Όραμα ακυβερνησίας
Το νοσηρό πολιτικό κλίμα των ημερών απαξιώνει την πολιτική του «είναι» και διαμορφώνει ένα «φαίνεσθαι» απωθητικό που τροφοδοτεί την «τυφλή» διαμαρτυρία κατά του πολιτικού προσωπικού των κομμάτων εξουσίας. Η «τυφλή διαμαρτυρία» της κοινής γνώμης πλήττει εξίσου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενώ όπως είναι λογικό εν μέρει αναζητεί διέξοδο στα κόμματα «διαμαρτυρίας». Έτσι, βλέπουμε να αποσυσπειρώνονται οι δύο εταίροι του δικομματισμού και να ενισχύονται τα μικρά κόμματα, όπως δείχνουν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Εξ αυτού ορισμένοι έσπευσαν να διαβλέψουν το τέλος του δικομματισμού και τη δυνατότητα οι «μικρές πολιτικές δυνάμεις να γίνουν μεγάλες»! Από κοντά και μερίδα του Τύπου επιχαίρει για τα δεινά του δικομματισμού, ενώ ταυτόχρονα υπερπροβάλλει απολιτικά φαινόμενα τύπου «Τσίπρα», που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από παραπολιτική «μόδα».
•Όλοι οι πρεσβευτές του «νέου οράματος», όπως ο Αλέκος Αλαβάνος, που βλέπει στα σοβαρά να «δημιουργούνται οι συνθήκες για μια νέα πλειοψηφία – μια κυβέρνηση της Αριστεράς», έχουν κοντή μνήμη, καθότι τα ίδια έλεγαν και το 1990, με την υπόθεση Κοσκωτά. Τότε μάλιστα τις προσδοκίες τους τις στήριξαν μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα που επιδίωξαν τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ -και, απ’ ό,τι φαίνεται και σήμερα, μυαλό δεν έχουν βάλει- μέχρι και δημοσκοπήσεις «μαϊμού» επιστράτευσαν που έδειχναν τον τότε ενιαίο ΣΥΝ (ΚΚΕ και ΣΥΝ) να γίνεται ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, οι προσδοκίες τους διαψεύστηκαν από τα πραγματικά ευρήματα της κάλπης και αντί να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ, διαλύθηκε ο ενιαίος ΣΥΝ, σε ΚΚΕ και ΣΥΝ. Έτσι θα γίνει αύριο και με τους πρεσβευτές του «νέου οράματος». Και θα γίνει έτσι γιατί το εκλογικό σώμα απεχθάνεται το κενό, δηλαδή την ακυβερνησία.
• Αλήθεια, ο κ. Αλαβάνος πιστεύει στα σοβαρά ότι ΣΥΝ, ΚΚΕ, Οικολόγοι θα μπορούσαν να συγκροτήσουν κυβέρνηση της Αριστεράς; Και πού είναι η εναλλακτική πρόταση που διαθέτουν για τη χώρα; Μήπως έχουν ανακαλύψει «αριστερή οικονομική πρόταση» ικανή να διαχειριστεί δημιουργικά την οικονομία της αγοράς; Θα πέφταμε από τα σύννεφα, εάν κατάφερναν να διατυπώσουν από κοινού ΣΥΝ, ΚΚΕ και Οικολόγοι μια οικονομική πρόταση εξουσίας, που να μην είναι ένα συνονθύλευμα ανεφάρμοστων επιθυμιών. Η αλήθεια λέει πως ΚΚΕ και ΣΥΝ οριστικά έχουν επιλέξει το βολικό περιθώριο των κομμάτων διαμαρτυρίας και τα περί «αριστερής διακυβέρνησης» είναι λόγια του αέρα, αφού δεν έχουν αντίκρισμα πραγματικότητας. Και κάτι άλλο, για δικούς τους λόγους ισχυρά «εξωθεσμικά κέντρα» επιδιώκουν την αποδυνάμωση των κομμάτων εξουσίας, γι’ αυτό χαϊδεύουν φαινόμενα «Τσίπρα».