«H Κύπρος σε παγίδα»

Στο νέο βιβλίο, ο Κωνσταντακόπουλος επανέρχεται στη σημασία του δημοψηφίσματος, που έκρινε την ύπαρξη του κυπριακού κράτους, βασική προϋπόθεση για την επιβίωση των Ελλήνων. Υπενθυμίζει τις κύριες ρυθμίσεις του σχεδίου και την κριτική που διατυπώθηκε από νομικούς και συνταγματολόγους. Εξηγεί πως η αποδοχή του θα μπορούσε να οδηγήσει σε εθνοτική διαμάχη τύπου Κοσόβου ή Βοσνίας στην Κύπρο. Ανιχνεύει την προέλευση της φιλοσοφίας του σχεδίου στις ιδέες «περί Δικτατορίας» του ναζιστή φιλοσόφου Καρλ Σμιτ.

Ανεξαρτήτως προθέσεων, η διάσπαση της κεντροαριστεράς, της παράταξης που στήριξε το «Όχι», και η αντιπαράθεση, η σύγκρουση των «ταυτοτήτων» του «’Εθνους» και της «Αριστεράς» διευκολύνει την επιχειρούμενη επαναφορά του Σχεδίου, αμέσως μετά τις εκλογές. Αυτό διαισθάνεται η ίδια η βάση του ΑΚΕΛ, που ανάγκασε με την εξέγερσή της, το 2004, την ηγεσία της να ψηφίσει «’Όχι», έστω με μισή καρδιά και παραμένει δύσπιστη έναντι της υποψηφιότητας Χριστόφια. Αντίθετα, αυτή ενθουσίασε τις εγχώριες και διεθνείς δυνάμεις του «ναι», που ουδόλως ενοχλήθηκαν από την «κομμουνιστική» ιδιότητα του υποψηφίου! Ο συγγραφέας εξετάζει αναλυτικά τις απόψεις του ΑΚΕΛ για το κυπριακό, όπως και τις σχέσεις αριστεράς και έθνους, εθνικισμού, σωβινισμού. Επικαλούμενος, μεταξύ άλλων, την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΑΚΕΛ και το έργο των Λένιν και Λούκατς, υπογραμμίζει ότι η «κυπριακή ταυτότητα» δεν μπορεί να υποκαταστήσει εθνικές ταυτότητες, είναι πολύ αδύνατη, στο συγκεκριμένο μάλιστα διεθνές περιβάλλον, για να στηρίξει οτιδήποτε άλλο εκτός από «μεταμοντέρνα» αγγλοαμερικανοτουρκική αποικία.

Ο Χριστόφιας, υπογραμμίζει, δεν διεκδικεί την Προεδρία ως εθνική ή «ταξική» πρωτοπορία, αλλά ως «Πρόεδρος Λύσης», συγκλίνοντας αντικειμενικά με την πίεση της «παγκοσμιοποίησης» και της «αυτοκρατορίας» στην Κύπρο. Μια τέτοια πορεία, μη ανακοπτόμενη, μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή της κυπριακής αριστεράς ή/και της Δημοκρατίας, είναι το συμπέρασμα του συγγραφέα, που επιχειρεί σύγκριση των πολιτικών Χριστόφια και Γκορμπατσόφ.