Κρίσιμες ώρες

Οι επιπτώσεις από το αποτέλεσμα των εκλογών δεν θα είναι καθοριστικές μόνο για την εξέλιξη του Κυπριακού, αλλά θα είναι βαρύνουσες για ολόκληρο το Ελληνικό έθνος. Και είναι ίσως η φορά που ο κυπριακός Ελληνισμός κρατά τις τύχες του έθνους στα χέρια του. Ο αγώνας για τη νίκη στις κυπριακές Προεδρικές εκλογές δεν είναι αγώνας εσωτερικού μετώπου των Ελληνοκυπρίων, αλλά μια σφοδρή σύγκρουση των υποστηρικτών, σε Ελλάδα και Κύπρο, της επαναφοράς του Σχεδίου Ανάν, υπό οποιαδήποτε μορφή, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και αυτών που πιστεύουν ακράδαντα ότι το σχέδιο αυτό, ή όποια παραλλαγή του, είναι ολέθριο για την ελληνική πλευρά. Δυστυχώς, οι δυνάμεις των Ανανιστών έχουν ανασυνταχθεί και, δεδομένου ότι τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Κύπρο ελέγχουν τη μεγαλύτερη μερίδα του πολιτικού κόσμου, αυτό τους καθιστά πραγματικά επικίνδυνους. Ο ξένος παράγοντας στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις και με κάθε είδους μέσα, μηδέ των χρημάτων φειδόμενος, τη ρεβανσιστική προσπάθεια των Ανανιστών.

Απομένουν οι δύο λαοί, ο ελληνικός που, παρά τη προσπάθεια του δικομματισμού και των συνοδοιπόρων του, δεν έχασε το αισθητήριο της ορθής κρίσεως και στήριξε με τον τρόπο του το «όχι» και ο ελληνοκυπριακός που στο δημοψήφισμα αψήφησε τις απειλές και απάντησε με θάρρος, απορρίπτοντας με ένα πρωτοφανώς μεγάλο ποσοστό κάθε ιδέα εφαρμογής του ολέθριου αυτού σχεδίου στη μεγαλόνησο. Οι Ελληνοκύπριοι τις κρίσιμες αυτές ώρες έχουν υποχρέωση να αναπολήσουν και να προβληματιστούν βαθιά γιατί απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου του 2004. Με την περήφανη στάση τους, τότε, αρνήθηκαν να γίνουν παίγνιο στις ορέξεις των Αγγλοαμερικάνων και άβουλο θύμα στα νύχια του τουρκικού επεκτατισμού. Διασώθηκε στο δημοψήφισμα η Κυπριακή Δημοκρατία, που σαν κρατική οντότητα ενσαρκώνει τους πόθους και τα οράματα για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία του κυπριακού λαού. Αγώνες και θυσίες αιώνων, πίκρες και καημοί ολόκληρων γενεών, επιβίωση παρά τις σφαγές, διώξεις και εξανδραποδισμούς από απάνθρωπους κατακτητές και επιδρομείς, υπομονή σε εξευτελισμούς αδικίες, ακλόνητη πίστη στα ελληνικά ιδεώδη και μια απίστευτη συνέχεια επίγνωσης της καταγωγής που μεταδιδότανε από γενιά σε γενιά, έκαναν, τελικά, πραγματικότητα το όραμα μιας ελεύθερης πατρίδας, όπου ο ελληνοκυπριακός λαός είναι πια υπεύθυνος να καθορίζει το μέλλον και τις τύχες του.

Αυτήν τη μεγάλη και διαχρονική κατάκτηση προσπάθησαν να την αφαιρέσουν από αυτόν τον λαό οι επινοητές και οι υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν. Θέλησαν μέσα σε ένα δευτερόλεπτο να σβήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, να νομιμοποιήσουν τα τουρκικά στρατεύματα της παράνομης και εγκληματικής εισβολής και κατοχής και να τα καταστήσουν και εγγυητές της ύπαρξης του νέου ελληνοκυπριακού κρατιδίου που θα προέκυπτε από την εφαρμογή του Σχεδίου Ανάν. Ήταν βεβαίως μια από τις βασικότερες πρόνοιες αυτού του σχεδίου και η άμεση κατάργηση της Εθνικής Φρουράς, δημιουργώντας έτσι σοβαρό κενό στο δικαίωμα αυτοάμυνας το οποίο θα κάλυπταν τα τουρκικά στρατεύματα. Έχουμε πια όλοι παραφρονήσει να θεωρούμε κατά Ανάν τα τουρκικά στρατεύματα εγγυητές της ύπαρξή μας. Οι περιορισμοί των πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων οι φυλετικές διακρίσεις, η καταστρατήγηση παντός δικαιώματος ιδιοκτησίας, εγκατάστασης, διακίνησης, δεν πρέπει να ξεχασθούν και να αποσυνδεθούν από τις προεδρικές εκλογές. Οι έποικοι, που εντελώς προκλητικά απέκτησαν δικαίωμα ψήφου στο δημοψήφισμα, παρά την εντελώς αντίθέτη στάση του ΟΗΕ σε όλες τις προηγούμενες ανά τον κόσμο παρόμοιες περιπτώσεις, θα ήταν το εμπόδιο επιστροφής των Ελληνοκυπρίων στα σπίτια τους. Αυτοί οι ίδιοι οι έποικοι που, κατά παράβαση κάθε έννοιας του διεθνούς δικαίου, παράνομα μεταφέρθηκαν και εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο ευθύνονται και για τη φυγή των Τουρκοκυπρίων στο εξωτερικό.

Επομένως προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο ελληνοκυπριακός λαός δεν έχει να επιλέξει απλώς, όπως σε προηγούμενες εκλογές, ένα πρόσωπο κατάλληλο για την προεδρία. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι μιας κρίσιμης απόφασης, αν θα πισωγυρίσει στην προ του δημοψηφίσματος του 2004 εποχή ή αν θα συνεχίσει αταλάντευτα τον δρόμο που χάραξε προς την Ευρώπη, ζητώντας την πλήρη εφαρμογή του νομικού ευρωπαϊκού πολιτισμού και στο νησί του, διεκδικώντας παράλληλα τον σεβασμό των αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Τουρκία, που θέλει να ονομάζεται υποψήφιο μέλος προς ένταξη στην ΕΕ. Είναι, λοιπόν, ιερή υποχρέωση του κάθε Ελληνοκυπρίου, που θα προσέλθει στις κάλπες, να ζυγίσει κάθε παράταξη και να αντιληφθεί τι εκπροσωπεί η κάθε μια. Ποιοι είναι εκείνοι που θέλουν την υποχώρηση, τη συνδιαλλαγή, αυτοί που υποστηρίζουν κρυφά και φανερά ότι το Σχέδιο Ανάν ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τους Ελληνοκυπρίους. Αυτούς που θέλουν να καταργήσουν ένα κυρίαρχο κράτος μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ. Αυτούς που υποστηρίζουν ένα σχέδιο για το οποίο δύο υφυπουργοί των ΗΠΑ ομολόγησαν ότι είναι ένα δώρο προς την Τουρκία.

Διερωτώμαι ποία σχέση μπορεί να έχει το 76% των ανθρώπων, που ψήφισαν κατά του σχεδίου το 2004, με παρατάξεις που επαγγέλλονται την επαναφορά τέτοιων παρανοϊκών ρυθμίσεων για επίλυση του Κυπριακού. Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και ούτε αποτελεί απλώς θέμα συνέπειας προς την προηγούμενη επιλογή, αν και αυτό είναι μια εξόχως σοβαρή παράμετρος, δεδομένου ότι τίθεται επί τάπητος το θέμα του μέλλοντος και της πολιτικής που θα ακολουθήσει ο κυπριακός λαός στις κρίσιμες περιστάσεις που εξυφαίνονται απειλητικά στην περιοχή. Στο κάτω κάτω είναι αδιανόητο στο δημοψήφισμα να τάσσεσαι κατά του Σχεδίου Ανάν και να δικαιώνεσαι, και στις προεδρικές εκλογές να μην υπερψηφίζεις τον φορέα που κάνει πράξη την επιλογή σου αυτή. Κανείς δεν πρέπει να λησμονεί ότι η πρώτη και άμεση δικαίωση της επιλογής του «όχι» ήταν η, μετά επτά μόλις ημέρες, ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας (1η Μαΐου 2004) στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα, από το βήμα αυτό η Κύπρος είναι σε θέση να εγκαλεί την Τουρκία, να απαιτεί την παρ’ αυτής αναγνώριση και να πρωτοπορεί σε θέσεις και αποφάσεις σε κορυφαία θέματα, σαν αυτό του Κοσόβου. Ο όποιος νουνεχής και πατριώτης τα μετρά αυτά και κάνει την επιλογή του τις κρίσιμες τούτες ώρες. Ας μην αφήσει να μετοικήσουν και στην Κύπρο οι νεοοθωμανοί που δρουν στον ελληνικό χώρο, εννοώ αυτούς που παραλλάσσουν τα βιβλία της ιστορίας, αυτούς που οσφυοκαμπτικά οδηγούν την Τουρκία στην ΕΕ, αυτούς που νομίζουν ότι οι υποχωρήσεις είναι το αντίδοτο στις τουρκικές προκλήσεις. Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών της Κύπρου θα ταρακουνήσει και τους εδώ συμβιβαστικούς, μήπως και ξυπνήσουν.