«ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΟΙ» ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ – ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ
Για τον τελευταίο, βασικά, η στόχευση είναι στη συμπεριφορά του και συγκεκριμένα στην αγοραστική του διάθεση.
Σύμφωνα με όσα μας λέει ο κ. Δημήτρης Κουντούρης Νευρολόγος – ψυχίατρος, αποτελέσματα ερευνών από το πεδίο της νευρολογίας και της βιονευρολογίας παλαιότερων ετών μας εξασφαλίζουν τη γνώση των εγκεφαλικών νευρονικών τόξων, που ενεργοποιούμενα κατάλληλα οδηγούν τον άνθρωπο στην κατανάλωση.
Προσέξτε πόσο χαρακτηριστικό και συνάμα τρομακτικό είναι το παράδειγμα:
«Ένα «τριγωνικό» νευροβιονικό τόξο μεταξύ της αμυγδαλής (κέντρο μνήμης), του προμετωπιαίου λοβού (κέντρο απόφασης) και της νήσου του εγκεφάλου (ρυθμιστής συναισθημάτων), μπορεί ενεργοποιούμενο κατάλληλα να προωθήσει άνετα τη μαζική αγορά ενός χρωματιστού κόκκινου κουτιού με μια άσπρη ρίγα στη μέση, μιας άγευστης σοκολάτας με ωραίο περιτύλιγμα ή μεταλλαγμένου ρυζιού, τυλιγμένου με χαρτόνι από τις Ινδίες.
Εάν ο ερεθισμός (οπτικός, ακουστικός, απτικός, ηχητικός) δοθεί κατάλληλα, ξεσηκώνονται στον εγκέφαλο μνήμες που ερεθίζουν το κέντρο δράσης για την αγορά όλων αυτών των αχρήστων πραγμάτων.
Με μια τηλεόραση -που έχει χάσει πλήρως τον ενημερωτικό της χαρακτήρα και είναι απλώς «εργαλείο» της διαφήμισης- η επιτυχία του «Ψωνίζετε ή χανόμαστε» είναι δεδομένη.
Βέβαια, μέσω της τηλεόρασης η διαφήμιση με καταναλωτικά προγράμματα ομογενοποιεί τα συναισθήματα και την αντίληψη του κοινού που, αφού πρώτα το φέρει σε πανικό με επιλεγμένες ειδήσεις, το ηρεμεί με κατάλληλα έγχρωμες εικόνες και σωστή μουσική υπόκρουση. Έτσι, απενεργοποιεί τη νήσο του εγκεφάλου, που αναφέραμε, και δραστηριοποιεί το κίνητρο της πώλησης.
Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και οι εφημερίδες, με διαφημιστική ύλη διπλάσια της ενημερωτικής, με δεκάδες άχρηστα φυλλάδια τα οποία έβγαλαν έναν αναγνώστη-Φρανκενστάιν, δηλαδή τον αναγνώστη που πετά την εφημερίδα και κρατά το DVD ή το CD που του «προσφέρεται».
Οι κάθε είδους πωλητές που έχουν στη διάθεσή τους τα μέσα αυτά είναι πλέον τόσο αλαζόνες, που δεν κρατάνε ούτε τα μέχρι τώρα τυπικά προσχήματα. Έχουν αναπτύξει μια τέτοια επικοινωνιακή συμπεριφορά που αν ο μέσος καταναλωτής την παρακολουθήσει με στωικότητα, αν δηλαδή προτάξει τη λογική και τις πραγματικές του ανάγκες, είναι πολύ πιθανό να μην ψωνίσει τίποτε.