Ως πότε θα είμαστε «δεδομένοι»;

Συζητούν μόνο ΜΟΕ! Επειδή και πάλι δεν το καταλάβαμε, την επομένη στην Επιτροπή Εξωτερικών του Ευρωκοινοβουλίου ο πολύς Μιλοσόσκι επανέλαβε το σκοπιανό «όχι». Θυμίζουμε ότι αυτό δεν αφορά καν τη γνήσια ελληνική θέση «όχι Μακεδονία ή παράγωγά της» αλλά τη μεταλλαγμένη «σύνθετη». Εκεί ο εκπρόσωπος της σκοπιανής… υπερδυνάμεως κατήγγειλε την ελληνική κυβέρνηση ότι χρησιμοποιεί το θέμα του ονόματος των Σκοπίων για να αποπροσανατολίσει τον κόσμο για τα σκάνδαλα. Αυτή η απροσμέτρητη αναίδειά του στην έδρα της ΕΕ είναι κορύφωση των προκλήσεων.

Τι άλλο πρέπει να κάνουν τα Σκόπια για να κραυγάσουν οι ημέτεροι «επιτέλους ως εδώ και μη παρέκει»;

Η κύρια πηγή της σκοπιανής προπέτειας είναι ο ελλαδικός ενδοτισμός. «Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεβάτι»! Δεν είναι δυνατόν να υφιστάμεθα κατ’ εξακολούθησιν απανωτούς εξευτελισμούς από μια χούφτα ασύντακτους, αχρήματους, χωρίς καμιά σοβαρή αντίδραση. Αντίδραση που να τους κοστίζει.

Απευθυνόμαστε στους αρμόδιους:

Κλείστε τη στρόφιγγα των δωρεάν παροχών. Φτάνει!

Ζητήστε απ’ τους επιχειρηματίες μας να τα μαζεύουν.

Ανακαλέστε αμέσως πίσω τις κρατικές ΔΕΚΟ. Κάντε επιτέλους κάτι που να το νιώσουν στο μεδούλι τους. Δικαιούσθε εκατό, κάντε έστω ένα. Μέχρι πού θα πάει αυτό το παραμύθι. Η παροιμία λέει «είχε ο γνωστικός κουτάλι κι έτρωγε ο τρελός μ’ εκείνο». Έως πότε;

Τα μεγαλομανή σλαβοαμερικανάκια που διοικούν αυτήν την ώρα τα Σκόπια το παίζουν Αμερικάνοι και εμείς τους παίρνουμε στα αστεία αντί να τους στριμώξουμε στα σοβαρά.

Η Ουάσινγκτον τροφοδοτεί τη σκοπιανή αδιαλλαξία στον βαθμό που η Ελλάδα αποδεικνύει εμπράκτως ότι είναι δεδομένος και εμμανής υφιστάμενός της. Εάν κινηθεί όπως κάθε σοβαρή χώρα, μεγάλη ή μικρή, ως όντως ανεξάρτητη, η αμερικανική στάση θα αλλάξει 180 μοίρες.

Τώρα να υπενθυμίσουμε και πάλιν και πολλάκις ότι στις ΗΠΑ είναι εκλογικό έτος και ο Ελληνισμός εκεί διαθέτει κοιμώμενη δύναμη εκλογική σε ψήφους καθοριστικούς για τον τελικό νικητή, αλλά και σε πολιτικό χρήμα. Δύναμη που η Ομογένεια χωρίς καθοδήγηση του εθνικού κέντρου τα παρέχει όπως πάντοτε άνευ ανταλλάγματος. Έχετε φαντασθεί τι θα συνέβαινε να διέθετε αυτό το δυναμικό η Τουρκία; Πώς θα το εξαγόραζε;

Ο πρωθυπουργός πήγε στην Άγκυρα. Ταξίδι επιεικώς άχρηστο και μάλλον επιζήμιο. Η συγκρουσιακή συνύπαρξή μας με τη γείτονα σημαδεύεται από τη συνεχή κλιμάκωση της επιθετικότητάς της. Τι νόημα έχει να πας επίσκεψη όταν είναι εκ των προτέρων σίγουρο ότι δεν πρόκειται να αλλάξει σε τίποτε η στρατηγική και η τακτική του οικοδεσπότη. Σε καλεί για να σε εκθέσει, να κερδίσει πόντους στη διεθνή αγορά, δείχνοντας ότι τάχα έχει εγκάρδιες σχέσεις μαζί σου. Υπήρξε ένα πενθήμερο moratorium ώστε τις μέρες της επίσκεψης να μην επαναληφθούν όσα έγιναν στην επίσκεψη Μολυβιάτη. Δεν ανακάλεσε καμιάν από τις έκνομες αξιώσεις της η Άγκυρα και πήγε ένα άλμα προς τα εμπρός στις γκρίζες ζώνες: Απαγορεύσαμε στους ψαράδες μας την αλιεία στα Ύμια. Τότε (1996) κατεβάσαμε τη σημαία, τώρα αναγνωρίσαμε εμμέσως πλην σαφώς ότι καλώς το κάναμε.

Ο Ερντογάν γνωστοποίησε τη συμφωνία του με τον Καραμανλή ότι Μπακογιάννη και Μπαμπατζάν θα εξετάσουν τα προβλήματα της μειονότητας στην Τουρκία και τη Θράκη. Αν είναι δυνατόν να εξισώνουμε την αποδεκατισμένη μέχρι 1 χιλιάδας από τις 300.000 της εποχής της Λωζάννης ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο με την ανθούσα, ευημερούσα και πολλαπλασιαζόμενη μουσουλμανική της Θράκης. Συστηματικές παραβιάσεις δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας καταλογίζονται από την ΕΕ στις εκθέσεις της, ενώ για τη Θράκη δεν καταλογίζει τίποτε καμία έκθεση διεθνούς φορέα. Κραυγάζει μόνο η προπαγάνδα της Άγκυρας.

Εγράφη ότι συμφωνήθηκε η πύκνωση των διερευνητικών επαφών με συμμετοχή και των ΥΠΕΞ. Όμως από τις ήδη γενόμενες σε κάθε επόμενη οι Τούρκοι κουβαλούσαν και νέες διεκδικήσεις. Πού θα πάει αυτό;

Ο Ερντογάν αρνήθηκε την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου και για τη Χάλκη ψέλλισε το κωμικό επιχείρημα ότι η κυβέρνησή του «μελετά το θέμα».

Καμιά έκπληξη ότι η Ουάσινγκτον ανακοίνωσε την ικανοποίησή της. Για μας ήταν άνθρακες ο θησαυρός.

Όλος ο κόσμος το ξέρει -και διαπορεί γιατί- ότι στρατηγική μας επιλογή είναι η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη. Δεν είναι ανάγκη όμως να το επαναλαμβάνουμε και στη διαπασών. Οι Τούρκοι το θεωρούν δεδομένο και αυτό και εμάς, όπως δυστυχώς μας θεωρούν δεδομένους Αμερικανοί και Σκοπιανοί. Τους δεδομένους τους προσπερνούν. Δεν διαπραγματεύονται μαζί τους. Μας τρώει το σαράκι του κατευνασμού.

Είναι μπροστά μας η υπόθεση του Κοσόβου. Η Βόρειος Ήπειρος έχει ταυτότητα ιστορικής και νομικής αιτίας ισχυρότερη από αυτό. Ό,τι δεν τολμά να κάνει το επίσημο ελληνικό κράτος, να δει μακρύτερα και να εκμεταλλευθεί τις εξελίξεις, το έπραξε ο έλλην δήμαρχος Χειμάρρας Βασίλης Μπολάνος, ο οποίος εν μέση Αλβανία δήλωσε με γενναιότητα: «Δεν ζητούμε κάτι περισσότερο απ’ ό,τι η Αλβανία στο Κοσσυφοπέδιο». Ποιος πήρε το μήνυμα;

O Ελευθέριος Βενιζέλος πήγε στην Άγκυρα στις 27.10.1930. Ήταν ειδυλλιακή εποχή. Ο Κεμάλ είχε απόλυτη ανάγκη ειρήνης, για να αναστηλώσει τη διαλυμένη Τουρκία και επεδίδετο σε απλόχερες φιλελληνικές δηλώσεις εγκωμιάζοντας τον στρατό μας. Η θριαμβική ατμόσφαιρα υποδοχής παρέσυρε και τον συνήθως δύσπιστο Βενιζέλο, ο οποίος διολίσθησε μετά και στην πρόταση να δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης στον Κεμάλ. Μεγάλα λόγια είπε ο Μουσταφά και στην Εθνοσυνέλευση: «Έπαυσαν εξ ολοκλήρου να είναι αντίθετα μεταξύ τους τα υψηλά συμφέροντα της Τουρκίας και της Ελλάδος. Θεωρείται εύστοχο να αποκτήσουν εμπιστοσύνη και δύναμη οι δύο αυτές χώρες για τον εαυτό τους με ειλικρινή φιλία».

Σωστά, αλλά δεν τα τήρησε, ούτε αυτός ούτε οι επίγονοί του. «Μεγάλα λόγια αν ακούς, να περιμένεις λίγα / χρυσή λεν τη χρυσόμυγα και όμως είναι μύγα»!

Τον Μάιο του 1959 πήγε στην Άγκυρα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Είχε προηγηθεί η εξόντωση της Ομογένειας της Πόλης με τα Σεπτεμβριανά του ’55, αλλά είχε μόλις υπογραφεί η Ζυρίχη και το Λονδίνο. Ξανά μεγάλα λόγια «η ελληνοτουρκική συνεργασία θα συνεχισθεί»! Το είδαμε, το βλέπουμε, το ζούμε.

Τώρα πήγε ο νεώτερος Καραμανλής. Περίσσια χαμόγελα, σχετική αυτοσυγκράτηση στα λόγια. Πήγαμε, «είδαμε, πάθαμε, μάθαμε, ξέρουμε τώρα»…

Μάθαμε; Ξέρουμε;

e-mail: [email protected]


Σχολιάστε εδώ