MUSIC+ MEDIA
// Ο Lance Unaloff ξεκινά το άρθρο του παραθέτονας τη συζήτηση που είχε με την κόρη του, η οποία, έχοντας κατεβάσει αρκετά δωρεάν κομμάτια από το internet, τον ρώτησε «γιατί δεν γίνεται τα πάντα να είναι δωρεάν».
// Η ερώτηση ήταν απλή όσο και σοκαριστική. Σύμφωνα με τον Unaloff, κάνουμε ένα τρομερό λάθος όταν εκπαιδεύουμε μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων σε έναν τρόπο σκέψης εντελώς αντίθετο από αυτόν στον οποίο βασίζεται ολόκληρη η σημερινή κοινωνία – αυτόν της ελεύθερης αγοράς, βάσει της οποίας κάποιος πρέπει να δουλέψει, να παραγάγει έργο, να ανταμειφθεί γιʼ αυτό, ώστε να μπορέσει με τη σειρά του να καλύψει τις δικές του ανάγκες.
// Ο Unaloff θεωρεί αποπροσανατολιστικά παραδείγματα όπως αυτό των Radiohead, και συμπεραίνει ότι αν όλα τα album πουλιόντουσαν με τη λογική «πληρώστε όσο θέλετε/όσο πιστεύετε ότι αξίζει», σύντομα κανένας δεν θα πλήρωνε τίποτε γι’ αυτά.
// Με τον ίδιο τρόπο κατακρίνει και τις υπηρεσίες συνδρομητικής μουσικής. Θεωρεί αδιανόητο ότι είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε πως μπορεί να χτίζουμε μια «εικονική βιβλιοθήκη» με μουσική που μας αρέσει, και μια μέρα να μας τη διαγράψει κάποιος όλη, επειδή σταματήσαμε να πληρώνουμε συνδρομή ή επειδή αλλάξαμε παροχέα μουσικής.
// «Φανταστείτε», λέει, «να μπαίνατε μια μέρα στο σπίτι σας και να βλέπατε άδεια τη βιβλιοθήκη με τις ταινίες και τα βιβλία που έχετε μαζέψει δέκα χρόνια τώρα, επειδή αλλάξατε βιβλιοπωλείο!»
// Δεν έχει να προτείνει καμία λύση, όμως για όσες παρουσιάζονται αυτήν τη στιγμή η άποψη του είναι ότι όλα αυτά τα μοντέλα θα οδηγήσουν σε δύο καταστάσεις: πρώτον, να φοβίσουν τους καταναλωτές, οι οποίοι θα νιώθουν ότι ξοδεύουν χρήματα και τίποτε δεν τους ανήκει, με αποτέλεσμα να μειώσουν τα χρήματα που ξοδεύουν για περιεχόμενο, και κατ’ επέκτασιν για διάφορα gadgets.
// Και δεύτερον, θεωρεί ότι το ίδιο επικίνδυνο είναι το ότι οι καλλιτέχνες θα διαπιστώσουν πως βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από πριν, κερδίζουν λιγότερα χρήματα, και θα ελαττωθούν τα κίνητρά τους για παραγωγή περιεχομένου.
// Ακόμα και έτσι πάντως να είναι, οι δισκογραφικές δεν φαίνονται να πτοούνται. Η IFPI International συντονισμένα έχει επιδοθεί σε εκστρατεία «ενημέρωσης» κυβερνήσεων και εταιρειών παροχής πρόσβασης στο internet, προκειμένου να τους πείσει ότι πρέπει θεσμικά οι πρώτοι, οικειοθελώς οι δεύτεροι, να προχωρήσουν στο φιλτράρισμα της κίνησης των χρηστών του internet, ώστε να εντοπίζονται και να τιμωρούνται όσοι διακινούν περιεχόμενό τους.
// Σε κάτι τέτοιο βρίσκουν υποστήριξη στο πρόσωπο του Σαρκοζί, όμως όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, δεν υπάρχει τεχνολογία η οποία να διαχωρίζει τη νόμιμη από την παράνομη χρήση, γεγονός το οποίο μπορεί να προκαλέσει τεράστιες αρρυθμίες στον τρόπο που λειτουργούν ολόκληρα κομμάτια της οικονομίας αν εφαρμοζόταν κάτι τέτοιο.
// Τα στοιχεία που διέθεσε πάντως η IFPI παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον: η Avril Lavigne είναι στην κορυφή του παγκόσμιου chart επίσημων download, με 7,3 εκατομμύρια πωλήσεις για το 2007.
// Τα single track downloads έφθασαν τα 1,7 δισεκατομμύρια, λειτουργούν περισσότερες από 500 νόμιμες υπηρεσίες download, ενώ οι ψηφιακές πωλήσεις αντιπροσωπεύουν πλέον το 15% του συνολικού κύκλου εργασιών της παγκόσμιας δισκογραφίας. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της IFPI, σε κάθε μια νόμιμη συναλλαγή αντιστοιχούν 20 παράνομα downloads τραγουδιών!