ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΠΡΟΘΥΜΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΡΑΝ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ Ο ΜΠΟΥΣ

Η επανάληψη από τα σαουδαραβικά εδάφη των κατηγοριών του για την Τεχεράνη δείχνει πως τα σχέδια επίθεσης στο Ιράν παραμένουν ακόμη και τώρα στο τραπέζι.

Ρόλο από μηχανής θεού στην επιχείρηση δημιουργίας μετώπου κατά του Ιράν διαδραμάτισε το παρ’ ολίγον θερμό επεισόδιο μεταξύ αμερικανικών πλοίων του πέμπτου στόλου και της ιρανικής ακτοφυλακής, που σημειώθηκε στις 6 Ιανουαρίου στα στενά του Χορμούζ. Κατά την αμερικανική εκδοχή, τα ιρανικά σκάφη κινήθηκαν απειλητικά εναντίον των αμερικανικών, ενώ ακούστηκαν ακόμη και φραστικές απειλές που, σύμφωνα με τις περιγραφές του αμερικανικού Πενταγώνου, ξύπνησαν μνήμες από την επίθεση αυτοκτονίας που είχε γίνει στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Cole ανοιχτά της Υεμένης το 2000. Παραβλέποντας το ερώτημα τι δουλειά είχαν τα αμερικανικά πολεμικά στα στενά του Χορμούζ, το επεισόδιο κατά πάσα πιθανότητα ήταν κατασκευασμένο. Ήταν μια προβοκάτσια εις βάρος του Ιράν, αποσκοπώντας να προσθέσει αληθοφάνεια στους ισχυρισμούς του Μπους για τον κίνδυνο που εκπροσωπεί το Ιράν. Η εμπλοκή που κατασκεύασαν οι Αμερικάνοι όμως, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά βελτίωσε τη διαπραγματευτική θέση τους, καθώς οδήγησε τα κράτη του Κόλπου θέλοντας και μη να στραφούν στην αγκαλιά της Ουάσινγκτον, βλέποντας το ενδεχόμενο του πολέμου να παύει να κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. «Οι σκεπτικιστές υποστηρίζουν», ανέφερε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Τάιμ», «ότι η Ουάσινγκτον αντιμετωπίζει την εμπλοκή κυρίως ως μια ευκαιρία δημόσιων σχέσεων και όχι μια βάσιμη απειλή». «Το γεγονός δε ότι έρχεται λίγες μέρες πριν ξεκινήσει ο Πρόεδρος το ταξίδι του γεννάει ερωτήματα», δήλωσε στο αμερικανικό έντυπο ειδικός σε θέματα Ιράν από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια, που φάνηκε επιφυλακτικός να πιστέψει ότι η Τεχεράνη θα δημιουργούσε θερμό επεισόδιο στα διεθνή ύδατα, δικαιώνοντας την αμερικανική αντι-ιρανική υστερία.

Η προσπάθεια του Μπους δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο μια πραγματικότητα που επιμένει να κινείται σε διαμετρικά αντίθετη τροχιά από τους αυθαίρετους και διχαστικούς αμερικανικούς σχεδιασμούς όπως συχνά ακόμη και οι ίδιοι ομολογούν. Ενδεικτικά είναι τα όσα ανέφερε η «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», φανατικός υποστηρικτής της αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας: «Ως ένα δείγμα της αυξανόμενης επιρροής και σπουδαιότητας του Ιράν, οι αραβικές χώρες έχουν αποστασιοποιηθεί από τη συγκρουσιακή στάση των ΗΠΑ και έχουν υιοθετήσει μια πιο διαλλακτική προσέγγιση απέναντι στο Ιράν. Η βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας φιλοξένησε τον πρόεδρο του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, κατά το ετήσιο προσκύνημά του στη Μέκκα. Η Αίγυπτος φιλοξένησε τον απεσταλμένο του Ιράν, συντηρητικό Αλί Λαριτζιάνι, για δύο εβδομάδες και οι δύο πλευρές συζήτησαν την εξομάλυνση των διπλωματικών σχέσεων, που έχουν διακοπεί για τρεις σχεδόν δεκαετίες». Η επίσκεψη του Μπους λοιπόν και η ευρύτερη αμερικανική γραμμή έρχεται να βάλει σφήνα στην τάση περιφερειακής συνεργασίας που εμφανίζεται.

Η προσπάθεια του Μπους όμως έρχεται σε αντίφαση με τις εκτιμήσεις ακόμη και των δικών του υπηρεσιών. Δεν έχουν περάσει παρά δύο μήνες από την ημέρα που δόθηκε στη δημοσιότητα κοινό πόρισμα 16 μυστικών υπηρεσιών που βεβαίωναν ότι η προσπάθεια στρατιωτικοποίησης του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος έχει διακοπεί εδώ και τέσσερα χρόνια. Κανέναν κίνδυνο συνεπώς δεν εκπροσωπεί το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Η επιμονή του Μπους να δαιμονοποιεί το Ιράν εμφανίζει συνεπώς την αμερικανική εξωτερική πολιτική τυχοδιωκτική και αυθαίρετη, ασυνεπή και αντιφατική.

Τα σχέδια δημιουργίας πυρηνικού αντιδραστήρα από την Τεχεράνη, ώστε να καλύπτονται από κει οι ενεργειακές της ανάγκες και όχι από τα άφθονα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που διαθέτει και κάλλιστα μπορούν να μετατραπούν σε εξαγωγές, δικαιώθηκαν την εβδομάδα που πέρασε κατά έναν ανέλπιστο τρόπο: Από τον γάλλο Πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί, που επισκέφθηκε τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα σχεδόν τις ίδιες μέρες που ήταν εκεί και ο αμερικανός Πρόεδρος, με σκοπό να τους πουλήσει πυρηνικούς αντιδραστήρες. Ήδη κατά την οκτάμηνη θητεία του, έχοντας αναγορεύσει πιθανόν τους πυρηνικούς αντιδραστήρες στο σημαντικότερο εξαγώγιμο είδος της Γαλλίας, έχει υπογράψει αντίστοιχες συμφωνίες με την Αλγερία και τη Λιβύη. Θέμα χρόνου θεωρείται η υπογραφή συμφωνιών με το Μαρόκο και το Κατάρ, ενώ στο αρχικό στάδιο βρίσκονται οι συζητήσεις με την Αίγυπτο, την Ιορδανία, την Τυνησία και τη Σαουδική Αραβία. Η στάση του μπορεί να ξεχειλίζει από διγλωσσία, καθώς σε μια σειρά χώρες παρέχει αφειδώς αυτό που αρνείται στο Ιράν, την ανάπτυξη ειρηνικής πυρηνικής τεχνολογίας, έρχεται να αποκαλύψει όμως τη μεγάλη σημασία που έχει ειδικά γι’ αυτές τις χώρες η απεξάρτησή τους από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

Το ενδιαφέρον του γάλλου Προέδρου αποκαλύπτει ωστόσο και μια ακόμη πλευρά του ενδιαφέροντος της Δύσης για τη Μέση Ανατολή: τα τεράστια ρευστά διαθέσιμά της. Ήδη ένα μέρος από τα έσοδα που εισπράττουν τα αραβικά κράτη από τη Δύση ξαναεπιστρέφει στην πηγή του μέσω αγορών και επενδύσεων που πραγματοποιούν στην Εσπερία κρατικά επενδυτικά κεφάλαια. Η χείρα βοήθειας, ύψους 7,5 δισ. δολαρίων που προσφέρθηκε στην κλυδωνιζόμενη Σίτιμπανκ και η εξαγορά του 20% του αμερικανικού χρηματιστηρίου μετοχών υψηλής τεχνολογίας, Νάσντακ αποτελούν τα πιο πρόσφατα και όχι τα μοναδικά παραδείγματα. Οι Αμερικάνοι ωστόσο θέλουν κι άλλα. Έτσι, στο πλαίσιο της πρόσφατης επίσκεψης του Μπους επισημοποιήθηκε και η πώληση όπλων σε μια σειρά χώρες της περιοχής, όπως στη Σαουδική Αραβία, η οποία προέβη σε αγορές ύψους 20 δισ. δολαρίων! Η απομόνωση του Ιράν και η οικονομική αφαίμαξη των πάμπλουτων εμιράτων ήταν ο άμεσος στόχος της επίσκεψης Μπους. Επιδίωξη του αμερικανού Προέδρου όμως ήταν και η βελτίωση της εικόνας των ΗΠΑ στην περιοχή. Σήμερα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αντιαμερικανισμός που πνέει από το Μαρόκο μέχρι το Πακιστάν είναι πολύ πιο έντονος και δικαιολογημένος απ’ ό,τι ήταν πριν εγκατασταθεί στον Λευκό Οίκο ο Μπους. Το βεβαιώνουν οι 600.000 νεκροί στο Ιράκ, κατά το εγκυρότερο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό, η προαναγγελθείσα τριχοτόμηση της χώρας, η αποκάλυψη των ψεμάτων που έλεγαν οι Αμερικάνοι πριν από την εισβολή για τα πυρηνικά του Σαντάμ, η συνέχιση των συγκρούσεων στο Αφγανιστάν, η βύθιση του Πακιστάν στο αίμα και η αποχαλίνωση του εβραϊκού κράτους, που παραμένει το μοναδικό κράτος στην Μέση Ανατολή το οποίο διαθέτει πυρηνικά όπλα, κατά παράβαση της συμφωνίας για τη μη διάδοσή τους. Ξεκινώντας το ταξίδι του ο αμερικανός Πρόεδρος από το Ισραήλ έδειξε αρχικά ότι το εβραϊκό κράτος παραμένει ο στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ σε ολόκληρη την περιοχή. Κατά τ’ άλλα, η επιλογή του να ζητήσει από το Ισραήλ να διακόψει την οικοδόμηση νέων εποικισμών στη Δυτική Όχθη, να χρησιμοποιήσει τη λέξη «κατεχόμενα» και να πιέσει στην κατεύθυνση υπογραφής συμφωνίας μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους αποτελεί δημαγωγία χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα, στον βαθμό που η αμερικανική κυβέρνηση δεν έλαβε κανένα πρακτικό μέτρο, ώστε να υλοποιηθούν αυτές οι δηλώσεις. Για παράδειγμα, δεν απαίτησε από τον Ολμέρτ να εκδιώξει από την κυβέρνησή του τον εξτρεμιστή της ακροδεξιάς Λίμπερμαν, ο οποίος προβάλλει βέτο απέναντι σε κάθε πρόταση του Ολμέρτ για εξεύρεση λύσης, απειλώντας κάθε φορά ότι θα ρίξει την κυβέρνηση. Στην πράξη ο Ολμέρτ αλλά και οι Αμερικανοί καλύπτονται από πίσω του, αφήνοντας στην πράξη τον σιωνιστή Λίμπερμαν να αποφασίσει για την τύχη του παλαιστινιακού κράτους! Άνευ περιεχομένου ήταν λοιπόν οι δηλώσεις του για το Παλαιστινιακό.

Χωρίς αντίκρισμα ήταν και οι μεγαλοστομίες του για την προώθηση της δημοκρατίας. Γιατί στην πράξη τα πιο φιλικά προς την Ουάσινγκτον καθεστώτα είναι τα πιο αυταρχικά και ολοκληρωτικά, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με το καθεστώς του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο. Πέρα από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους που βρίσκονται σε καθεστώς βαθιάς παρανομίας με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον που τους έχει χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση, την ίδια τύχη είχε και ο μοναδικός πολιτικός που έβαλε υποψηφιότητα στις εκλογές του Οκτωβρίου, ο Αϊμάν Νουρ, ο οποίος τώρα σαπίζει στη φυλακή. Σε φυλάκιση επίσης καταδικάστηκαν από το φιλοαμερικανικό καθεστώς τον Σεπτέμβριο και τέσσερις δημοσιογράφοι που ασκούσαν κριτική στην κυβέρνηση!

Ποιος, μετά από αυτά, θα πιστέψει τα εγκώμια του Μπους στη δημοκρατία;