Βυζάντιον

Το ίδιο ισχύει αν κοιμήθηκες πέρσι και σηκώθηκες σήμερα το πρωί. Βλέπεις τα ίδια πρόσωπα να αποδίδουν άλλα λόγια, διαφορετικούς ρόλους. Μάλιστα είναι περισσότερο ευπρεπείς από το αναμενόμενο. Για σκεφθείτε το: ζούμε σε ένα χωριό, σε έναν στενό κύκλο. Αυτά που συμβαίνουν είναι απολύτως φυσιολογικά και ήπια. Το λογικό, με τους ίδιους ανθρώπους να βράζουν για χρόνια στο ίδιο καζάνι, θα ήταν να μας σκάσουν υποθέσεις με αιμομιξίες, σκελετούς στις ντουλάπες και εγκλήματα πάθους. Δεν είναι κρίση του συστήματος, είναι, απλώς, κρίση προσωπικοτήτων.

Αισθάνομαι τιποτένιος. Ένα τίποτα, μια αμελητέα ποσότητα. Δεν με έχει καλέσει ανακριτής, δεν με ξέρει κανείς, δεν είμαι κάπου μέσα όπως ο Χίος. Δεν είμαι καν ο Χίος. Δεν κυκλοφορεί κάτι συγκεκριμένο εναντίον μου, ούτε ένα DVD με ερωτικές περιπτύξεις μου, όπως του Ζαχόπουλου. Δεν ξέρω αν κυκλοφορεί κάτι που να εμφανίζομαι όπως η Τσέκου. Ελπίζω πως όχι…

••••
Με την ευκαιρία θέλω να καταγγείλω τον βρώμικο πόλεμο που δέχεται αυτή η εφημερίδα. Κανένας δεν ασχολείται με την αγωγή που θα κάνει ο Θέμος εναντίον της, κανένας δεν μπορεί να την πάρει στα σοβαρά. Γιατί δηλαδή να είναι μόνο ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος στα κανάλια; Εμείς δεν έχουμε ψυχή και εφημερίδα; Δεν τους κάνει ο δικός μας Μάκης; Αν δεν τους κάνει, μπορώ να βγω όπως ο Σρόιτερ, δείχνοντας, αν θέλουν, γραμματόσημα από αλληλογραφία της ΕΥΠ.

••••
Α, ναι. Κάποιος που ξέρει από αυτά τα πράγματα μου είπε να ρωτήσω πώς προμηθεύτηκε ο Μάκης Τ. τα αναλυτικά στοιχεία για την έκθεση των αρχών σχετικά με εκατομμύρια που θα κάνει ο Θέμος και, κυρίως, τις επωνυμίες και τις οικονομικές κινήσεις των offshore εταιρειών. Ρωτώ, επειδή ουδείς δίνει σημασία και ουδείς θα το ψάξει στα σοβαρά. Αλλά, πιστέψτε με, έχει σημασία…

••••
Να σας μεταφέρω και το τελευταίο πολύ φρέσκο σενάριο που σπρώχνει η πλευρά του Θέμου και ας κάνει αγωγή όπως είπε. Εμείς τα λέμε όλα! «Εντάξει μωρέ, ένα ψυχικό είπε να κάνει, να τους προειδοποιήσει για το περιεχόμενο του DVD με ανθρώπινο χαρακτήρα. Αλλά μετά οι Ρουσόπουλοι βρήκαν ευκαιρία και συνέδεσαν το θέμα με τα πέντε εκατομμύρια…» Πολύ ωραίο, δείχνει έναν ανθρωπισμό…

••••
Ίσως η εικόνα που τα δείχνει όλα, ο συμβολισμός-απόσταγμα των ημερών είναι η μορφή του τρίτου Μάκη, του Ψωμιάδη, στην Πανεπιστημίου, στην αρχή της εβδομάδας. Ο Μάκης περπατά με το παλτό ριχτό στους ώμους, όπως ο Παύλος Μελάς. Στο στόμα χωράει και το πούρο και μια σοφή ρητορική ερώτηση: «Πώς κατάντησαν έτσι αυτήν τη χώρα, αγαπούλα μου;»

••••
Με όλα αυτά προβληματίζομαι. Δεν ξέρω αν πρέπει να πάω στον όμιλο προβληματισμού που φτιάχνει ο Βενιζέλος, να ξαπλώσω σε έναν καναπέ και να πω τον πόνο μου στον Λοβέρδο. Αυτό που με πιέζει περισσότερο είναι η αδυναμία μου να προσδιορίσω πότε, τελικά, ήρθε το τέλος της Μεταπολίτευσης και φυσικά ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο. Εντάξει, το δεύτερο δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αλλά αυτό το καταραμένο τέλος της Μεταπολίτευσης έχει έρθει ή καθυστερεί ακόμα; Ακούγεται περίπου όπως το τέλος του κόσμου από τον πατέρα Μάξιμο. Τώρα το λέει ο Καρατζαφέρης. Όχι πως ο Καρατζαφέρης είναι σοβαρότερος από τον πατέρα Μάξιμο, απλώς μπορεί και βγαίνει στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Άλλωστε, τη μέρα που θα βγει ο Μάξιμος σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων θα είναι ήδη αργά. Αλλά μην παίρνουμε το βλέμμα από τον δρόμο: Έχει έρθει, τελικά, το τέλος της Μεταπολίτευσης; Να σου πω. Αυτός που ενηλικιώθηκε όταν κατέβαινε ο Καραμανλής από το αεροπλάνο είναι σήμερα πενηντάρης με μερικά δάνεια στην πλάτη και αναπάντητο το ερώτημα αν θα επιβιώσει μέχρι τη σύνταξη. Γι’ αυτόν το ερώτημα υφίσταται. Για τους νεώτερους δεν τίθεται καν. Οι πιτσιρικάδες δε, μπορούν να σου πουν ότι ουδέποτε επήλθε η Μεταπολίτευση, απλώς το νταβατζηλίκι ακολουθεί τη μόδα. Προσωπικά δεν με απασχολεί ως θέμα. Και αν υπάρχει κάτι σχετικό δεν θα ήθελα με τίποτα να το μάθω από τον Καρατζαφέρη.

••••
Αυτό το ωραίο που έχουν οι Τούρκοι, με την κατάθεση στεφάνου στο μαυσωλείο του Κεμάλ, μπορούμε άνετα να το καθιερώσουμε και εμείς με το Μέγαρο Μαξίμου, αρκεί ο Καραμανλής να είναι μια χαρά. Σε όλα τα άλλα είναι σχεδόν ίδιος με τον Κεμάλ. Και οι δύο ηγέτες είναι μέσα σε ένα κτίριο και δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Έτσι δεν ταλαιπωρείται και ο ξένος επίσημος. Αφήνει το στεφανάκι του στα κάγκελα του Μαξίμου, μετά μπαίνει μέσα, βλέπει τον δικό μας και στο τέλος, αν θέλει, υπογράφει και σ’ ένα βιβλίο επισκεπτών. Καμία άλλη διαφορά δεν μπορώ να διακρίνω από τον τρόπο που κάθεται ο Κεμάλ στην Άγκυρα.
••••
Από εκεί, λοιπόν, μου μεταφέρουν μια ιστορική ατάκα της Ντόρας, που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως απαραίτητη διευκρίνιση: «Εγώ είμαι υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας». Διετυπώθη στις 23.29′ της 23ης Ιανουαρίου. Καλόν είναι να καταγραφεί, προς άρση κάποιων παρανοήσεων…

••••
Περιττό να σας πω ότι με την κατάσταση αυτή μπορεί κάποιος, που λέει ο λόγος, να σηκώσει όλα τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας, να φύγει στη Λατινική Αμερική και να μην ανοίξει ούτε μύτη, αφού δεν θα έχει μπει ούτε ευρώ στον λογαριασμό του Θέμου. Τι εννοώ: Έτσι και κάτσει κάποιος και ασχοληθεί με αυτά που συμβαίνουν στη ΔΕΗ, μπορεί να βρει την ίδια συναρπαστική κατάσταση, αλλά με εξευγενισμένους όρους. Μου περιγράφουν ωραία πράγματα. Η διοίκηση της ΔΕΗ θέλει σώνει και καλά να προχωρήσει σε συμφωνία στρατηγικής σημασίας με τους Γερμανούς της RWE. Ωραία; Όχι. Διότι δέχθηκε και προσέγγιση από τους Ισπανούς, που συνεργάζονται εδώ με τον Μυτιληναίο. Δεν ξέρω ποιος έχει καλύτερη πρόταση. Αυτό που ξέρω είναι πως η ΔΕΗ δεν έχει συγκροτήσει, ακόμα, έναν μηχανισμό για να δέχεται και να αξιολογεί προτάσεις. Υπό άλλες συνθήκες το ξεφωνητό θα έπαιρνε τα αφτιά του Φώλια. Τώρα όμως κανείς δεν ασχολείται ούτε με τα πλουσιοπάροχα γεύματα που παρατίθενται σε κεντρικό ξενοδοχείο προς τιμή των στελεχών μετά συζύγων… Έχω μέχρι και το μενού, αλλά δεν θα επιδοθώ σε ευτελές κουτσομπολιό.

••••
Έχω και άλλο. Στα μαγαζιά των Αλογοσκούφη και Βουλγαράκη έχουν μια πρεμούρα να προχωρήσουν την ιστορία με τα λιμάνια όσο πιο γρήγορα γίνεται. Θα πουν στους ενδιαφερόμενους να περάσουν αρχές Μαρτίου για κουβέντα και ελπίζουν όλα να τα έχουν τελειώσει μέχρι τον Ιούνιο. Αν δεν τελειώσουν ως τότε, ετοιμαστείτε για συναρπαστικές σκηνές στα λιμάνια με τη συμμετοχή αδειούχων, απεργών και λιμενικών. Μούρλια θα είναι, έτσι και κάτσει αυτή η κατάσταση εγώ θα πάω διακοπές στο λιμάνι του Πειραιά, δεν μπαίνω με τίποτα σε πλοίο.

••••
Αναγνώστης διαφωνεί με κάποια που έγραφα την περασμένη εβδομάδα σχετικά με τις νομικές ενέργειες για τον εντοπισμό bloggers. Με παραπέμπει σε μια δημοσίευση που έγινε στο press-gr.blogspot.com, σύμφωνα με την οποία οι αμερικανικές εταιρείες δεν δίνουν με τίποτα στοιχεία στις αρχές. Ο καλός αναγνώστης μού γράφει πως άθελά μου συμμετέχω σε μια προσπάθεια εκφοβισμού των ανθρώπων που θέλουν να γράψουν δημόσια αυτά που το κατεστημένο θέλει να κρατήσει κρυφά. Ναι, καλά. Αγαπητέ μου, αν οι αμερικανικές εταιρείες τηρούσαν τον όρο της εχεμύθειας, τότε οι φυλακές της Κίνας θα είχαν ξαλαφρώσει από τους αντικαθεστωτικούς που έχουν βρεθεί στα χέρια των αρχών μετά από καρφωτές των καλών εταιρειών. Απλώς, η νόμιμη διαδικασία θέλει αρκετό χρόνο και πολύ περισσότερο χρήμα για να ποτίζεις δικηγόρους. Και μεταξύ μας, κάτι πρέπει να γίνει με τους τύπους που απλώνουν τον οχετό σαν τραχανά στην οθόνη και κόπτονται υπέρ του ελεύθερου λόγου. Διότι η σάτιρα και η πλακίτσα είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα από το να διασύρεις κάποιον ακόμα και επί προσωπικού. Αν γράψω εδώ κάτι περίεργο, μπορούν να με βρουν σε μία ώρα. Αν το γράψω σε blog θα με βρουν σε έναν χρόνο υπό την προϋπόθεση πως δεν βαριούνται. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, εγώ να θεωρούμαι κατεστημένο και ο ανώνυμος υβριστής να τυλίγεται με επαναστατική παντιέρα για να κρύψει τη φάτσα του;

••••
Είμαι κατεστημένο γιατί τυπώνομαι σε χαρτί. ο blogger μπορεί να διαγράψει αυτά που έγραψε. Εγώ όχι. Και τι δεν θα έδινα για να μπορούσα να το κάνω αυτό…

Προκόπιος