Το χρονικό της «αμαρτωλής» προμήθειας του συστήματος C4I
Η υλοποίησή του απεφασίσθη να γίνει από το ΥΠΕΘΑ με κλειστό διαγωνισμό, με βάση τις απαιτήσεις – προδιαγραφές της Διεύθυνσης Ασφάλειας Ολυμπιακών Αγώνων της ΕΛΑΣ. Η επιλογή των υποψηφίων θα γινόταν από τη ΔΕΣΟΠ, ενώ η επιλογή του αναδόχου από το ΚΥΣΕΑ, μετά από εισήγηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Εκλήθησαν τρεις εταιρείες, οι SAIC, TRS, ΤΙΤΑΝ. Συγκροτήθηκε επιτροπή για την αξιολόγηση των προσφορών. Τελικά, προσφορές κατέθεσαν οι δύο πρώτες, ενώ η ΤΙΤΑΝ απεσύρθη.
Τον Ιανουάριο του 2003 το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την περάτωση της διαδικασίας, λόγω μη κατάθεσης συμφέρουσας προσφοράς. Επίσης έδωσε εντολή στο ΥΠΕΘΑ σε συνεργασία με το ΥΔΤ, για διαπραγμάτευση με τις δύο εταιρείες και επαναφορά του θέματος στο ΚΥΣΕΑ με νέα εισήγηση.
Τον Φεβρουάριο του 2003 το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε ως ανάδοχο την εταιρεία SAIC, ενώ τον Μάιο του 2003 ο ΥΕΘΑ κατακύρωσε την προμήθεια, ύψους 250 εκατ. ευρώ περίπου, και καθόρισε ως φορέα υλοποίησης της σύμβασης τη Διεύθυνση Ασφάλειας ΟΑ της ΕΛΑΣ. Τον ίδιο μήνα υπεγράφη η σχετική σύμβαση και η αντίστοιχη σύμβαση Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων (ΑΩ).
Ήδη από τον Αύγουστο του 2003 η SAIC υπέβαλε πρόταση για τροποποιήσεις των προδιαγραφών του συστήματος. Συνολικά μέχρι τον Ιούνιο του 2004 έγιναν τρεις σχετικές τροποποιήσεις. Συνοπτικά οι τροποποιήσεις αφορούσαν αλλαγές στις προδιαγραφές και στους υπεργολάβους.
Η συμβατική προθεσμία παράδοσης του συστήματος ήταν ο Μάιος του 2004, χρόνος κατά τον οποίο δεν ήταν έτοιμο.
Τον Ιούλιο του 2004 το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την παραλαβή του συστήματος ως είχε, λόγω των επικείμενων Ολυμπιακών Αγώνων, και σε επόμενο χρόνο την οριστική παράδοση και παραλαβή αυτού.
Τον Σεπτέμβριο του 2004, το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν θεώρησε Χρηματικό Ένταλμα Προπληρωμής (ΧΕΠ) της σχετικής σύμβασης, επικαλούμενο προβλήματα νομιμότητας της σχετικής δαπάνης από τα αρχικά στάδια της συμβατικής διαδικασίας.
Κατόπιν, τον Οκτώβριο του 2004, η SAIC κατέθεσε εξώδικη διαμαρτυρία προς το Ελληνικό Δημόσιο για τη μέχρι τότε αντιμετώπισή της στο πλαίσιο της υλοποίησης της σύμβασης. Τον ίδιο μήνα, ακολούθησε εξώδικη διαμαρτυρία και της ΔΑΟΑ κατά της εταιρείας, με την οποία απέρριπτε την αντίστοιχη της εταιρείας SAIC κάνοντας επίκληση ελλείψεων στην υλοποίηση της σύμβασης.
Τον Απρίλιο του 2005 ολοκληρώθηκαν οι δοκιμές αποδοχής του συστήματος και καταγράφηκαν όλες οι ελλείψεις που υπήρχαν. Ακολούθησε απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου περί απόρριψης σχετικού ΧΕΠ της σύμβασης, που όμως ανακλήθηκε με επόμενη απόφαση του ιδίου οργάνου κατόπιν παράθεσης στοιχείων.
Τον Μάιο του 2006, η SAIC προσέφυγε σε διαιτησία κατά του ελληνικού δημοσίου.
Τον Αύγουστο του 2006 με κοινή υπουργική απόφαση η ευθύνη για τη συνέχιση της διαχείρισης της κύριας σύμβασης αλλά και της αντίστοιχης των ΑΩ μεταβιβάσθηκε από το ΥΠΕΘΑ στο ΥΔΤ.