Λιγότερη ανανδρία, Άγιε Ζακύνθου
Γι’ αυτή τη «φωτεινή» προσωπικότητα ομιλώ, ο οποίος περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι και από εφημερίδα σε εφημερίδα εξαπολύοντας βαρύγδουπες δηλώσεις τύπου «ο Αρχιεπίσκοπος πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από όσους κατακρεούργησε» και άλλα φαιδρά τη στιγμή που ο Μακαριώτατος δίνει με αξιοπρέπεια και ήθος άνιση μάχη με την ασθένειά του.
Θα περίμενε κανείς από έναν επίσκοπο έναν λόγο εκκλησιαστικό-πνευματικό και όχι ύβρεις και χυδαιότητες. Δεν προξενεί όμως απορία η στάση του «Αγίου» Ζακύνθου, αφού πάντα αυτή ήταν…
Θυμίζω ότι την εποχή που ως ηγούμενος της Ιεράς Μονής Πεντέλης προσπαθούσε να υπερασπιστεί τις θέσεις του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, στη διένεξη που είχε με τις εκκλησιαστικές οργανώσεις, η γλώσσα που χρησιμοποιούσε ήταν γλώσσα πεζοδρομιακή. Αυτή γνωρίζει και μα την αλήθεια ξέρει να τη χρησιμοποιεί άριστα λες κι έχει πάρει πτυχίο…
Σημαιοφόρος λοιπόν της απαξίωσης του έργου του Αρχιεπισκόπου, ο Άγιος Ζακύνθου, ενός έργου που δεν αμφισβητήθηκε από φίλους και εχθρούς της Εκκλησίας, παρ’ όλες τις κατά καιρούς διαφωνίες κάποιων. Και όμως, ένας αδελφός μεμψιμοιρεί, κρίνει, κατακεραυνώνει λυσσαλέα έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αφού δίνει την κρισιμότερη μάχη της ζωής του. Αυτό δεν είναι ήθος, κύριε Συνετέ. Είναι ανανδρία…
Γνωστός ο Άγιος Ζακύνθου από τον καιρό της πολύχρονης ηγουμενίας του στην Ιερά Μονή Πεντέλης, όπου έλυνε κι έδενε και οι κοσμικές εκδηλώσεις που άφησαν εποχή σε όλη την κοσμική Αθήνα, υπερτερούσαν των θρησκευτικών. Ευτυχώς τώρα σας χαίρεται η Ζάκυνθος, όπου πήγατε για να ενθρονιστείτε… με φρεγάτα! Χωρίς χλιδή δεν μπορείτε να ζήσετε…
Το μόνο πάντως που έχει καταφέρει είναι να αγανακτεί ο κόσμος που τον βλέπει να βρίζει συνεχώς τον Χριστόδουλο, ο οποίος φαίνεται ότι του έχει γίνει o μόνιμος εφιάλτης που δεν μπορεί να ξεπεράσει…
Οργισμένος παπάς