Αλέκος, Αλέκα, Αλέξης και άλλοι

Ανεξάρτητα από το ποιος θα ακολουθήσει τον Τάσσο Παπαδόπουλο για την αναμέτρηση στον δεύτερο γύρο της προσεχούς Κυριακής, πεποίθησή μου είναι ότι η άνετη, για να μην πω συντριπτική, πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων δεν έχει σκοπό να αυτοχειριασθεί. Και ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣΜΟΣ θα είναι να ψηφίσουν οι ελληνοκύπριοι πολίτες της μεγαλονήσου έναν από τους έτερους δύο υποψήφιους, τους οποίους υποστηρίζουν μετά μανίας και με κάθε μέσο ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥΣ. Αυτό το επιχείρημα το θεωρώ καταλυτικό και νομίζω ότι τη σημασία του την έχουν αντιληφθεί πλήρως και πολλοί από εκείνους που δεν τρέφουν συμπάθεια για τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Επιπροσθέτως, οι καταστροφολόγοι, με επικεφαλής έναν… μεταλλαγμένο Δημήτρη Χριστόφια (τον οποίον αδυνατώ να αναγνωρίσω λόγω της ευτέλειας του προεκλογικού του αγώνα), διαψεύστηκαν παταγωδώς από τα πράγματα. Ούτε διεθνής απομόνωση των Ελληνοκυπρίων επήλθε με το «όχι» του 2004 -το αντίθετο συνέβη- ούτε δυσχέρειες υπήρξαν με την είσοδο της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Συμπέρασμα: Οι τότε παθιασμένοι ζηλωτές του επαίσχυντου Σχεδίου Ανάν (το οποίο θα επιθυμούσαν να μπάσουν από την πίσω πόρτα ελαφρώς τροποποιημένο) έχουν χάσει ήδη ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ στις συνειδήσεις των συμπατριωτών τους -το αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα με τον Γιωργάκη, την Ντόρα και λοιπά πιόνια των Αμερικανών- και θα χάσουν και την άλλη Κυριακή στις κάλπες.

Τα δυο λόγια έγιναν τέσσερα, μπορεί και οχτώ, αλλά η κατάσταση στην Κύπρο αποτελεί μέγιστο εθνικό μας θέμα που μας καίει και οφείλουμε, φρονώ, να του αποδίδουμε τη σημασία που του προσήκει.

Το τελματωμένο, το αραχνιασμένο, αν προτιμάτε, και ατελέσφορο πολιτικό μας σύστημα ταρακουνήθηκε για τα καλά με το συνέδριο του Συνασπισμού και κυρίως με το άκρως ανανεωτικό και ελπιδοφόρο αποτέλεσμά του. Δεν είναι μόνο το εντυπωσιακό 70,4% των συνέδρων που ψήφισαν Αλέξη Τσίπρα, ένα «παιδαρέλι» που γεννήθηκε ΜΕΤΑ την πτώση της χούντας! Είναι και η κατά 40% ανανέωση τής, αυξηθείσας κατά 14 μέλη, Κεντρικής Επιτροπής του εν λόγω κόμματος. Στη μεγάλη επιτυχία του συνέδριου του Συνασπισμού θα συμπεριλάβω και την αυτοθυσία, ναι την αυτοθυσία, του Φώτη Κουβέλη, ενός στελέχους εγνωσμένης αξίας, ηθικής ακεραιότητας και διακομματικού κύρους, ο οποίος, γνωρίζοντας το μεγάλο ρεύμα υπέρ του Αλέξη Τσίπρα, έκανε σοβαρό προεκλογικό αγώνα ανά την επικράτεια σχεδόν, ώστε και να αποφευχθεί η ύπαρξη ενός μόνο υποψηφίου και να αποτραπεί η ανακήρυξη ενός δεύτερου υποψηφίου τρίτης γαρνιτούρας που θα γελοιοποιούσε τις δυνατότητες επιλογής. (Τα γράφω αυτά, διότι ελάχιστοι εξήραν τη συμβολή του Φώτη Κουβέλη στη μεγάλη επιτυχία του συνεδρίου του κόμματός του.)

Τρόμος, πανικός, αλάφιασμα και ανατριχίλα κυρίευσε τα τρία κατεστημένα κόμματα της Βουλής -ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ- μετά την πανηγυρική εκλογή του Αλέξη Τσίπρα ως προέδρου του Συνασπισμού. Σε μερικά στελέχη των κομμάτων αυτών (και πρωτίστως του ΠΑΣΟΚ) ήταν σαν να ηχούν στα αφτιά τους εκκωφαντικές σειρήνες ύψιστου κινδύνου. Και να σκεφτεί κανείς ότι η πανελλαδική δημοσκόπηση της Public Issue για λογαριασμό του ΣΚΑΪ και της «Καθημερινής» διενεργήθηκε στο διάστημα 5 με 8 Φεβρουαρίου. Τερματίστηκε, δηλαδή, ΔΥΟ ημέρες πριν τελειώσει το συνέδριο του ΣΥΝ και έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ 11,5%! Ένα ποσοστό μάλιστα με σύμφυτη τη δυναμική, η οποία πρέπει να εκτινάχθηκε ήδη με τις πανικόβλητες επιθέσεις που δέχεται ο Τσίπρας, στον οποίον, αν ανήκα στον ΣΥΝ, θα προσπαθούσα να επιβάλω το έμφορτο από συμβολισμό προσωνύμιο «το γελαστό παιδί», πράγμα που ανταποκρίνεται άλλωστε στην πραγματικότητα.

Καλοδεχούμενοι, επομένως, οι εξυπνακισμοί του Πάγκαλου και οι φαιδρές ατάκες της δήθεν εξοικειωμένης με το πολιτικό μάρκετινγκ αξιοθρήνητης κ. Διαμαντοπούλου. (Ναι, για να μην ξεχνιόμαστε, «της θυμίζουσας επιλοχία των Ες Ες βλαχοευρωπαίας κ. Διαμαντοπούλου», όπως την έχω πρωτοαποκαλέσει εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια.) Με τέτοιο… οπλοστάσιο πολιτικής αντιπαράθεσης θα… εξοντώσουν «το γελαστό» -και πανέξυπνο- «παιδί». Έτσι νομίζουν οι αφελέστατοι, ενώ δεν κάνουν τίποτ’ άλλο παρά να καλλιεργούν τον ήδη εδραιωμένο μύθο του

Αλέξη Τσίπρα σε ευρύτατο φάσμα της νεολαίας.

Η συγκυρία για τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ευνοϊκότατη. Ο δικομματισμός παραπαίει, έχοντας αποτύχει και με τις δύο εκφάνσεις του να δρομολογήσει ευοίωνες για τον λαό και τον τόπο εξελίξεις. Αντίθετα, έχει διαβρώσει την κοινωνία και έχει ξεχαρβαλώσει τον κοινωνικό ιστό της χώρας, αναγορεύοντας ταυτόχρονα τον ατομισμό σε… υπέρτατο αγαθό! (Και αυτά έχουν συμβεί πολύ πριν εκραγεί στα θεμέλια του δικομματισμού η ωρολογιακή βόμβα του Αλέκου Αλαβάνου με… πυροκροτητή τον Αλέξη.)

Τα συμβαίνοντα στον ΣΥΝ θίγουν έμμεσα μόνο τη Ρηγίλλης και κυρίως τους φερόμενους ως διεκδικητές του… θρόνου της ΝΔ. Δηλαδή την κ. Μπακογιάννη και τον κ. Αβραμόπουλο. (Τον Αντώνη Σαμαρά, μακράν τον ικανότερο όλων, δεν τον αγγίζουν, αφού ο Καραμανλής ούτε καν υπουργό τολμάει να τον κάνει λόγω Μητσοτακαίικου!) Αν ευοδωθεί το πείραμα Τσίπρα -και θα ευοδωθεί- Μπακογιάννη και Αβραμόπουλος απειλούνται άμεσα με πολιτική αποστρατεία. (Ο σούπερ φιλόδοξος Κωστής Χατζηδάκης… γλείφεται ήδη. Δεν τον βλέπουν;)

Η Χαριλάου Τρικούπη -γι’ αυτήν το πρόβλημα δεν είναι μόνον ηλικιακό- τα έχει βάψει μαύρα, έχοντας να αντιμετωπίσει επιπλέον και το σαράκι του ενδοκομματικού διχασμού που την κατατρώει. Εκτός αυτού, δεχόμενοι ότι το ΠΑΣΟΚ διατηρεί αλώβητη τη μνήμη της πορείας του από το 1974, πιστεύουμε να θυμάται τα περί «εθνικής λαϊκής ενότητας» με την οποία καλούσε τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις σε συνεργασία, ερήμην των ηγεσιών τους, λεηλατώντας στην ουσία την Αριστερά. (Ο Σεραφείμ Κοτρώτσος γράφει σχετικά την Τετάρτη στον «Ελεύθερο Τύπο» ότι «ο νέος πρόεδρος του ΣΥΝ μπορεί εύκολα να εξελιχθεί από αρχηγός των ”λεηλατηθέντων” σε αρχηγό των λαφυραγωγών».)

Αγανακτούν οι κήνσορες του ΠΑΣΟΚ με τη ρήση του Τσίπρα ο οποίος, απευθυνόμενος στον κ. Παπανδρέου, είπε ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν δικαιούται να λέει ότι είναι Αριστερά». Όμως η ρήση του Τσίπρα (που την κόβουν αυθαίρετα εκεί) συνεχίζεται με την αιτιολόγησή της ως εξής: «Γιατί δεν υπάρχει Αριστερά του χρηματιστηρίου, των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της ανασφάλιστης εργασίας». (Ο μικρός τους πουλάει και τους αγοράζει -χρειάζεται δύο και τρεις Πάγκαλους για να τους βάλει στο μικρό του το τσεπάκι- ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΒΑΛΗΣΕΙ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ. Το τονίζω αυτό, γιατί ο πειρασμός είναι μεγάλος και πολλοί στη θέση του θα την πατούσαν.)

Η Αλέκα Παπαρήγα και η ηγετική ομάδα του Περισσού δεν θορυβήθηκαν λιγότερο από το ΠΑΣΟΚ με την κατακόρυφη άνοδο του ΣΥΝ λόγω του ότι βρίσκεται στο τιμόνι του ο χαρισματικός νέος Αλέξης Τσίπρας. Γι’ αυτό και οι απαξιωτικές αντιδράσεις και προβλέψεις τους λειτούργησαν αντιστρόφως ανάλογα, δηλαδή υπέρ της Κουμουνδούρου, όπως συνέβη και με τις κραυγές αγανάκτησης πανικόβλητων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Το «γελαστό παιδί» δεν άφησε αναπάντητες τις βολές του ΚΚΕ και έδωσε την ακόλουθη πληρωμένη απάντηση: «Δεν χρειάζεται να κατασκηνώσουμε έξω από τον Περισσό, όπως είχε πει ο σύντροφος Αλαβάνος. Ο Περισσός χρειάζεται να κατασκηνώσει στους κοινωνικούς αγώνες μας».

Τα θιγόμενα κόμματα βαυκαλίζονται να νομίζουν ότι, αργά ή γρήγορα, ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει την τύχη που έχουν οι διάττοντες αστέρες. Όσο για τους θιασώτες του δικομματισμού, αυτοί θα κραδαίνουν το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι η μορφοποιούμενη Νέα Αριστερά -έτσι θα την αποκαλώ πλέον- θα ξεφουσκώσει μόλις πλησιάσουν οι εκλογές λόγω του κινδύνου της ακυβερνησίας. Τέτοιος κίνδυνος ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. Σε πρώτη φάση θα έχουμε κυβέρνηση συνασπισμού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και σε δεύτερη φάση κυβέρνηση με κεντρικό πυρήνα τη Νέα Αριστερά, για να ανασάνουν επιτέλους οι τίμιοι και γι’ αυτό καταδυναστευόμενοι Έλληνες.