«ΤΣΕΚ(ΟΥ)ΑΡΙΣΜΕΝΟΙ»
Μιας παρακμής η οποία, ιδιαίτερα στο πολιτικό πεδίο, χαρακτηρίζεται από την άμβλυνση των συνειδήσεων, από τη χαλάρωση του πολιτικού ήθους, από τη βουλιμία των απολαύσεων και από την παντελή έλλειψη κάθε ίχνους ηθικής. Της ηθικής με την πολιτική και ουσιαστική έννοια του όρου. Είναι γεγονός ότι η εξουσία φθείρει και διαφθείρει. Και το μέγεθος της διαφθοράς, μέρα με τη μέρα, μεγαλώνει. Επίκεντρο, εστία αυτού του άθλιου και θλιβερού φαινομένου, τα υψηλά δώματα της εξουσίας. Οι πολιτικές ηγεσίες των δύο κομμάτων εξουσίας, τα τελευταία χρόνια, παρότι διακρίθηκαν και διακρίνονται από αγαθές προθέσεις καταπολέμησης της διαφθοράς, δεν μπόρεσαν αυτές τις προθέσεις να τις μετατρέψουν σε μια ισχυρή πολιτική βούληση, σε μια σιδερένια πυγμή, για να καταφέρουν το καίριο, το αποφασιστικό, το θανατηφόρο πλήγμα στη λερναία ύδρα της διαφθοράς. Τα τελευταία νοσηρά και θλιβερά φαινόμενα, ιδιαίτερα εκείνο στο υπουργείο Πολιτισμού με τις δραματικές εξελίξεις, το οποίο, πέρα από την επιφανειακή πτυχή του «ροζ», έχει και άλλες πτυχές βάθους, οι οποίες εκτείνονται σε πολλά επίπεδα της διαχείρισης, της λειτουργίας και της διοίκησης του νευραλγικού τομέα του πολιτισμού, αποδεικνύουν ότι η πολιτική εξουσία, στα ενδιάμεσα κυρίως στάδιά της, δεν ασκείται χάριν του λαού αλλά χάριν ιδίου συμφέροντος. Ασκείται με αμβλυμένες ηθικά συνειδήσεις, με κριτήρια τον ατομικό ωφελιμισμό (πάσης φύσεως ωφελιμισμό) και την ιδιοτέλεια. Δυστυχώς, δεν έχει γίνει συνείδηση ότι η εξουσία ασκείται με εξουσιοδότηση του λαού. Και η εξουσιοδότηση δίδεται στον εντολοδόχο πολιτικό να διαχειριστεί με τους κανόνες της εντιμότητας και των χρηστών ηθών τα συμφέροντα του λαού, δηλαδή τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του, την πρόοδο και την ευημερία του και ασφαλώς την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Των συμφερόντων εκείνων που αποτελούν τις κορυφαίες εθνικές και συλλογικές αξίες, όπως είναι η κοινωνική ασφάλεια, η τάξη, η εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα. Συμβαίνει όμως έτσι; Ασφαλώς, όχι. Γιατί την έλλειψη της ευθύνης, την άμβλυνση της συνείδησης έχει υποκαταστήσει η ιδιοτέλεια, ο ατομικός ωφελιμισμός, ένας ωφελιμισμός ο οποίος υπερβαίνει τα όρια της νομιμότητας, προσκρούει στην έννοια της ατομικής και κοινωνικής ηθικής. Αυτή η άθλια ηθική και πολλές φορές έκνομη συμπεριφορά γίνεται αντικείμενο καταγραφής από τους πάσης φύσεως πράκτορες οι οποίοι δρουν στο όνομα ιδιωτικών και ξένων συμφερόντων. Προσπερνώντας το θλιβερό επεισόδιο του υπουργείου Πολιτισμού, το οποίο φαίνεται ότι έχει κυρίως προσωπικά χαρακτηριστικά, επισημαίνουμε και τονίζουμε ότι: Υπάρχει στον πυρήνα της κεντρικής εξουσίας, υπάρχει στις κεντρικές υπηρεσίες ένας ανελέητος μυστικός επιθετικός πόλεμος, ο οποίος απορρέει από την εξάρτηση της χώρας. Και, δυστυχώς, οι ασκούντες πολιτική εξουσία (διοικητική και ελεγκτική) δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι, στο όνομα αυτού του πολέμου, έχει αναπτυχθεί μια αόρατη καταγραφή της συμπεριφοράς κάθε φυσικού φορέα που ασκεί δημόσια εξουσία. Οι δημόσιοι φορείς που κατά τον ένα ή τον άλλον τρόπο έχουν «αμαρτήσει» ηθικά ή ποινικά, να είναι σίγουροι ότι έχουν βιντεοσκοπηθεί, ηχογραφηθεί, μαγνητοσκοπηθεί, ακτινογραφηθεί κατά την τέλεση του «αμαρτήματος», ώστε να είναι έρμαια εκβιασμών. Όσοι έχουν αμαρτήσει είναι «τσεκ(ου)αρισμένοι» από εκείνες τις υπηρεσίες που είναι διαβρωμένες από ξένες δυνάμεις, ώστε να επιδίδονται σε μεθόδους που άριστα εφαρμόζονται στην εκείθεν του Ατλαντικού υπερδύναμη. Το ξαναλέμε: όσοι έχουν αμαρτήσει είναι όλοι «τσεκαρισμένοι» και τους «κρατάνε». Και έτσι «κρατούμενοι» μεταβάλλονται σε πιόνια, άβουλα όργανα αλλότριων συμφερόντων. Φαίνεται, όμως, ότι τίποτε δεν τους δίδαξε η κατασκοπία εις βάρος της χώρας μας, αυτή δηλαδή που έγινε με τη γνωστή υπόθεση των υποκλοπών όπου κανείς δεν τόλμησε να καταγγείλει ούτε την κατασκοπία ούτε και τους κατασκόπους.
*Ο Παναγιώτης Κρητικός υπήρξε κατά την περίοδο 1994-2000 πρόεδρος της Επιτροπής Προστασίας του Απορρήτου των Επικοινωνιών
e-mail: [email protected]