Κινείται και πολιτεύεται εν μέσω κρίσης θεσμών και σύγχυσης ιδεών…
Η Αθήνα, υπό την σκιάν της Ακροπόλεως, δολοφονεί τα παιδιά της! Και μάλιστα υπό το βλέμμα των δημοτικών αστυνομικών – μοντέλων (Λουκία γαρ η σχεδιάστρια των στολών των δημοτικών αστυνομικών)!
Στους Αέρηδες, την Πλάκα, το Θησείο, την Ομόνοια, τον σταθμό Λαρίσης, την Κυψέλη, την πλατεία Κουμουνδούρου και το σύνολο των πεζόδρομων της ελληνικής πρωτεύουσας, οι «εραστές της κλειδαρότρυπας» νεοέλληνες διασκελίζουν τον ανθό της χώρας, που οι νεανικοί του ώμοι αδυνατούν να συγκρατήσουν το βάρος της ανεργίας, της επικράτησης της αναξιοκρατίας και των πελατειακών σχέσεων (όρα «διαγωνισμό» Ζαχόπουλου για 148 θέσεις εργασίας στο υπουργείο Α-Πολιτισμού), που σέρνεται στην άβυσσο των «τεχνητών παραδείσων», τα ναρκωτικά…
Και αν κάποιος των Νεοελλήνων, με εξεγερμένη συνείδηση, μπροστά στο οικτρό θέαμα (ο έμπορος του «λευκού θανάτου»να προμηθεύει υπό την προστασία ευάριθμων μπράβων «μέρα μεσημέρι» στο θύμα του τη «δόση» και το τελευταίο επί του πεζοδρομίου της «Βιβλιοθήκης του Αδριανού» να εισπνέει την «άσπρη σκόνη» απλωμένη στην ταυτότητά του) καταφύγει και υποδείξει στον παρατυχόντα «σφυρίζοντα αδιάφορα» δημοτικό αστυνομικό -κάθε άλλης μορφής ένστολος είναι αόρατος!- το συντελούμενο έγκλημα, εισπράττει την απάντηση: «Δεν είμαι αρμόδιος»!
Δυστυχώς, ο παρακείμενος τοίχος διαλαλεί την πραγματικότητα: «Οι μπάτσοι πωλούν τα ναρκωτικά». Τώρα, στους πατροπαράδοτους «μπάτσους», προσθέτουμε και τους «δημοτικούς μπάτσους»…
Το σάβανο των ναρκωτικών καθημερινά τυλίγει και νέες υπάρξεις… Η καθημερινή ειδησεογραφία δεν επιτρέπει την επίκληση άγνοιας και την προβολή ανυπόστατων επιχειρημάτων.
Είναι απορίας άξιο πώς η ιατρική συνείδηση του κ. Νικήτα Κακλαμάνη δεν εξεγείρεται, δεν επαναστατεί και δεν κινητοποιεί την αργόσχολη δημοτική αστυνομία στην καταδίωξη των δολοφόνων της νεολαίας…
Βεβαίως, στους δολοφόνους πρώτη θέση κατέχουν όσοι από τα «άσπρα κολάρα» του ΥΠΕΧΩΔΕ σχεδιάζουν και δαπανούν ασύδοτα τον ιδρώτα του έλληνα φορολογούμενου, να «αναβαθμίζουν» παραδοσιακές γειτονιές της Αθήνας, και χωρίς τον καθορισμό χρήσεων -γιατί άραγε;- τις παραδίδουν στον ύποπτο κόσμο των μπαρ, όπου εγκαθιστούν εκεί το «βασίλειο της παρανομίας και των ναρκωτικών»!
Ο «ριζοσπαστισμός» στα λόγια του κ. Κακλαμάνη μέχρι στιγμής δεν επιβεβαιώνεται και από τα ανάλογα έργα – ευλαβής χριστιανός ο δήμαρχος της Αθήνας, δεν αγνοεί το ευαγγελικό: «πίστις άνευ έργων, νεκρά εστι»!
Σαρξ εκ της σαρκός του συστήματος ο νυν δήμαρχος της Αθήνας, προς στιγμήν αμφισβήτησε τις κυρίαρχες ελίτ και «αλληθώρισε» προς την αμφισβήτηση των 343 οικογενειών που διαφεντεύουν τον τόπο, γρήγορα, όμως, «συνεμορφώθη προς τις κείνων υποδείξεις»…
Κινείται και πολιτεύεται εν μέσω κρίσης θεσμών και σύγχυσης ιδεών. Οσημέραι, όμως, επιβεβαιώνει το ρηθέν «που ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος». Προσυπογράφει το κυνικό, ότι η σημερινή βαθύτατη κρίση των κυρίαρχων ελίτ δεν αποτελεί ασύνηθες γεγονός, αλλά είναι, μάλλον, σύνηθες τμήμα της λειτουργίας του συστήματος!
Η επιχειρηματολογία αυτή δεν εδράζεται σε «αντιπολιτευτική ηχώ». Αναδύεται από μια απλή και μόνο περιήγηση στα μέχρι στιγμής πεπραγμένα της «δημαρχίας Κακλαμάνη».
Η Αθήνα, «η διαμαντόπετρα του Κόσμου» κατά τον Ποιητή του χθες, γεννά την απογοήτευση και τη μελαγχολία στον Ποιητή του σήμερα. «Σ’ αυτό τον μαύρο ουρανό, πώς να πετάξει χελιδόνι;» Πόλη σκουπιδότοπος και υπό αποικιοκρατική κυριαρχία…
Οι «προστάτες», Αμερικανοί και Άγγλοι -αρκεί ένα βλέμμα στις πολεοδομικές αυθαιρεσίες και τις αρχιτεκτονικές ταχυδακτυλουργίες των υπερατλαντικών «συμμάχων» στο άλλοτε κόσμημα του Γκρόπιους, το μέγαρο της πρεσβείας των ΗΠΑ και στο άβατο για τους «ιθαγενείς» οικοδομικό τετράγωνο που περιβάλλει την αγγλική πρεσβεία- συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με τη νοοτροπία ενός Πιουριφόι και του «πατρός Δημητρίου Μπάλφουρ», της αλήστου μνήμης εποχής της Ξενοκρατίας!
Η «ελίτ» κτίζει παράνομες βίλες με θέα τα Μνημεία του Παρθενώνα με τις ευλογίες της εξουσίας, κυβερνητικής και δημαρχιακής…
Ο δημότης της Αθήνας, και ευρύτερα ο έλληνας φορολογούμενος, επιβαρύνονται με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για τη λειτουργία του δημοτικού ραδιόφωνου, του οποίου ο έλεγχος ασκείται όχι από τη δημοτική αρχή αλλά από τον έτερο πόλο της διαρχίας, την «οικογένεια Μητσοτάκη», και με τη διατήρηση των προσβάσεων της νυν υπουργού Εξωτερικών στα ΜΜΕ, προς ευόδωση των βλέψεών της στην ηγεσία της χώρας!
Και στον τομέα αυτόν, της ενημέρωσης (!), η «διαπλοκή» και η «προνομιακή» μεταχείριση ανθούν…
Τα παραδείγματα τέτοιας δημαρχιακής υποταγής ή «ενσωμάτωσης» στις επιδιώξεις εξωδημαρχιακών κέντρων, ή διαφόρων άλλων «λόμπι» είναι πολλά. Και αναμφιλέκτως γνωρίζει την κατάσταση αυτή ο κ. Κακλαμάνης.
Ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης εμφανίστηκε ως εικονοκλάστης, δυστυχώς, η πολιτεία του τον κατατάσσει στους εικονολάτρες!