώτημα είναι γιατί χάραξε και υιοθέτησε αυτήν την υποχωρητική, καταστρεπτική, εθνική γραμμή. Το έκανε σκόπιμα ή δεν ήξερε τι έκανε ο κύριος καθηγητής (καημένε Βίσμαρκ); Τότε ήταν στην εξουσία και ήταν εντεταλμένος να υπακούει στα κελεύσματα της Αμερικής, ενώ τώρα αποδεσμευμένος λεει την αλήθεια; Αλλά και στο εσωτερικό, για το μόνο που μπορεί να κομπάζει είναι οι μίζες και η διαφθορά. Δυστυχώς, τη γραμμή Σημίτη ακολουθεί βήμα προς βήμα και η σημερινή κυβέρνηση. Πρέπει να καταλάβουμε καλά όλοι ότι αυτά που βλέπουμε, τα τραγελαφικά, με τις Ζαχοπουλειάδες, τα μαύρα χρήματα, τους εκδότες, τους βουλευτές μεσάζοντες, αντίστοιχα επιδεικνύουμε και στο εξωτερικό, γιʼ αυτό μας κράζουν οι ξένοι. Δείτε το έγκλημα που συντελείται μπροστά στα μάτια μας με το Σκοπιανό και βουβοί αναπολήστε: από πού ξεκινήσαμε και που φτάσαμε. Υποχωρήσανε άτακτα από τις ελληνικές θέσεις. Αδιάντροπα καταργήσανε σιωπηρά την απόφαση των Αρχηγών περί μη αποδοχής χρήσεως του ονόματος «Μακεδονία», συνθέτου ή παραγώγου αυτού, υπό των Σκοπίων.

Φτιάξανε την κατάπτυστη Ενδιάμεση Συμφωνία. Βγήκανε στο σεργιάνι παρακαλώντας τους Σκοπιανούς και τους Αμερικανούς, αλλά μάταια, γιατί όλοι μεν λυπούνται τους κακομοίρηδες, κανείς όμως δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Ποτέ να μην ξεχάσετε τους στιγματισμένους ευρωβουλευτές που ψήφισαν υπέρ των Σκοπίων στις παραγράφους 11 και 13 του Ευρωπαϊκού ψηφίσματος. Κακομοίρηδες και γελοίους μας καταντήσανε και αν υπάρχουν ακόμα Έλληνες με φιλότιμο, ας βγούμε στους δρόμους να τους διώξουμε. Στο τέλος τέλος τα λεφτά μας τρώνε και τίποτε άλλο. Να φύγουν από την εξουσία και να κρυφτούν από προσώπου γης οι ένοχοι του εξευτελισμού της Πατρίδος μας. Τώρα τρέχει η υπουργός μας των Εξωτερικών στις ΗΠΑ, γιατί Αμερικανοί και Γερμανοί μας διεμήνυσαν να μην τολμήσουμε να ασκήσουμε βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Η Κοντολίζα είπε ότι θα δεχθεί την ελληνίδα ΥΠΕΞ, αλλά μετά τον υπουργό Εξωτερικών των Σκοπίων Μιλοσόσκι. Αυτό είναι το κύρος της Ελλάδος που διοικείται από τα προβληματικά παιδιά δέκα οικογενειών. Αλλά το χειρότερο όλων είναι η ανακοίνωση της κυβέρνησης των Σκοπίων. Τέτοια νίλα και τέτοιον εξευτελισμό δεν τον περιμέναμε ποτέ. Η κυβέρνηση των Σκοπίων ανακοίνωσε κατάλογο δώδεκα μέτρων – αντιποίνων που θα εφαρμόσει σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν συνετισθεί. Σημειώστε, σας παρακαλώ, ένα προς ένα τα αντίποινα αυτά και περιμένετε την εξέλιξη.

Πρώτο αντίποινο, η επαναφορά της σημαίας με τον δεκαεξάκτινο ήλιο της Βεργίνας. Δεύτερο, καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Κάποια γνώμη θα είχε επʼ αυτού και ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας. Τρίτο, άμεση διακοπή των υπό τον κ. Νίμιτς συνομιλιών. Μάλιστα, ο πρόεδρος Τσερβενκόφσκι δήλωσε ότι η χώρα του έχει σαν κόκκινη γραμμή το συνταγματικό της όνομα και καμιά υποχώρηση δεν γίνεται, γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένο με την εθνική τους ταυτότητα. Προτάσεις σαν αυτές του Νίμιτς, πρόσθεσε, δεν γίνονται αποδεκτές. Τέταρτο, προσφυγή στη ΓΣ του ΟΗΕ για αναγνώριση του συνταγματικού τους ονόματος «Μακεδονία». Πέμπτο, άμεση παρέμβαση στο εσωτερικό της Ελλάδος και ανάδειξη της «μακεδονικής» μειονότητας με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Έκτο, απαίτηση της άρσης της… απαγόρευσης (που μας κατάντησαν) της «μακεδονικής» γλώσσας μέσα στην Ελλάδα. Έβδομο, δημοψήφισμα ώστε να επικυρωθεί με λαϊκή εντολή το όνομα της Μακεδονίας για να αποκλεισθεί κάθε ενδεχόμενο συμβιβασμού στο μέλλον. Όγδοο, ανάπτυξη στενών σχέσεων με το ψευδοκράτος του Ταλάτ. Ένατο, άμεση μετονομασία κτιρίων, δρόμων και τεχνικών έργων, με χρησιμοποίηση ονομάτων της αρχαίας Μακεδονίας. Δέκατον, λήψη όλων των μέτρων που δίδονται στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητος για απομόνωση της Ελλάδος… και δικαίωση… των σκοπιανών αιτημάτων. Τα δύο άλλα αντίποινα η σκοπιανή κυβέρνηση τα κράτησε μυστικά, ως τα μεγάλα της ατού. Όμως διέρρευσαν και σχετίζονται το μεν ένα με εδαφικές διεκδικήσεις μέχρι και τη Θεσσαλονίκη, το δε άλλο για αμυντική στρατιωτική συμφωνία με την Τουρκία.

Προ καιρού, ο πρωθυπουργός Γκρουέφσκι κατέθεσε στεφάνι για τον ήρωα των Σκοπιανών Γκότσε Ντέλτσεφ (Κομιτατζής σφαγέας του Ελληνισμού), όμως το εναπόθεσε μπροστά σε μια στήλη που είχε τον χάρτη των Σκοπίων με την επιγραφή Μακεδονία και εντός των ορίων κράτους αυτού τη Φλώρινα, την Κοζάνη, την Καστοριά, τη Θεσσαλονίκη, την Κατερίνη, το Κιλκίς, τη Χαλκιδική, τις Σέρρες, τη Δράμα, την Καβάλα κ.λπ. Εκεί λοιπόν κατρακυλήσαμε; Αντί να βάλει όρους και αντίποινα ευθύς εξ αρχής η Ελλάδα, να το κάνουν σήμερα τα Σκόπια; Φθάσαμε ακριβώς στο σημείο που ο Νταν Φριντ μας είχε εντάξει στην ομιλία του στο εθνικό συμβούλιο (NSC) των ΗΠΑ. Είχε πει, τότε, ότι η Ελλάδα είναι ένας χάρτινος τίγρης (paper tiger), που στο τέλος κάνει αυτό που της λέμε. Θέλω επίσης να επισημάνω και κάτι άλλο. Μας λένε ότι τα Σκόπια δεν μπορούν να αποτελέσουν απειλή για την Ελλάδα. Διαφωνώ κάθετα. Στο σημείο που μας φτάσανε οι χειρισμοί τους και η εξάρτησή τους από κέντρα του εξωτερικού, η υπηρέτηση ξένων συμφερόντων, έχουν κάνει τα Σκόπια απειλή. Η παραμέληση της Εθνικής μας Άμυνας, η ρουσφετολογία μεταθέσεων και επιλογών, η αρπαγή των κονδυλίων των εξοπλισμών, οι σκανδαλώδεις μετατάξεις, η αδιαφορία για τις Μονάδες των πρόσω, μας έφεραν στο κρίσιμο σημείο του χάρτινου τίγρη. Απορώ πώς κοιμούνται ήσυχοι οι άρχοντες της πολιτειακής, πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, ευωχούμενοι αλλήλοις παραθέτοντας δεξιώσεις ή εν ευφορία επιδαψιλεύοντας κολακείες, εν περιπτώσει μάλιστα ανταλλάσσοντας μετάλλια εξαιρέτων πράξεων και όπου δει ανακηρυσσόμενοι επίτιμοι δημότες απορφανισμένων πόλεων. Η ιστορία θα είναι γιʼ αυτούς αμείλικτη.