Ο δικομματισμός σε πτώση, το πολιτικό σύστημα σε αδιέξοδο
Η απομάκρυνσή του από αρχές και στόχους, η μετατροπή του σε σοσιαλφιλελεύθερο, η ασφυκτική εκπορευόμενη εκ των άνω ηγεμονία, δεν περνάει απαρατήρητη στους δημοκρατικούς πολίτες. Για του λόγου το αληθές, τα ευρήματα της πρόσφατης δημοσκόπησης. Όσο για τους πρόσκαιρα κερδισμένους, την παραδοσιακή Αριστερά, πρόσκαιρα θα παραμείνουν πάλι τα κέρδη στον βαθμό που: αφενός το ΚΚΕ λειτουργεί «αυτιστικά», σαν αποκλειστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων, αρνούμενο οποιουδήποτε τύπου συνεργασία με άλλες δυνάμεις, ο δε ΣΥΡΙΖΑ (με επικεφαλής τον ΣΥΝ) έχει πάρει τον δρόμο του «διεθνισμού» (κοσμοπολιτισμού για μας στην ουσία) -δέστε π.χ. τη θέση του για το Μακεδονικό- και της «εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης (θα ακούσουμε και για καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο;).
Παρ’ όλα ταύτα, επισημαίνουμε ότι η δημοσκόπηση δείχνει μια μετατόπιση του εκλογικού σώματος προς τα αριστερά, δείγμα ίσως του αδιεξόδου του δικομματισμού στην αντιμετώπιση της λεγόμενης «καθημερινότητας». Κατά την άποψη μας το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει σε σημείο κορεσμού, βρίσκεται σε αδιέξοδο συνολικά, εφόσον κανείς δεν έχει στρατηγική πρόταση διεξόδου. Η διαμόρφωση Εναλλακτικής Πρότασης από ζωντανές λαϊκές δυνάμεις είναι αναγκαία και επιβεβλημένη.
– ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ
Είναι γεγονός πως κάθε φορά που επιχειρούμε να ασχοληθούμε με ζητήματα που αφορούν το ΠΑΣΟΚ, το κάνουμε με ένα σφίξιμο στην καρδιά – ομολογώ. Σφίξιμο γιατί αστραπιαία αναπολούμε κάθε φορά -σε ελάχιστο χρόνο, βλέπετε αυτός τρέχει ακατάπαυστα- όλη του την πορεία, από το ελπιδοφόρο ξεκίνημα του μέχρι τη σημερινή του κατάντια.
Η σημερινή μου αναφορά δεν έχει σχέση με το σημερινό φθίνον -εν είδει καρικατούρας- ΠΑΣΟΚ, αλλά με την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του φίλου και σύντροφου Δαμιανού Βασιλειάδη: «Ο μύθος του Ανδρέα». (Εναλλακτικές εκδόσεις).
Δεν θα γράψω για τον ίδιο τον συγγραφέα. Η δράση του είναι γνωστή στο υποψιασμένο μας κοινό. Υπενθυμίζω ότι στα χρόνια της δικτατορίας ήταν στο Μόναχο της (τότε Δυτικής) Γερμανίας, συμμετείχε από την αρχή στον αντιδικτατορικό – αντιστασιακό αγώνα της περιόδου 1967-74 ενάντια στην ξενοκίνητη χούντα, εντάχθηκε στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ) από τους πρώτους, έφτασε ως την καθοδήγησή του. Εν συνεχεία, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του, απεχώρησε το 1977.
Ασχολείται σε τούτο του το πόνημα ο Δαμιανός Βασιλειάδης με τον «Μύθο του Ανδρέα», όπως τον αποκαλεί, και συνεχίζει με τις «θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και την πρακτική τους κατάληξη». Ενδιαφέρον έχει αφετηριακά επίσης το γεγονός ότι το βιβλίο προλογίζει ο Μίκης Θεοδωράκης – ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με τον Α. Παπανδρέου, από την περίοδο της δικτατορίας.
Ασχολείται με πολλά ο συγγραφέας στο εν λόγω βιβλίο. Ξεκινάει με τις θεωρητικές αναζητήσεις του Α. Παπανδρέου, πριν ασχοληθεί με τα κατ’ εξοχήν πολιτικά ζητήματα, και στη συνέχεια αναφέρεται στην εσωτερική πορεία της Οργάνωσης του ΠΑΚ -όσον αφορά τη (Δυτική) Γερμανία θα διευκρίνιζα εδώ- διότι, προφανώς, τα τεκταινόμενα στην (επίσης μαζική) οργάνωση της Ιταλίας είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. (Υπενθυμίζω ότι οι δύο βασικές- μαζικές Οργανώσεις του ΠΑΚ ήταν της Γερμανίας και της Ιταλίας).
Υπάρχουν κομβικά σημεία που όντως αναφέρονται και αναλύονται, όπως:
1. Το οριστικό διαζύγιο μεταξύ Α. Παπανδρέου – ΠΑΚ αφενός και Ένωσης Κέντρου – ΕΔΗΝ αφετέρου (που επισημοποιήθηκε με την επιστολή προς τον τότε γραμματέα ΕΚ – ΕΔΗΝ εξωτερικού Σταύρο Καΐκη, με την οποία ο Α. Παπανδρέου ΑΠΕΣΧΕ από το υπό σύγκλησιν Συνέδριο της ΕΚ – ΕΔΗΝ εξωτερικού και ΔΙΑΧΩΡΙΣΕ έκτοτε τη θέση του.)
2. Η επιστροφή του Α. Παπανδρέου στην Ελλάδα και η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ με τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη (όπου στο σημείο αυτό, διαφωνούμε κάθετα με τον συγγραφέα σχετικά με τη συγγραφή της. Για το θέμα αυτό ο υπογράφων έχει αρθρογραφήσει στο «Παρόν» δύο φορές στο παρελθόν, καθώς και στο περιοδικό «Τετράδια», τεύχος 48, όπου απαντούσε για το ίδιο θέμα στον Δαμιανό Βασιλειάδη, ο οποίος στο τεύχος 47 του ίδιου περιοδικού έκανε αναφορά στη Διακήρυξη. Πάντως, ο ίδιος στο τότε άρθρο του ονομάτιζε τους συντάκτες της Διακήρυξης που κατ’ αυτόν είχαν συντάξει το σχεδόν τελικό προσχέδιο, ενώ στο σημερινό βιβλίο οι ίδιοι υποβιβάζονται σε μέλη μιας απλής επιτροπής…)
3. Η πολιτική πορεία που ακολούθησε ο Α. Παπανδρέου μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα που, κατά τον συγγραφέα, ακύρωσε πολλές από τις θεωρητικές αρχές του.
Πέραν των όποιων ενστάσεων ή διαφωνιών (μεταξύ των οποίων είναι η αναφορά στον τίτλο της λέξης «Μύθος», η οποία έχει πολλές αναγνώσεις), πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο για όσους ασχολούνται ακόμη με τα κοινά, αλλά και για εκείνους που θέλουν να μάθουν, και ιδιαίτερα τα περί ΠΑΣΟΚ, να διαβάσουν αυτό το βιβλίο. Το κλίμα επιστροφής σε μια εποχή όπου ακόμα τα πράγματα δεν ήταν χαμένα, οι αποφάσεις προαποφασισμένες, ο διάλογος προσχηματικός, η πολιτική εγκαταλελειμμένη στα χέρια ανεπαρκών επαγγελματιών, δημιουργεί μια νοσταλγία, ενίοτε μελαγχολία, εμπεριέχει όμως και έναν «διδακτισμό», βοηθά στην αυτογνωσία. Τακτοποιεί τα ζητήματα ΕΝΤΟΣ και ΓΥΡΩ.
Από μας, καλοτάξιδο.
e-mail:[email protected]