Να φέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο

Με πολλούς αποδέκτες το μήνυμα που ο κ. Τσιτουρίδης εκπέμπει, καθώς διαπιστώνει ότι «είναι πληγή για τον δημόσιο βίο όταν πραγματικά γεγονότα συμπλέχθηκαν με φημολογίες, διαδόσεις, υπερβολές, γενικεύσεις, αφορισμούς. Παραμερίστηκαν από τον δημόσιο διάλογο τα μείζονα ζητήματα για την πορεία του τόπου και καταβλήθηκε προσπάθεια υποκατάστασης της πραγματικής πολιτικής ατζέντας».

Όπως τονίζει ο πρώην υπουργός: «Μας αφορά όλους αυτό που βλέπουμε γύρω μας – όταν δημοσιογράφοι δεν κυνήγησαν την είδηση, αλλά έγιναν οι ίδιοι είδηση. Παρακμιακά φαινόμενα ανθρώπων που πουλιούνται, αγοράζονται ή συναλλάσσονται, ηχογραφεί μυστικά ο ένας τον άλλον, ζουν μέσα στη χλιδή, χτυπάνε δήθεν φιλικά ο ένας την πλάτη του άλλου, πριν αρχίσει να υβρίζει ο ένας τον άλλον και δικαιολογούν τη μετριότητα και τη φαυλότητά τους λέγοντας πως “αυτή είναι η Ελλάδα”. Αυτή είναι η Ελλάδα που τους βολεύει. Δεν θα πω πως οι πολιτικοί είμαστε άμοιροι ευθυνών γι’ αυτό το φαινόμενο», συνεχίζει ο κ. Τσιτουρίδης, για να υπογραμμίσει: «Προφανώς και έχουμε ευθύνη. Και είναι μεγάλη η ευθύνη μας. Όμως είναι λάθος οι γενικεύσεις και οι ισοπεδωτικοί αφορισμοί. Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ποιοι ήταν εκείνοι που στο παρελθόν επέτρεψαν, αν δεν ευνόησαν κιόλας, την ανάπτυξη σχέσης αλληλεξαρτήσεων και αλληλοεξυπηρετήσεων ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και στην εξουσία του χρήματος και των ΜΜΕ. Ποιοι ήταν εκείνοι που εξέθρεψαν με την ανοχή τους ή την ευλογία τους το να θεωρούν κάποιοι ότι μέσα από τη δύναμη της επικοινωνίας και των ΜΜΕ μπορούν να υποτάξουν, να υποκαταστήσουν ή να εκβιάσουν το πολιτικό δυναμικό της χώρας. Όμως, το ότι δεν είμαστε “όλοι το ίδιο” πλέον πρέπει να το αποδείξουμε. Από εδώ και πέρα κανείς δεν μπορεί να έχει ελαφρυντικά ανοχής σε φαινόμενα που αδικούν τον πολιτικό και κοινωνικό πολιτισμό μας. Δεν είμαστε λοιπόν εδώ για να περιμένουμε απαθείς ή μοιρολατρικά τους “εισαγγελείς” των δελτίων των “οκτώ” που επιχειρούν να επιβάλουν τη δική τους ατζέντα. Δεν είμαστε εδώ για να επιτρέπουμε την προβολή σεναρίων για το τέλος της Νέας Δημοκρατίας ή του πολιτικού συστήματος. Οφείλουμε να αντισταθούμε, να επιβάλουμε την πολιτική ατζέντα. Να φέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο».