Τέταρτη ή… πρώτη εξουσία;
Δεν υφίσταται πλέον ο διαχωρισμός των εξουσιών και η τέταρτη εξουσία, τα μέσα ενημέρωσης, δεν είναι παρά η «απόλυτη παντοκρατορία», που άγει και φέρει κυβερνήσεις και δυστυχώς επηρεάζει και τη Δικαιοσύνη.
Το μένος, η εμπάθεια, η σκόπιμη διαστρέβλωση, η υπερβολή, η ανόητη προβοκάτσια έδωσαν και πήραν σε ορισμένα μέσα ενημέρωσης με αφορμή την υπόθεση Ζαχόπουλου.
Ωρυόμενοι τηλεορασάνθρωποι διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους, χτυπιόνταν στα «παράθυρα», κοκκίνιζαν, ίδρωναν, «σταύρωναν», καταδίκαζαν, προχωρούσαν σε ανόητους συνειρμούς και συμπεράσματα, υποκαθιστούσαν κάθε είδους εξουσία. Έγιναν ειδικοί στα χαφιέδικα τεχνικά συστήματα των κινητών τηλεφώνων, και στις… τσάντες με κρυφές κάμερες, μέντορες των μεθόδων που χρησιμοποιούν οι εκβιαστές, αποκάλυψαν το περιεχόμενο απόρρητων καταθέσεων (που είχαν δοθεί μόλις πριν από… ώρες), χωρίς κανένας εισαγγελέας να επέμβει, άφησαν να εννοηθεί και πολλές φορές το είπαν ξεκάθαρα ότι οι λειτουργοί και οι υπηρέτες της Θέμιδος είναι υποχείρια των συμφερόντων της κυβέρνησης και κανείς δεν τους κατήγγειλε, και γενικά κατέδειξαν με κάθε τρόπο ότι το ζητούμενο σε αυτόν τον τόπο, πλην φυσικά της… τηλεθέασης, της αναγνωσιμότητας και της ακροαματικότητας, είναι να κτυπηθεί η κυβέρνηση με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη κι αν αναγκασθούν τα μίντια να στήσουν σύγχρονα «μιντιοδικαστήρια» και με συνοπτικές διαδικασίες να απονέμουν Δικαιοσύνη.
Νομικός, ένα σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο μετά από απόπειρα αυτοκτονίας, στην οποία οδηγήθηκε, όπως ο ίδιος λέει στην επιστολή του, γιατί, αν και αθώος, από τη μια η κρατική εξουσία και από την άλλη τα ΜΜΕ ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα τον οδηγούσαν στη φυλακή, λοιδορείται σε κανάλι από δημοσιογράφους – σχολιαστές που… τον ειρωνεύονται και αμφισβητούν ότι ήταν πραγματική η απόπειρα αυτοκτονίας (με αιμάτωμα στο κεφάλι, ο άνθρωπος να χαροπαλεύει). Προφανώς έπρεπε να πεθάνει για να είναι πειστικός.
Και ασχολούνται οι περισσότεροι άνθρωποι των μίντια με το εάν δικαιούται ή όχι να επικαλείται δημοσιογραφικό απόρρητο ο Ανδριανός, και ενώ όλοι σχεδόν έχουν γίνει κοινωνοί της περιβόητης κασέτας, του ζητούν να αποκαλύψει το όνομα, λες κι αν το πει θα βρουν τι κρύβεται πίσω από την ιστορία. Και οι άνθρωποι του Τύπου, που συμβαίνει να κατέχουν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, κατηγορούνται συλλήβδην γι’ αυτήν την εργασία τους από «ανεξάρτητους» συναδέλφους τους που εργάζονται για τα συμφέροντα… ανεξάρτητων εκδοτών και καναλαρχών… (Το ποιος είναι περισσότερο ελεύθερος να κάνει τη δουλειά του από τις δύο κατηγορίες των δημοσιογράφων δεν απασχολεί κανέναν.)
Η ελληνική κοινωνία επιχειρεί να κατανοήσει το μέγεθος της νοσηρότητας αυτών των εγκεφάλων που επιδιώκουν σώνει και καλά να στήσουν πάνω σε μια υπόθεση «ερωτικού σουρεαλισμού» (με όχι και τόσο σεξουαλικό περιεχόμενο με την έννοια του φιλήδονου ερωτισμού) πολιτικό πάρτι, φτάνοντας στο σημείο να κατηγορήσουν την κυβέρνηση ακόμη και για αποχαρακτηρισμούς αρχαιολογικών χώρων που στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι… δεν είχαν ποτέ χαρακτηριστεί αρχαιολογικοί…
Το μέγεθος της πολιτικής και δημοσιογραφικής διαστρέβλωσης περιχαρακώνει και καθορίζει επακριβώς ακόμη και την έννοια των ηθικών αξιών. Έτσι ο Ζαχόπουλος δεν κρίνεται ιδιαίτερα εύθικτος για να πηδήσει από ένα μπαλκόνι, επειδή σε ένα βίντεο αποκαλύπτονται οι σεξουαλικές ορέξεις του και θα γινόταν πανελληνίως ρεντίκολο. Το ενδεχόμενο να έπεσε από το μπαλκόνι για τον λόγο αυτόν αποκλείεται αυτομάτως από το τηλεοπτικό και έντυπο κατεστημένο, αφού μια τέτοια παραδοχή δεν θα έδινε το δικαίωμα στα ΜΜΕ να μιλήσουν για σκάνδαλα και κυβερνητικές ευθύνες…
Ελάχιστα, ευτυχώς, δημοσιογραφικά καρτούν, με την περίεργη μέχρι στιγμής ανοχή της κυβέρνησης, που δεν βγαίνει να κάνει αντίλογο, και ενώ ο άτυχος δικηγόρος έδινε μάχη για τη ζωή του, αμφισβητούσαν την επόμενη ημέρα τα όσα έλεγαν στις ειδήσεις και στις εκπομπές τους την προηγουμένη της απόπειρας αυτοκτονίας του δικηγόρου. Δίνοντας δήθεν μάχη για τη δημοσιογραφική δεοντολογία, την οποία γράφουν καθημερινώς στα παλαιότερα των υποδημάτων τους… Επικαλούμενοι δημοσιογραφικές πληροφορίες (τις πηγές των οποίων δεν αποκαλύπτουν εξαιτίας του δημοσιογραφικού απορρήτου), μεταμφιέζονται καθημερινώς σε… δικηγόρους, νομικούς, δικαστές, ερευνητές, γενικώς… πανεπιστήμονες, αποδεικνύοντας ότι πράγματι η δημοσιογραφία οδηγεί παντού αρκεί να ξεφύγεις από αυτήν… Δυστυχώς αυτοί δεν… ξεφεύγουν. Και βέβαια, δυστυχώς για τους έλληνες πολίτες, η αντιμετώπιση θεμάτων που άπτονται της ελευθερίας του ατόμου, του προσωπικού απορρήτου και τινών άλλων ελευθεριών, έχει να κάνει με το αν κάποιοι είναι αρεστοί στα ΜΜΕ. Γι’ αυτούς, θα δώσουν τη μάχη… Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει απόρρητο, ούτε δεοντολογία ούτε προσωπικά δεδομένα. Θα τους διασύρουν, θα τους διαπομπεύσουν, θα τους οδηγήσουν ακόμη και σε απονενοημένα διαβήματα. Αρκεί να επιτευχθεί ο σκοπός: Να κτυπήσουμε την κυβέρνηση και να κερδίσουμε μια σταλιά τηλεθέαση μεγαλύτερη από τους αντιπάλους μας του άλλου καναλιού…