Το ταξίδι…
Ευχή όλων των Ελλήνων είναι η ευόδωση αυτού του ταξιδιού. Αλλά, διερωτάται κανείς, ποιοι είναι οι στόχοι μας και ποια είναι τα ζητήματα τα οποία θα θέσει η Τουρκία.
Τους στόχους μας δεν τους γνωρίζουμε, τα ζητήματα όμως της Άγκυρας τα εικάζουμε. Εκείνο που επίσης γνωρίζουμε είναι ότι το ταξίδι αυτό δεν γίνεται υπό τους καλύτερους οιωνούς ούτε στην καλύτερη συγκυρία και δεν είμαστε αισιόδοξοι για θετικά αποτελέσματά του. Δεν γνωρίζουμε, επίσης, την ελληνική ατζέντα γύρω από την οποία θα στραφούν οι συζητήσεις με την τουρκική ηγεσία (δηλαδή τα θέματα και η αξιολόγησή τους, καθώς και η αποφασιστικότητα με την οποία θα τεθούν κ.λπ.).
Αντίθετα, υποπτευόμαστε ποια είναι η ατζέντα των ζητημάτων που θα θέσει στο τραπέζι η Τουρκία. («αναγνωρίσεις» ανύπαρκτων δικαιωμάτων στο Αιγαίο, διεκδικήσεις εθνικού μας χώρου, παράλογες απαιτήσεις, με λίγα λόγια η ικανοποίηση εκτεταμένων βουλιμιών και ανομολόγητων διαθέσεων σε βάρος της Ελλάδας και του Ελληνισμού κ.ά.)
Και αυτά θα τεθούν στο πλαίσιο ενός κλίματος «υπεροχής» της γείτονος, η οποία υπεροχή, δυστυχώς, έχει προκύψει από την ενδοτική πολιτική την οποία ασκεί η χώρα μας από το 1996 και μετά. Μια πολιτική της οποίας ενδεικτικοί ενδιάμεσοι σταθμοί είναι τα Ύμια (γκρίζες ζώνες), η Μαδρίτη (ζωτικά συμφέροντα), το Ελσίνκι (μεθοριακές διαφορές), το Μπούκεστον τον Απρίλη του 2004 (παθητική ουδετερότητα στο Σχέδιο Ανάν).
Ένα κλίμα το οποίο έχει διαμορφώσει η παραίτησή μας από την υπεράσπιση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τα οποία αβίαστα απορρέουν από τις συνθήκες, από το Διεθνές Δίκαιο και επίσης από τους αγώνες του έθνους και την ιστορία του.
Για να γίνει σαφές το σημερινό κλίμα της ηττοπάθειας, αυτό πρέπει να συγκριθεί με το κλίμα που είχε διαμορφωθεί με την άσκηση μιας άλλης διαφορετικής πολιτικής, εκείνης την οποία είχαν ασκήσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, μιας πολιτικής η οποία αναπτέρωνε το ηθικό του λαού μας, γιγάντωνε την αυτοπεποίθησή του, ενίσχυε το αξιόμαχο των ενόπλων μας δυνάμεων και ταυτόχρονα υπαγόρευε μια προσεκτική συμπεριφορά της υπερδύναμης απέναντι στη χώρα μας. Ας θυμηθούμε το «βυθίσατε το Χόρα» του Ανδρέα Παπανδρέου, σε συνεννόηση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ας θυμηθούμε τη σθεναρή στάση του ίδιου ηγέτη στη χειμερινή σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βόννη (Δεκέμβριος 1981), ας θυμηθούμε ακόμα τον Μάρτη του 1987, αλλά και την πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Γίνεται επίσης η συνάντηση κάτω από την ελληνική θέση «είμαστε υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, εφόσον εκείνη τηρεί τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί κ.λπ.», μια θέση η οποία έχει καταστεί «δεδομένη» και αμετάβλητη χωρίς εν τω μεταξύ η Τουρκία να έχει συμμορφωθεί ούτε μία φορά, ούτε κατ’ ελάχιστον, σε ό,τι αφορά τον σεβασμό των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Απεναντίας, διεκδικεί, απαιτεί, αξιώνει.
Ο υπουργός Εξωτερικών Αλί Μπαμπατζάν στο πρόσφατο ταξίδι του στην Αθήνα επισκέφθηκε και τη Θράκη και παρότρυνε τους ομόθρησκούς του να προσφύγουν στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, διεκδικώντας (άκουσον άκουσον) τα δικαιώματα που η χώρα μας τους αναγνωρίζει. Ερωτάται κανείς: θα κάνει κάτι ανάλογο ο πρωθυπουργός μας για την προστασία των πράγματι παραβιαζόμενων δικαιωμάτων των Ελλήνων στην Ίμβρο, στην Τένεδο, στην Κωνσταντινούπολη και αλλού, επισκεπτόμενος κάποιους από αυτούς τους ελληνικούς πληθυσμούς; Θα ζητήσει σεβασμό στον αμφισβητούμενο και εμμέσως απειλούμενο κορυφαίο θεσμό της ορθοδοξίας (αναγνώριση της οικουμενικότητάς του, επαναλειτουργία της Χάλκης κ.λπ.); Θα απαιτήσει να πάψουν οι παραβιάσεις και οι παραβάσεις στο Αιγαίο, θα επισημάνει ότι είναι λίαν δυσχερές να συνδιαλέγεται με μια χώρα που διατηρεί δυνάμεις κατοχής στην Κύπρο και το casus belli για την Ελλάδα; Θα καταστήσει σαφές ότι η μη συμμόρφωση της Τουρκίας υποχρεώνει την Ελλάδα να εγκαταλείψει τη στήριξη της ευρωπαϊκής της πορείας;
Ο λαός μας, όπως αποδείχθηκε σε πρόσφατη δημοσκόπηση, δεν έχει αντίρρηση για το ταξίδι, αλλά το αντιλαμβάνεται ως ταξίδι με, τουλάχιστον, ίσους όρους.
Δεν θέλουν οι Έλληνες, η Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα του πολιτισμού, η Ελλάδα του πατριωτισμού, η σημερινή Ελλάδα να προσέρχεται ούτε ως ικέτις στην αυλή του Δαρείου ούτε ως ταπεινός υπήκοος στην Υψηλή Πύλη. Η Ελλάδα πρέπει να προσέρχεται με όλη την ηθική πανοπλία, με την οποία την εξοπλίζει το δίκιο της και να αξιώνει από την Τουρκία σεβασμό της εθνικής μας κυριαρχίας.
Κάτω από τις παρούσες συνθήκες, δεν ελπίζουμε να γυρίσει ο πρωθυπουργός ούτε νικητής ούτε καν ισόπαλος. Θέλουμε όμως να γυρίσει ανυπότακτος.
email: [email protected]