ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΥΕΛΛΕΣ ΚΑΙ ΚΛΥΔΩΝΙΣΜΟΙ
Το σάρωμα του συνοριακού τείχους στη Γάζα από οργισμένους Παλαιστίνιους που πέρασαν στην Αίγυπτο, η εκλογική ήττα των φιλοδυτικών δυνάμεων στη Σερβία και η κυβερνητική κρίση στην Ιταλία ανέτρεψαν σχεδιασμούς χρόνων, δημιουργώντας όμως και ένα πλήθος ερωτηματικών για τη συνέχεια.
Ξεπέρασαν κάθε όριο οι παγκόσμιες αντιδράσεις το προηγούμενο Σαββατοκύριακο εναντίον του ρατσιστικού εβραϊκού κράτους, με αφορμή την απόφασή του να διακόψει την παροχή καυσίμων και ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα. Η στενόμακρη λωρίδα γης που φιλοξενεί 1,5 περίπου εκατ. Παλαιστινίους, από την ημέρα που την εγκατέλειψαν οι σιωνιστές έποικοι, έχει μεταβληθεί στη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή. Οι πρωτοφανείς στερήσεις που υπομένουν οι κάτοικοί της όλο αυτό το διάστημα είναι το τίμημα που τους έχει επιβάλει ο σιωνισμός για τους δεσμούς που διατηρούν ιστορικά με τη Χαμάς. Η κατάσταση αυτή έφθασε στο απροχώρητο πριν από μία εβδομάδα, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής ανακοίνωσαν ότι κλείνουν όλα τα περάσματα από τα οποία γινόταν η διέλευση των 120 φορτηγών με τρόφιμα που έστελνε ο ΟΗΕ καθημερινά για να σιτίζονται οι Παλαιστίνιοι, όπως επίσης και τη διακοπή των αποστολών καυσίμων με τα οποία λειτουργούσε το μοναδικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας.
Παγκόσμια κατακραυγή
για το εβραϊκό κράτος
Η απαράδεκτη αυτή πράξη του σιωνιστικού κράτους προκάλεσε τη φραστική καταδίκη ακόμη και των πιο θερμών του συμμάχων, όπως είναι ο Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζύ και ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, που έσπασαν τη μακρά σιωπή τους και έκαναν λόγο για «συλλογική τιμωρία» του παλαιστινιακού λαού. Η επίσημη δικαιολογία του εβραϊκού κράτους για τη ναζιστικής έμπνευσής απόφασή του ήταν οι ρουκέτες που εξαπολύουν οι παλαιστίνιοι αγωνιστές της αντίστασης από τη Γάζα στα χωριά του νότιου Ισραήλ. Να σημειωθεί πως παρ’ όλα αυτά τις τελευταίες εβδομάδες δεν έχει σκοτωθεί ούτε ένας Ισραηλινός, ενώ από την Κυριακή μέχρι την Τετάρτη 36 Παλαιστίνιοι άφησαν την τελευταία τους πνοή από ισραηλινά πυρά. Το εβραϊκό κράτος, ωστόσο, ήθελε να εκδικηθεί πιστεύοντας όπως (και οι Ναζί) ότι η αξία της ζωής των αντιπάλων τους είναι υποδεέστερη της δικής τους. Έτσι προχώρησαν στην πολιορκία της Γάζας, προκαλώντας την παγκόσμια κατακραυγή.
Αξίζει να σημειώσουμε πως η «διεθνής κοινότητα», παρότι γνώριζε ότι το 80% των Παλαιστινίων ζει από τα συσσίτια του ΟΗΕ, πέρα από τη φραστική καταδίκη, δεν προχώρησε σε κανένα πρακτικό μέτρο για να επιβάλει στο εβραϊκό κράτος να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο…
Η λύση του δράματος ήρθε την Τετάρτη, όταν άνδρες της Χαμάς ανατίναξαν στην περιοχή της Ράφα σε πολλά σημεία και ταυτόχρονα το συνοριακό τείχος που χωρίζει τη Γάζα από την Αίγυπτο και αμέσως δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι ξεχύθηκαν στη γειτονική χώρα με ό,τι μέσο διέθεταν: με αυτοκίνητο, με τα πόδια, ακόμη και πάνω σε γαϊδούρια. Σημείο προορισμού τους ήταν τα μαγαζιά, όπου αγόραζαν ό,τι μπορούσαν με τα λιγοστά χρήματα που διέθεταν και με τα μέσα μεταφοράς που είχε ο καθένας. Αγόραζαν από αλεύρι, που στην Αίγυπτο στοιχίζει 65 σέκελ ενώ στη Γάζα 250, μέχρι τσιμέντο, που στην Αίγυπτο στοιχίζει 20 σέκελ ενώ στη Γάζα 300.
Έσπασε η πολιορκία της Γάζας
Η ανατίναξη των αιγυπτιακών συνόρων και η διάνοιξη ενός διαύλου επικοινωνίας με τον έξω κόσμο αποτέλεσε μια νίκη για τους Παλαιστίνιους, που κατάφεραν να αντεπεξέλθουν στην κτηνώδη πολιορκία των Εβραίων και να την ξεπεράσουν χωρίς να υποκύψουν. «Η προοπτική των ανοιχτών συνόρων με την Αίγυπτο έγινε ευρέως δεκτή ως νίκη της Χαμάς και ένα ακόμη εμπόδιο για τον παλαιστίνιο Πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς, υποστηρικτή της Φατάχ, ο οποίος θεωρείται συνεργάτης του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών και συνένοχος στον αποκλεισμό της διοικούμενης από τη Χαμάς, Γάζα» ανέφερε την επόμενη μέρα ρεπορτάζ των «Νιου Γιορκ Τάιμς». Η πραγματικότητα είναι πως τόσο η προ δεκαπενθημέρου επίσκεψη του Μπους στο Ισραήλ όσο και οι συνομιλίες των ενδοτικών εκπροσώπων της Παλαιστινιακής Αρχής με τους Ισραηλινούς, στο πλαίσιο των αποφάσεων της Ανάπολις, αποθράσυναν τους τελευταίους, που μετέφρασαν αυτά τα γεγονότα ως πράσινο φως για το τσάκισμα της Χαμάς. Είναι ενδεικτικό ότι οι διεθνείς αντιδράσεις για την πολιορκία της Γάζας ήταν εντονότερες από τις αντιδράσεις της Παλαιστινιακής Αρχής που εδρεύει στη Δυτική Όχθη.
Η στάση ανοχής που επέδειξε την πρώτη μέρα ο αιγυπτιακός στρατός στα πλήθη των πολιορκημένων Παλαιστινίων έκανε σαφές ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας συγκατάνευσε για την είσοδό τους και απαγόρευσε τη χρήση βίας που θα τους εμπόδιζε να περάσουν τα σύνορα. Η μεταφορά, ωστόσο, της κρίσης στην Αίγυπτο δείχνει ότι οι διαστάσεις του παλαιστινιακού προβλήματος αγγίζουν όλη τη Μέση Ανατολή κι όσο αυτό το πρόβλημα παραμένει άλυτο τόσο η αστάθεια θα διοχετεύεται σε όλη την περιοχή. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο τη Δευτέρα σημαίνων σαουδάραβας αξιωματούχος (που έχει διατελέσει στο παρελθόν επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Ριάντ και πρέσβης της χώρας του στις ΗΠΑ και την Αγγλία) επανέφερε από τη Γερμανία, όπου πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη, την πρόταση ειρήνης που είχε απευθύνει προς το Ισραήλ το 2002 η αποτελούμενη από 22 κράτη Αραβική Ένωση και εν συντομία πρόβλεπε πλήρη διπλωματική του αναγνώριση έναντι της απόσυρσής του στα εδάφη που κατείχε πριν από τον πόλεμο του 1967. «Ο αραβικός κόσμος, υπό την αραβική πρωτοβουλία ειρήνης, έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα από την εχθρότητα με το Ισραήλ προς την ειρήνη με το Ισραήλ, έχει τείνει το χέρι της ειρήνης προς το Ισραήλ και περιμένουμε τους Ισραηλινούς να πιάσουν το χέρι μας και να συνεργαστούν μαζί μας σε ό,τι αναπόφευκτα θα είναι επωφελές και για το Ισραήλ και για τον αραβικό κόσμο».
Πρόταση που έπεσε φυσικά στο κενό, καθώς το Ισραήλ επανειλημμένες φορές την έχει απορρίψει…