«Κρυφά» σαν… κλέφτης πηγαίνει στην Τουρκία ο Κ. Καραμανλής

Σαν να μην έφτανε η άκρως προκλητική, αλαζονική και ανυποχώρητη στάση της Άγκυρας, η οποία από μόνη της έπρεπε να έχει οδηγήσει στη ματαίωση αυτής της έτσι κι αλλιώς άχρηστης και επιβλαβούς επίσκεψης, ήρθε και η ατμόσφαιρα πολιτικής σήψης που αποπνέει η υπόθεση Ζαχόπουλου για να επιδεινώσει πολύ περισσότερο τα πράγματα.

Είναι πραγματικά κρίμα για τον πρωθυπουργό που αυτή η μοιραία επίσκεψη θα αμαυρώσει ανεξίτηλα και για πάντα την όλη διακυβέρνησή του στον τομέα των εθνικών θεμάτων. Όπως ολόκληρη η καριέρα του θείου του, Κωνσταντίνου Καραμανλή, στα εθνικά θέματα σφραγίστηκε από τη Συνθήκη της Ζυρίχης στο Κυπριακό, η οποία έμεινε στην πολιτική ιστορία του τόπου ως «προδοτική», όπως η καριέρα του Κώστα Σημίτη σφραγίστηκε από το «Ευχαριστώ τις ΗΠΑ», έτσι και η καριέρα του Κώστα Καραμανλή σήμερα θα σφραγιστεί από αυτήν την επίσκεψη υποταγής στην Τουρκία. Κρίμα!

Και ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κώστας Σημίτης είχαν τουλάχιστον το «ελαφρυντικό» ότι αντιμετώπιζαν σοβαρές ελληνοτουρκικές κρίσεις και η αποτυχία τους οφείλεται στο ότι αποδείχθηκαν ανίκανοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, ο Κώστας Καραμανλής πηγαίνει μόνος του σαν πρόβατο επί σφαγή, χωρίς να πιέζεται από κανέναν, χωρίς καμιά εθνική κρίση να τον αναγκάζει.

Εξαιρετικά αδύναμος

Συναισθανόμενος ίσως το σφάλμα του, αλλά άτολμος και άβουλος για να αντιδράσει, ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του χρησιμοποιούν φτηνά προπαγανδιστικά κόλπα για να συγκαλύψουν όσο μπορούν περισσότερο τον βαθιά ταπεινωτικό χαρακτήρα αυτής της επίσκεψης – σαν αυτές τις «επικοινωνιακές» γελοιότητες που μεταχειρίζονται στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. Εμ, δεν είναι… «καραγκιόζ μπερντέ» και η εξωτερική πολιτική!

Έφτασαν στο σημείο να ανακοινώσουν επίσημα την ιστορική επίσκεψη μόλις… πέντε μέρες (!) πριν από την πραγματοποίησή της, ώστε να γίνει όσο το δυνατόν λιγότερη συζήτηση στον Τύπο και τα άλλα ΜΜΕ, λες και η έλλειψη συζήτησης «ξορκίζει» τις αρνητικές συνέπειες επί της ουσίας. Είναι προφανές πως οι άνθρωποι αυτοί δεν νοιάζονται παρά μόνο για το πολιτικό κόστος, για τις καρέκλες τους δηλαδή, και αδιαφορούν παντελώς ή αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν τις επιπτώσεις αυτής της επίσκεψης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Δεν φτάνει που κάνουν το μοιραίο λάθος υλοποίησης αυτής της επίσκεψης, από κει και πέρα χρησιμοποιούν κριτήρια… διαφημιστών και γιάπηδων για να κάνουν «πείσματα» και «καπρίτσια» στους Τούρκους, συρρικνώνοντας το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων του πρωθυπουργού για να δείξουν ότι δήθεν «κάνουν μούτρα» στην τουρκική ηγεσία για τις προκλητικές ενέργειές της!

Δεν αντιλαμβάνονται ότι με τον τρόπο αυτόν υποβαθμίζουν την προσωπικότητα και το πολιτικό βάρος του έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος εμφανίζεται περίπου σαν να μπαίνει από την… πόρτα υπηρεσίας, σαν «κακομοίρης» πολιτικός ηγέτης κάποιας ασήμαντης χώρας της κατηγορίας… «ξεπέτα»!

Χωρίς στήριξη του λαού

Κάνει που κάνει το λάθος να πάει στην Τουρκία ο Κώστας Καραμανλής, ας προσπαθούσε τουλάχιστον να προσδώσει στην εκεί παρουσία του κάποια στοιχεία πολιτικής σοβαρότητας, αν όχι μεγαλοπρέπειας.

Επιβλητικές ομιλίες, αποφασιστικές συνεντεύξεις Τύπου με βαρυσήμαντες τοποθετήσεις σε όλα τα ζητήματα που βάζει η Άγκυρα στα ελληνοτουρκικά, θέσεις για καίρια διεθνή θέματα, καθαρή διατύπωση όρων για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, την τουρκική κατοχή στην Κύπρο, τις βλέψεις της Άγκυρας στο Αιγαίο κ.ά.

Όνειρα θερινής νυκτός… Πρέπει να είναι κανείς ηγέτης για να τηρήσει μια τέτοια στάση και όχι διαχειριστής κρατικών υποθέσεων. Εξάλλου, ένας ηγέτης δεν θα πήγαινε ποτέ στην Τουρκία υπό τους σημερινούς όρους.

Το δυστύχημα για τη χώρα είναι πως οι σημερινοί διαχειριστές, τύπου Κώστα Καραμανλή, Γιώργου Παπανδρέου, Κώστα Σημίτη και λοιπών, νομίζουν ότι μπορούν να χειριστούν αυτά τα θέματα με τη νοοτροπία «άντε, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει να τελειώνουμε και με αυτή την υποχρέωση»!

Ένας ηγέτης με υποτυπώδη πολιτική σκέψη αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να πάει επίσημη επίσκεψη στη φωλιά του μεγαλύτερου εχθρού της πατρίδας μας μετά από πενήντα ολόκληρα χρόνια και να μην έχει φροντίσει να υπάρχει πίσω του ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο, που να καθιστά τον έλληνα πρωθυπουργό όσο το δυνατόν πιο ισχυρό.

Είναι δυνατόν να πηδούν από τα παράθυρα κυβερνητικά στελέχη για να αυτοκτονήσουν, να ανταλλάσσουν πορνο-DVD επιτελείς του πρωθυπουργικού γραφείου με δημοσιογράφους που κουβαλάνε στις τράπεζες δισεκατομμύρια δραχμές σε σακούλες, να κοντεύουν όλα τα στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου να κληθούν από τον ανακριτή, να κρατάει όλος ο λαός τη μύτη του από την μπόχα της διαφθοράς και της σήψης του πολιτικού συστήματος και ο πρωθυπουργός, ως εκπρόσωπος αυτής της κόπρου του Αυγείου, να πηγαίνει να αντιμετωπίσει τον Ερντογάν; Χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να καταλάβει ότι πάει «σφαγμένος από χέρι»;

Μόνη ελπίδα η… επιδείνωση!

Το επιτελείο του Μαξίμου διακρίνεται από τόση ελαφρότητα σκέψης σε τέτοια θέματα, που είναι ικανό ακόμη και να θεωρήσει… «ευπρόσδεκτο αντιπερισπασμό» την επίσκεψη Καραμανλή στην Άγκυρα, προκειμένου να αισθανθεί ότι χαλαρώνει η εσωτερική πίεση για την υπόθεση Ζαχόπουλου, έστω και για τρεις μέρες!

Από την άλλη πλευρά, αυτοί είναι επίσης ικανοί να θεωρήσουν ότι αν οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια την επίσκεψη Καραμανλή στην Τουρκία και συνεχίσουν να ασχολούνται με τον Μάκη, τον Θέμο και τα DVD, πάλι… κέρδος έχουν, αφού θα περάσουν την επίσκεψη στη «ζούλα»!

Η τραγωδία συνίσταται στο ότι το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου είναι ακόμη χειρότερο από τη ΝΔ στο θέμα αυτό – ο Γιώργος όχι μόνο θα πήγαινε, αλλά θα χόρευε και… τσιφτετέλι με τον Ερντογάν. Υστερόβουλα σκεπτόμενος ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ υπολογίζει ότι τώρα που θα κάνει την αρχή ο Καραμανλής και θα εισπράξει το «ιστορικό ανάθεμα», αν ποτέ ξαναγίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, θα μπορέσει ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου να… στήσει τσαντίρι μέσα στο προεδρικό μέγαρο της Άγκυρας!

Έτσι που έφερε τώρα τα πράγματα ο Κώστας Καραμανλής, μοναδική ελπίδα κάποιου περιορισμού των πολιτικών ζημιών είναι να επέλθει σοβαρή… επιδείνωση (!) των ελληνοτουρκικών σχέσεων για οποιονδήποτε λόγο, ώστε να αναιρεθούν, στο μέτρο του δυνατού, οι υποχωρήσεις που σηματοδοτεί αυτή η επίσκεψη.

Διαφορετικά, αν έχουμε περαιτέρω «εξομάλυνση» των ελληνοτουρκικών σχέσεων πάνω στη βάση που ούτως ή άλλως ορίζει το πλαίσιο της επίσκεψης Καραμανλή, όπως το έχουν καθορίσει με το έτσι θέλω η τουρκική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, οι απώλειες για την Ελλάδα θα είναι πολύ σοβαρές.

Τα κατώτατα όρια αξιοπρέπειας

Από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός αποφάσισε να πραγματοποιήσει αυτό το μοιραίο ταξίδι, δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορούν να διασωθούν – και σίγουρα δεν υπάρχει απολύτως καμιά περίπτωση να προκύψει κάποιο όφελος, κάτι θετικό για τη χώρα.

Υπάρχουν όμως ορισμένα κατώτατα όρια εθνικής αξιοπρέπειας, κάτω από τα οποία δεν πρέπει να πέσει ο πρωθυπουργός κατά την εκεί παραμονή του. Υπάρχουν ορισμένες θέσεις τις οποίες οπωσδήποτε πρέπει να αναφέρει επί τουρκικού εδάφους ο Κ. Καραμανλής, ώστε τουλάχιστον η ήττα να μην προσλάβει διαστάσεις ταπεινωτικής εθνικής πανωλεθρίας.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ειπωθεί είναι ο όρος «τουρκικά στρατεύματα κατοχής της Κύπρου» και το αδιανόητο ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ πριν αποχωρήσουν τα κατοχικά στρατεύματα.

Ας πει ό,τι θέλει ο πρωθυπουργός για την «ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας», για την «προσέγγιση των δύο κοινοτήτων» στην Κύπρο, για τον υποτιθέμενα προσεγγιστικό ρόλο που δήθεν παίζει η ΕΕ. Θα αποτελούσε όμως εθνική ατίμωση να μην ειπωθεί ρητά ότι στην Κύπρο, τριάντα και πλέον χρόνια τώρα, υφίσταται τουρκική κατοχή. Σε αυτό το πράγμα δεν χωρούν ούτε συμβιβασμοί ούτε υποχωρήσεις.

Όπως δεν χωρούν συμβιβασμοί και στην απαίτηση της ελληνικής πλευράς να αρθεί το casus belli της τουρκικής πλευράς σε περίπτωση άσκησης εκ μέρους της Αθήνας του αναφαίρετου δικαιώματος που εκχωρεί το Δίκαιο της Θάλασσας για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.

Σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν μπορεί η Ελλάδα να συναινέσει στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, όσο αυτή απειλεί τη χώρα μας με πόλεμο, αν ασκήσει δικαίωμα που ρητά απορρέει από το Διεθνές Δίκαιο.

Αλλεπάλληλα λάθη

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η κυβέρνηση Καραμανλή αργά ή γρήγορα θα καταβάλει βαρύ τίμημα για τις συνέπειες του λάθος της επίσκεψης στην Άγκυρα – αν και το βαρύτερο τίμημα θα συνεχίσει να το πληρώνει η χώρα πολύ μετά την απομάκρυνση του σημερινού πρωθυπουργού από την εξουσία.

Δεν της φταίει κανείς της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Επεκτείνουν οι ίδιοι και στην εξωτερική πολιτική την αυτοκαταστροφική πολιτική που ακολουθούν και στα εσωτερικά θέματα. Την ώρα που ο Κ. Καραμανλής αναγκάζεται να υφίσταται φθορά από απαράδεκτες πράξεις στελεχών της κυβέρνησής του, όπου το μοναδικό του προσωπικό φταίξιμο είναι ότι τους επέλεξε από τα στελέχη της παράταξής του, επιβαρύνει διαρκώς τη θέση του και με τις πολιτικές επιλογές και τη γραμμή που ακολουθεί ο ίδιος.

Όπως και να το κάνουμε, δεν αποτελεί δείγμα πολιτικής εξυπνάδας του πρωθυπουργού να αποφασίσει το ξεπούλημα των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης στα λαμόγια, την ώρα που το κλίμα διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα πνίγει τη χώρα. Στον λαό έπρεπε να στηρίζεται ο Κ. Καραμανλής αυτή τη δύσκολη για τον ίδιον ώρα, όχι να ανοίγει διαρκώς μέτωπα εναντίον όλο και περισσότερων κοινωνικών στρωμάτων, όπως έκανε και με το Ασφαλιστικό, την επιδίωξη κλεισίματος της Ολυμπιακής κ.λπ.

Τώρα απογοητεύει και όσους είχαν στηρίζει πάνω του ελπίδες στα εθνικά θέματα. Κρίμα…