Ημερίδες χωρίς αντίκρισμα;
Ο λόγος για τη «διημερίδα για το κυκλοφοριακό», που την οργάνωσε ο Δήμος Θεσσαλονίκης, δίχως κανείς να μπει στον κόπο να επιχειρήσει έναν πρόχειρο, έστω, απολογισμό των όσων ακολούθησαν την περσινή ανάλογη εκδήλωση.
Αν ο δήμαρχος Βασίλης Παπαγεωργόπουλος κοιτούσε τα πορίσματα της περυσινής διημερίδας, θα διαπίστωνε πως στον ένα χρόνο που μεσολάβησε από τότε, δεν υλοποιήθηκε καμιά απολύτως πρόταση και δεν προωθήθηκε κανένα αίτημα των αρμόδιων φορέων.
Η «Διημερίδα για το κυκλοφοριακό της Θεσσαλονίκης» είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε τα χρόνια που η Νέα Δημοκρατία ήταν στην αντιπολίτευση και αξιοποιήθηκε κατά κόρον για να καταλογίζει στην κυβέρνηση τις ευθύνες για την ταλαιπωρία των πολιτών στις μετακινήσεις τους στην πόλη.
Τα τελευταία χρόνια, ο θεσμός μετατράπηκε σε βήμα διαπιστώσεων, υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα και προτάσεων χωρίς συνέχεια.
Τέσσερα χρόνια τώρα, η Θεσσαλονίκη περιμένει ακόμη την ενίσχυση του στόλου των αστικών λεωφορείων με την αγορά εβδομήντα καινούργιων οχημάτων, όπως είχε εξαγγείλει ο τότε υπουργός κ. Μιχάλης Λιάπης. Αντ’ αυτού η κυβέρνηση επιχειρεί να εξαπατήσει τους Θεσσαλονικείς, αυξάνοντας τον στόλο του ΟΑΣΘ διά της παρατάσεως του χρόνου ζωής των λεωφορείων, από τα δώδεκα στα δεκαπέντε χρόνια. Την ίδια ώρα το ΥΠΕΧΩΔΕ εγκατέλειψε την κατασκευή των υπόγειων πάρκινγκ, το υπουργείο Μεταφορών αρνείται την επέκταση της αστικής συγκοινωνίας στο υπόλοιπο του νομού, η κυβέρνηση αποδυναμώνει και περιθωριοποιεί το Συμβούλιο Αστικών Συγκοινωνιών.
Το ίδιο διάστημα, η λογική αύξηση των οχημάτων που κυκλοφορούν στην πόλη, σε συνδυασμό με τα έργα του μετρό, επιδείνωσαν το κυκλοφοριακό πρόβλημα, ενώ ο δήμος, δεν πήρε καμιά απολύτως πρωτοβουλία για τη μερική έστω αντιμετώπισή του.
Ούτε ένα αίτημα, σχετικά με την επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος, προς τα αρμόδια υπουργεία Μεταφορών και ΠΕΧΩΔΕ. Ούτε μια συμβολική έστω ενέργεια για την προώθηση και υλοποίηση των μέτρων τα οποία προτείνονται στη Γενική Κυκλοφοριακή Μελέτη (κατασκευή ανισόπεδων κόμβων, μονοδρομήσεις κομβικών οδικών αρτηριών, χάραξη νέων λεωφορειολωρίδων, αλλαγή του ωραρίου τροφοδοσίας της αγοράς κ.λπ.).
Ο δήμαρχος, που χρόνια πριν, συνήθιζε να κρεμά μαύρες σημαίες στο δημαρχείο για να επιδείξει τα αντιπολιτευτικά του αισθήματα, τώρα αρκείται να επικαλείται την έλλειψη αρμοδιοτήτων του…
Δεν θα τα έγραφα αυτά που είναι βεβαίως γνωστά στους Θεσσαλονικείς, αν δεν υπήρχε αυτή η ιστορία με τη «Δημοτική συγκοινωνία», η λειτουργία της οποίας κολλάει στους… άγονους διαγωνισμούς, οι οποίοι έφτασαν αισίως στους τρεις.
Τη «Δημοτική συγκοινωνία» την είχε υποσχεθεί με τυμπανοκρουσίες ο δήμαρχος, αλλά καμιά ενέργεια δεν έκανε, με εξαίρεση την προκήρυξη διαγωνισμών με τέτοιον τρόπο, που δεν προσελκύουν ούτε έναν ενδιαφερόμενο.
Έτσι, ο δήμος δεν μπαίνει σε έξοδα, ενώ φορτώνει την ανακολουθία λόγων και έργων στους… άγονους διαγωνισμούς!
Έχοντας καλυφθεί με τα απαραίτητα επιχειρήματα (και διημερίδες κάνω, και διαγωνισμούς προκηρύσσω και αρμοδιότητες δεν έχω), ο δήμαρχος ασχολείται με την «αξιοποίηση» της δημοτικής αστυνομίας, η οποία εξελίσσεται στον μεγαλύτερο εισπράκτορα του δήμου και σε απηνή διώκτη των ταλαίπωρων ΙΧήδων, που γυροφέρνουν ώρες ολόκληρες ψάχνοντας κάποιο κενό για να ακουμπήσουν τα αυτοκίνητά τους και να κάνουν τις δουλειές τους.
Να σημειώσω επίσης ότι προκειμένου να αποφύγει κάθε κριτική στα λόγια, αλλά και κυρίως στα έργα και τις παραλείψεις του, ο δήμαρχος αποφάσισε να μην καλέσει τους δημοτικούς συμβούλους της αντιπολίτευσης στη διημερίδα. Σου λέει, καλύτερα να με καταγγέλλουν που τους αγνόησα, παρά να με επικρίνουν επειδή δεν κάνω τίποτα…