Η διδασκαλία της νεώτερης αλβανικής ιστορίας έλειπε από το Πάντειο…

«Πρόκειται για να μια πολύ καλή ιδέα, είναι κάτι που έλειπε, μπράβο στους καθηγητές του Παντείου που είχαν την εύστοχη πρωτοβουλία», θα ήταν ίσως μια πρώτη φυσική αντίδραση κάθε ανυποψίαστου που θα τύχαινε να «πέσει» πάνω στην εν λόγω προκήρυξη. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι αντίστοιχες θέσεις για τη διδασκαλία της νεώτερης ιστορίας των άλλων βαλκανικών χωρών, όπως π.χ. η Βουλγαρία, ή ανατολικών χωρών με μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον, όπως π.χ. η Ρωσία, υπήρχαν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ήδη εδώ και πολλά χρόνια. Συμβαίνει, όμως, κάτι τέτοιο;

«Καμία αντίρρηση», θα έλεγε επίσης κανείς, εάν ήταν βέβαιος ότι η προκήρυξη είναι ανοιχτή, πεντακάθαρη και όχι, όπως δυστυχώς συχνά συμβαίνει στα καθ’ ημάς, «φωτογραφική». Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ και γιατί μεταξύ των απαιτούμενων προσόντων περιλαμβάνεται και η… δημοσιογραφική εμπειρία;

Μήπως έτσι «φωτογραφίζεται», όπως υποστηρίζουν κάποιοι φύσει κακεντρεχείς, γνωστός αλβανικής καταγωγής αρθρογράφος των «Νέων»; Μήπως, δηλαδή, τα πράγματα, ως συνήθως, δεν είναι και τόσο αθώα όσο φαίνονται;