ΚΟΣΟΒΟ: ΚΑΜΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ…

Η ελληνική συνέργεια στον βιασμό της διεθνούς νομιμότητας, του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας, με αναγνώριση ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου και εδαφικό ακρωτηριασμό της Σερβίας, αφαιρεί από την Ελλάδα κάθε ηθικό δικαίωμα επίκλησής του Διεθνούς Δικαίου και δυνατότητα προσέλκυσης συμπάθειας και συμπαράστασης όταν θα την πλήξει στις σάρκες της η αλυσιδωτή εξάπλωση των αποσχιστικών μεθοδεύσεων, σε εφαρμογή γνωστών άλλωστε και χαρτογραφημένων σχεδίων.

Οι επικείμενες διαβουλεύσεις της κυρίας ΥΠΕΞ στην Ουάσινγκτον όσο και οι πρόσφατες συνομιλίες του πρωθυπουργού στη Σλοβενία εντάσσονται στη μεθόδευση της ελλαδικής συμμετοχής και συνέργειας σ’ αυτήν την επιχείρηση κατάλυσης του Διεθνούς Δικαίου με τον εδαφικό ακρωτηριασμό μιας χώρας, επιχείρηση που υποκρύπτει ευρύτερο σχέδιο ανατεμαχισμού των Βαλκανίων -στο όνομα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Η ελλαδική διπλωματία της συμφοράς απλώς διαπραγματεύεται την απόσπαση κάποιων βραχυπρόθεσμων απατηλών ανταλλαγμάτων στο Σκοπιανό, προς παραμυθίαν των δημοσκοπουμένων ιθαγενών.

Πράγματι, μυστικό έγγραφο του σλοβενικού ΥΠΕΞ, με αριθμό πρωτοκόλλου VWΑ070767, που διέρρευσε στη δημοσιότητα, αποκαλύπτει ότι σε αμερικανο-σλοβενική συνάντηση αξιωματούχων ανωτάτου επιπέδου στις 24 Δεκεμβρίου, εν όψει της τρέχουσας σλοβενικής προεδρίας της ΕΕ, η σλοβενική κυβέρνηση ανέλαβε έναντι της Ουάσινγκτον την υποχρέωση να οργανώσει την ευρωπαϊκή υποστήριξη της διεθνούς αναγνώρισης της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου, παρακινώντας τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για γρήγορη ανταπόκριση. Αυτά προφανώς εξηγούν και τις αναθεωρημένες για το Σκοπιανό δηλώσεις του σλοβένου πρωθυπουργού, μετά τη συνάντηση με τον κ. Καραμανλή. Αρνήθηκε να αναλάβει αποστολή και στο Κυπριακό, προβάλλοντας ότι το Κόσοβο απαιτούσε την αποκλειστική της φροντίδα.

Και αμερικανοί πολιτικοί προειδοποιούν

Ότι η ελλαδική πολιτική ηγεσία ενεργεί και σε αυτό το κεφάλαιο ως κουρδισμένο αυτόματο, σε πείσμα εξόφθαλμων επικείμενων καταστροφικών συνεπειών σε βάρος υπαρξιακών συμφερόντων της χώρας, θα αποτελούσε δυσεξήγητο αίνιγμα αν δεν υπήρχε σωρεία προηγουμένων. Ιδιαίτερα όταν -εκτός από σωρεία αναλύσεων από έγκυρους δυτικούς σχολιαστές- μεγαλόσχημοι τώρα Αμερικανοί, εκφραστές του διαχρονικού κατεστημένου και αυθεντικές πηγές έμπνευσης της δικομματικής μας (τουλάχιστον) ηγεσίας, προειδοποιούν για την πυρκαγιά που πυροδοτεί στα Βαλκάνια ο ακρωτηριασμός της Σερβίας. Συγκεκριμένα:

Οι γνωστοί αμερικανοί συντηρητικοί πρώην υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας Λόρενς Ιγκελμπέργκερ και Πίτερ Ρόντμαν και ο νεοσυντηρητικός τέως εκπρόσωπος στον ΟΗΕ Τζον Μπόλτον, σε άρθρο τους στην «Ουάσινγκτον Τάιμς» της 31ης Δεκεμβρίου, καλούσαν την αμερικανική κυβέρνηση «να επανεξετάσει χωρίς καθυστέρηση την πολιτική της και να αποθαρρύνει τους Αλβανούς του Κοσόβου από την ανακήρυξη ανεξαρτησίας κατά τη διάρκεια αυτής της επανεξέτασης». Επειδή, όπως διασάλπιζαν προς μη ακούοντες ανεγκέφαλους στην Ουάσινγκτον (και στην Αθήνα):

– «Ούτε το Συμβούλιο Ασφαλείας ούτε οποιοδήποτε άλλο διεθνές σώμα έχει την ισχύ ή εξουσία να επιβάλει αλλαγή των συνόρων οιασδήποτε χώρας».

– «Επιβολή λύσεως στο θέμα του Κοσόβου και διχοτόμηση της κυρίαρχης επικράτειας της Σερβίας, χωρίς τη συγκατάθεσή της… δημιουργεί ένα πολύ επικίνδυνο διεθνές προηγούμενο, είναι αντίθετη προς τα αμερικανικά συμφέροντα και μπορεί ακόμη να αποτραπεί».

(Ιδού λοιπόν ευκαιρία για την κ. ΥΠΕΞ να προστατεύσει τουλάχιστον τα αμερικανικά συμφέροντα…)

– Το (αμερικανικό) επιχείρημα ότι η περίπτωση του Κοσόβου είναι «μοναδική» δεν είναι πειστικό… Εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες άλλων χωρών ήδη αναγγέλλουν την πρόθεσή τους να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Κοσόβου. Σ’ αυτές περιλαμβάνονται οι μεγάλες αλβανικές κοινότητες στις γειτνιάζουσες περιοχές της Νότιας Σερβίας, του Μαυροβουνίου και ιδίως της FYROM, όπως και του σερβικού τμήματος της Βοσνίας Ερζεγοβίνης».

– «Αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου χωρίς τη συγκατάθεση της Σερβίας θα όρθωνε προηγούμενο με ευρείας εκτάσεως και μη προβλέψιμες συνέπειες για πολλές άλλες περιοχές του κόσμου. Το πρότυπο του Κοσόβου επικαλούνται ήδη οι οπαδοί του χωριστικού κινήματος της Καταλονίας στην Ισπανία και η ελεγχόμενη από τους Τούρκους περιοχή της Βόρειας Κύπρου».

(Άρθρο της «Μοντ Ντιπλοματίκ», εικονογραφημένο με χάρτες των επωαζομένων Βαλκανίων, πρόσθετε -στους αναμένοντες να προβάλλουν το προηγούμενο του Κοσόβου σε στήριξη αποσχιστικών διεκδικήσεων- τη μουσουλμανική (πλην τουρκοποιούμενη, με ελλαδική ανοχή) μειονότητα της Θράκης, τους Αλβανούς διεκδικητές της «Τσαμουριάς» και τους «μειονοτικούς Μακεδόνες». Όσες από τις μειονότητες αυτές δεν είναι ακόμη παρούσες, τελούν ασφαλώς εν αναμονή της υποδοχής τους…)

«Κράτος και οικονομία επαιτείας και εγκλήματος»

Στο βαρυσήμαντο άρθρο τους οι τρεις γνωστοί εκπρόσωποι του αμερικανικού κατεστημένου επισημαίνουν και τις παράπλευρες συνέπειες που θα είχε «η επιβολή» αναγνώρισης της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου στο διπλωματικό και σε άλλα πεδία.

Υπογραμμίζουν ότι θα προκαλούσε μιαν αδικαιολόγητη και επιζήμια κρίση στις σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία και θα υπονόμευε τη δυνατότητα συνεργασίας τους στην αντιμετώπιση σοβαρότερων προβλημάτων για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Επίσης ότι θα υπονόμευε τις σχέσεις με τη Ρωσία των ευρωπαϊκών χωρών, που πειθαναγκάζονται από τις ΗΠΑ να αναγνωρίσουν το Κόσοβο, πράγμα αντίθετο προς τα συμφέροντά τους.

Όπως και ότι, κατ’ αρχήν, θα ετραυμάτιζε καίρια τις σχέσεις των χωρών αυτών με τη Σερβία.

Για την ιδιομορφία του «κράτους» που η κυβέρνηση Μπους θέλει να επιβάλει στη διεθνή κοινότητα, οι γνωστοί αμερικανοί πολιτικοί προσυπογράφουν ότι «το Κόσοβο θα είναι ένα κράτος δυσλειτουργικό και θα μείνει υπό την κηδεμονία της διεθνούς κοινότητας για το απροσδιόριστο μέλλον. Η οικονομία του δεν είναι βιώσιμη χωρίς τη διεθνή γενναιοδωρία και την εγκληματική δραστηριότητα.

Η εφαρμογή του νόμου, η ακεραιότητα των δικαστηρίων, η προστασία της ζωής και της περιουσίας και οι λοιπές προϋποθέσεις της κρατικής υπόστασης είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες. Και η μονομερής ανακήρυξη ανεξαρτησίας δεν πρόκειται να θεραπεύσει αυτή τη πραγματικότητα».

Οι αμερικανοί πρώην υπουργοί και ο τέως εκπρόσωπος στον ΟΗΕ προειδοποιούν τέλος ότι το αποτέλεσμα θα είναι μια «σύγκρουση σε ψυγείο», με τον κίνδυνο νέας ανάφλεξης να υπονομεύει την ανάπτυξη του Κοσόβου και αυξημένες εντάσεις να «υποχρεώνουν σε αυξημένη αμερικανική στρατιωτική παρουσία σ’ αυτό…».

Το βαρυσήμαντο αυτό άρθρο τριών προβεβλημένων εκπροσώπων του αμερικανικού κατεστημένου δεν αναδημοσιεύθηκε φυσικά στην καθημερινή αμερικανική εφημερίδα των Αθηνών και ούτε αυτό ούτε η δισέλιδη πρόσφατη ανάλυση βαλκανιολόγου της «Μόντ Ντιπλοματίκ», ούτε ανάλογα άρθρα αγγλοσαξονικών φύλλων αδιαμφισβήτητης συμμαχικής ορθοφροσύνης εκίνησαν το ενδιαφέρον των ελλαδικών ΜΜΕ, οσοδήποτε και αν επισήμαιναν την εγειρόμενη νέα πολλαπλήν απειλή κατά της εδαφικής ακεραιότητα της χώρας μας. Αλλά η κυρία ΥΠΕΞ και η κυβέρνηση ευρύτερα δεν αναμένει φυσικά να ενημερωθεί από τα Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης. Τηλεγραφήματα πρεσβειών και επισκοπήσεις Τύπου αντιστοίχων γραφείων τους την ενημερώνουν αυθημερόν. Χωρίς ωστόσο να ιδρώνει το αφτί της. Το αίνιγμα παραμένει ακέραιο.

Στις συντεταγμένες του κατήφορου της απώλειας

Σταθερά κολλημένη στις συντεταγμένες της Ουάσινγκτον, η γραμμή πλεύσης της δικομματικής πολιτικής ηγεσίας (με τη διακριτική συνοδοιπορία του ΣΥΝ) εμμένει πεισματικά και εδώ στον μοιραίο κατήφορο της απώλειας.

Με ατελώς καλυπτόμενο ζήλο:

Ήδη από τον Δεκέμβριο στελέχη του περιώνυμου ΕΛΙΑΜΕΠ των υπουργών, στελεχών και «κολλητών» της κυβέρνησης (και των Σημίτη – ΓΑΠ και ΣΥΝ) εκπόνησαν και παρουσίασαν -σε διεθνή προβολή από το ΑΠΕ και την πρεσβεία μας στην Ουάσινγκτον- σχέδιο δημιουργίας «Σερβικής Ορθόδοξης Κοινότητας Κοσόβου», που με διεθνείς εγγυήσεις «θα εξασφαλίσει τη διαφύλαξη και προστασία των σερβικών μοναστηριών και ιστορικών μνημείων της επαρχίας» (όσων έχουν διασωθεί από την πυρπόληση και τους βανδαλισμούς;). Πρόκειται για την ελλαδική προληπτική προσφορά για την αναχαίτιση πολιτιστικών επιχειρημάτων κατά της ανεξαρτητοποίησης, την οποία έσπευσε να αξιοποιήσει προ ημερών -σε άρθρο του στη «Χέραλντ Τρίμπιουν»- ο εν αναμονή πρωθυπουργός κ. Θάτσι (που ως αρχηγός του Ουτσεκά είχε εμβληματικά επιλέξει για πολεμικό ψευδώνυμο το Gjarpni, το Φίδι…).

Επιπλέον η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε ήδη να στείλει 29 (αρχικά) αξιωματικούς και αστυνομικούς στην ευρωπαϊκή αστυνομική δύναμη που αυθαίρετα θα εγκατασταθεί στο παράνομα ανεξαρτητοποιημένο Κόσοβο και θα συντηρείται -στο αμερικανικό στην ουσία προτεκτοράτο- με υψηλή δαπάνη της ΕΕ και των συμμετεχόντων… Τουτέστιν, η ελλαδική αναγνώριση είναι ήδη συμφωνημένη…

Άγκυρα και Ταλάτ διακηρύσσουν προς πάσα κατεύθυνση ότι η ανεξαρτησία του Κοσόβου (της οποίας ο κουμπάρος Ερντογάν δήλωσε και την Τρίτη ότι είναι πρόθυμος ανάδοχος και προστάτης -όπως άλλωστε και της FYROM) «είναι φυσικό να έχει επιπτώσεις στο Κυπριακό, αν δεν επιτευχθεί, εντός του έτους, λύση… στις παραμέτρους του Σχεδίου Ανάν».

Ότι αυτό δεν συγκινεί ιδιαίτερα την κυρία ΥΠΕΞ ή τον κ. ΓΑΠ, δεν είναι φαινόμενο που εκπλήσσει. Αμφότεροι παραμένουν εραστές του Ανάν και μοχθούν παρασκηνιακά για τον παραμερισμό του εμποδίου (Πρόεδρος Παπαδόπουλος) στην τελική επιβολή του δολοφονικού για την Κύπρο αγγλο-αμερικανικού σχεδίου. Η Κύπρος έχει από πολλού διαγραφεί από την προβληματική των τριών μεγαλυτέρων (στις δημοσκοπήσεις) κομμάτων. Αλλά είναι το ίδιο αδιάφοροι για την εδαφική ακεραιότητα του ελλαδικού κορμού;

Αν κρίνει κανείς από τους καρπούς της πρωθυπουργικής επίσκεψης στην Άγκυρα (συνθηκολόγηση στην πραγματικότητα του casus belli, της αμφισβήτησης της Λωζάννης, της «γκριζοποίησης» του μισού Αιγαίου και των νησιών του, της σιωπηρής αποδοχής ύπαρξης «τουρκικής» μειονότητας 150.000 ψυχών σε Θράκη και Δωδεκάνησα και μάλιστα με δικαιώματα χρήζοντα εποπτευόμενης προστασίας). Και αν κρίνει -επιπροσθέτως- από τον νέο, από προχθές, νόμο για τα μειονοτικά βακούφια της Θράκης (που προδιαγράφει τη δημιουργία αμιγώς μειονοτικού, συμπαγούς και ανεξάρτητου εκλογικού σώματος, υπό τον τουρκικό προξενικό έλεγχο και καθοδήγηση) προκύπτει «ξεκάθαρα» (κατά τη διάτρητη Ντόρεια έκφραση) ότι δεν έχει προγραφεί μόνον η Κύπρος ως Ιφιγένεια για το θυσιαστήριο της Νέας Τάξης (υπό τουρκική / ισλαμική σατραπεία στην περιοχή μας)…

Όλα κατατείνουν στη διαπίστωση ότι, πίσω από το παραβάν του θεάματος μιας αποπροσανατολίζουσας «τηλεοπτικής πραγματικότητας», συστηματικά συνεχίζεται η διαδικασία κλιμακωτής υπονόμευσης κάθε αμυντικού ερείσματος και δυνητικού εμποδίου σε μια πολυμέτωπη επιχείρηση κατάλυσης της εθνικής ομοιογένειας, συνοχής και αντίστασης στον ακρωτηριασμό και την εξουθένωση της χώρας και τον πλήρη εξανδραποδισμό του λαού της.

Το δε φαινόμενο «δημοκρατικών» πολιτικών ηγεσιών, που -σε πείσμα ενδείξεων, παθημάτων, κραυγαλέων στοιχείων και εκκωφαντικών κωδωνοκρουσιών και από αμερικανούς συντηρητικούς πολιτικούς- κρατούν το πηδάλιο του έθνους αμετακίνητο, ως παγωμένα ζόμπι, στην ίδια πορεία της συμφοράς αποτελεί μυστήριο που μόνο ιεροφάντες της μαγείας βουντού θα μπορούσαν ίσως να εξηγήσουν.