Αυτή είναι η ΓΣΕΕ
Που σημαίνει ότι αυτό δεν μπορεί να ονομάζεται αύξηση, αλλά ελεημοσύνη. Γιατί, ακόμα και στην περίπτωση που ο ΣΕΒ το δεχόταν, θα σήμαινε ότι ο κατώτερος μισθός θα έφτανε περίπου τα 725 ευρώ μεικτά και το κατώτερο μεροκάματο στα 32,4 ευρώ μεικτά. Δηλαδή στην τσέπη του εργάτη θα έμπαινε την ημέρα μια καθαρή αύξηση του ενός ευρώ και κάτι! Επομένως, αν υπολογίσει κανείς το πραγματικό ύψος του τιμάριθμου, μετά την «αύξηση» ο εργάτης θα χρωστάει και από πάνω! Και αυτό, στην περίπτωση που ο ΣΕΒ υπέγραφε την ανάλογη σύμβαση, γεγονός που δεν πρόκειται να γίνει.
Το θέμα, όμως, δεν είναι τι θέλει το κεφάλαιο (αυτό είναι δεδομένο), αλλά τι πράττουν εκείνοι που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τα εργατικά συμφέροντα. Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια τέτοια ΓΣΕΕ;
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι εκείνη που έβαλε πλάτη να περάσουν όλα τα αντιδραστικά μέτρα από το 1993 μέχρι σήμερα.
Είναι η ίδια που στηρίζει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, δηλαδή την κερδοφορία του.
Είναι η ίδια που αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι, την αγωνιστική οργάνωση της εργατικής τάξης, ακόμα και τότε που κηρύσσει απεργίες.
Είναι η ίδια που σφυρίζει αδιάφορα για την τρομοκρατία των εργοδοτών στους τόπους δουλειάς.
Η πρακτική της πλειοψηφίας είναι πάγια: Όταν βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, κάνει ό,τι μπορεί για να στηρίξει την κυβερνητική πολιτική. Η αντίδρασή της στο νομοσχέδιο Γιαννίτση έγινε για να συγκρατήσει τη λαϊκή αγανάκτηση, έγινε υπό πίεση, και για να περάσει στη συνέχεια ο επίσης αντεργατικός νόμος Ρέππα.
Όταν βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση, τότε η πλειοψηφία ρίχνει ψευτοαντιδεξιές ρουκέτες, ώστε να φθείρει τη ΝΔ, όχι όμως και την ουσία της πολιτικής της ΝΔ. Αυτό το γνωρίζουν και οι νεοδημοκράτες της ΓΣΕΕ, που ξιφουλκούν κατά των ΠΑΣΟΚων απλώς για το πάπλωμα.
Δηλαδή και οι μεν και οι δε, θέλουν ένα κίνημα ενσωματωμένο, ελεγχόμενο, υποταγμένο στο κεφάλαιο και στους διαχειριστικούς στόχους των κομμάτων τους.
Και οι μεν και οι δε, μαζί με την πλουτοκρατία και τα κόμματά τους, συγκροτούν ένα μαύρο μέτωπο στον δρόμο του «ευρωμονόδρομου».
Ταυτόχρονα όλοι μαζί επικρίνουν το ΠΑΜΕ ως διασπαστικό και ότι θέτει μαξιμαλιστικούς στόχους! Τέτοιο θράσος!
Η αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων σε βάρος της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι όρος για να προχωρήσει η εργατική τάξη. Αποδείχνεται και τώρα με τη γενική συλλογική σύμβαση.
Αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και στο πολιτικό επίπεδο, υπέρ του ΚΚΕ και των κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων που προωθεί, είναι το αίτημα των καιρών. Για να αντεπιτεθεί η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για να νικήσουν στο επίπεδο της εξουσίας. Έτσι θα αντιμετωπιστούν οι ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.