Η φοβισμένη κυβέρνηση γίνεται επικίνδυνη
Ακριβώς όπως συμβαίνει και στον ιδιωτικό τομέα, στον οποίο το μάνατζμεντ δημιουργεί τα κέρδη και τον πλούτο ή οδηγεί την εταιρεία στην πτώχευση. Και όταν λέμε αποτελεσματικό μάνατζμεντ, δεν εννοούμε μόνο γνώσεις και εμπειρίες, αλλά και ρεαλισμό, τόλμη και δυναμισμό. Ο τόπος μας μετά το 1974 διοικήθηκε από περισσότερο ή λιγότερο φοβισμένες κυβερνήσεις, που ζητούσαν πάντοτε τον συμβιβασμό και υποχωρούσαν χωρίς ποτέ να απαιτούν, ακόμη κι όταν είχαμε δίκιο, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες. Για παράδειγμα, οι σχέσεις μας με την Τουρκία, από τότε μέχρι σήμερα, σε ό,τι αφορά Κύπρο, Αιγαίο και λοιπά θέματα, είναι μια ιστορία συνεχών υποχωρήσεων, με στόχο να εξημερωθεί το θηρίο. Αλλά αυτή η τακτική είναι πάντοτε επιλογή αυτών που ψυχολογικά αισθάνονται αδύνατοι, χωρίς και να είναι στην πραγματικότητα. Ιστορία υποχωρήσεων και ντροπής για τη χώρα μας είναι τα όσα συνέβησαν με τα Σκόπια από τον Δεκέμβριο του 1991, που αποσχίστηκαν από τη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία, μέχρι σήμερα, γύρω από την ονομασία τους και την προκλητική συμπεριφορά τους.
Οι έλληνες πολιτικοί ηγέτες διακατέχονται από μια φοβία, έναντι της υπερδύναμης, άλλων μεγάλων δυνάμεων, αλλά και έναντι ουσιαστικά ανύπαρκτων κρατών από στρατιωτική και οικονομική άποψη, όπως είναι τα Σκόπια και η Αλβανία. Η φοβία τους προέρχεται από την προσπάθειά τους να γίνονται αρεστοί στους ξένους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, και κυρίως στους αρχηγούς των μεγάλων κρατών, από τους οποίους περιμένουν αφελώς να τους προωθήσουν στην εξουσία. Η φοβία συνδυάζεται με την ενδοτικότητά τους, όπως αυτή εκδηλώθηκε και στην ανοιχτή συναίνεσή τους για το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν, που τάχα θα ένωνε και πάλι την Κύπρο, ενώ στην πραγματικότητα την παρέδιδε στην Τουρκία, δώρο των Αγγλοαμερικανών. Η ενδοτικότητα και η προσπάθεια να γίνουν αρεστοί στους ξένους «συμμάχους» εκδηλώθηκαν, ενώ δεν τους έπεφτε λόγος, αφού όλα αφορούσαν την Κύπρο και στο δημοψήφισμα θα ψήφιζαν οι κάτοικοι του νησιού. Έσπευσαν όμως να επιδείξουν τη διάθεση υποταγής στα κελεύσματα των Αμερικανών και Βρετανών και παράλληλα τη δουλικότητά τους. Μόνο για το καλό της πατρίδας τους και της Κύπρου δεν ενδιαφέρθηκαν.
Οι κυβερνήσεις μας είναι ενδοτικές και φοβισμένες και κατά την αντιμετώπιση των εσωτερικών προβλημάτων της χώρας. Υπολογίζουν μόνο το πολιτικό κόστος που μπορεί να προκύψει από μια ενέργειά τους, από ένα μέτρο που θα λάβουν και όχι και το πολιτικό κέρδος, από τον επιτυχή χειρισμό ενός δύσκολου θέματος, που ταλανίζει τον τόπο. Έτσι, καταφεύγουν σε αυτή την ιδιόρρυθμη απεργία, στην απραξία, αν και οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να αντιμετωπίσουν τα υπάρχοντα και τα μελλοντικά προβλήματα, συγκρουόμενες αν και όταν χρειαστεί με κατεστημένα συμφέροντα, με συντεχνίες και με συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Η σημερινή κυβέρνηση διακρίθηκε στην πρώτη τετραετία και στη νέα που διανύει για την ενδοτικότητα, τη φοβία και την απραξία της. Παραδείγματα: Δεν τόλμησε να αντιμετωπίσει την τεράστια φοροδιαφυγή, αν και έχει όλα τα στοιχεία, από διασταυρώσεις για τις επιχειρήσεις που επιδίδονται με μανία σε αυτό το εθνοκτόνο σπορ. Αντί να ποινικοποιήσει τη φοροδιαφυγή, συνέστησε επιτροπή για να συζητάει και να λιβανίζει το ουσιώδες αυτό πρόβλημα. Δεν κυνήγησε, θεσπίζοντας εξοντωτικές ποινές φυλάκισης, τους γνωστούς λαθρεμπόρους καυσίμων, ποτών, τσιγάρων. Δεν προσπάθησε να απαλλάξει τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ από τους καταληψίες-καταστροφείς κουκουλοφόρους, που εκμεταλλεύονται το πανεπιστημιακό άσυλο. Δεν περιόρισε στα πεζοδρόμια, όπως γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, τις πορείες συνήθως λίγων ατόμων, που ταλαιπωρούν χιλιάδες πολίτες και δημιουργούν κυκλοφοριακές συμφορήσεις. Δεν έκλεισε τα σύνορα στους απρόσκλητους λαθρομετανάστες, που «κάποιοι» μας τους στέλνουν πακέτα. Δεν χρησιμοποιεί την αστυνομία, που ακόμη αναλίσκεται σε φυλάξεις «προσωπικοτήτων» για την εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες, στις συνοικίες και στα χωριά. Δεν κατάφερε να πείσει ότι υπάρχει κράτος και ότι είναι πάντοτε παρόν: με τη διοίκηση, την αστυνομία και τον στρατό. Ότι το κράτος είναι εδώ, άγρυπνο και αποτελεσματικό, προσιτό και φιλικό για όλους τους πολίτες.
Η σημερινή κυβέρνηση απέδειξε και αποδεικνύει κάθε μέρα ότι είναι ανύπαρκτη και ανίκανη να αντιμετωπίσει τα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα, ακόμη και τα πιο απλά. Γίνεται πια επικίνδυνη.