ΝΔ 2008: Eμείς είμαστε το… Κέντρο!

Με δεδομένη την αριστερή στροφή του ΠΑΣΟΚ -αναγκαστική και εξαιτίας της «απειλής» Τσίπρα, αλλά πρόσκαιρη, σύμφωνα με ορισμένους κύκλους του Κινήματος- στη Νέα Δημοκρατία προσφέρεται πλέον το μεγάλο ζητούμενο, ο μεσαίος χώρος, τον οποίο θα κατακτήσει τόσο εύκολα όσο εύκολα θα αποχωρήσει από τα κάστρα του μεσαίου χώρου το ΠΑΣΟΚ για να ακολουθήσει τον τρίτο δρόμο προς τον… σοσιαλισμό. Ποια είναι αυτά τα κάστρα;

Οι αποκρατικοποιήσεις, η επέκταση του ιδιωτικού τομέα σε στρατηγικής σημασίας τομείς, όπως ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ, η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ο εκλογικός νόμος με την ενίσχυση ή όχι των συνεργασιών και των μικρών λεγομένων κομμάτων, είναι ορισμένα σημεία αιχμής που θα διαφοροποιήσουν έντονα την πολιτική του ΠΑΣΟΚ απέναντι στον μεσαίο χώρο και θα το αναγκάσουν να ενισχύσει το αριστερό προφίλ του.

Είναι αλήθεια ότι η κίνηση αυτή του ΠΑΣΟΚ, να πάει προς τα αριστερά, εκ πρώτης όψεως εμφανίζεται ως δώρο εξ ουρανού για τη Νέα Δημοκρατία, αφού πλέον η φιλελεύθερη πολιτική της μπορεί να ξεδιπλωθεί άνετα και να καλύψει ένα μεγάλο μέρος ακόμη και των λεγομένων «εκσυγχρονιστών» του Κινήματος, που δεν βλέπουν να διαθέτουν κοινά σημεία με τη σημερινή πολιτική Παπανδρέου, τον οποίο επικρίνουν σφόδρα. Και άλλωστε είναι το μοναδικό σημείο που η εκμετάλλευσή του πιθανόν να μειώσει τις καταστροφικές συνέπειες που είχαν στην απήχηση της ΝΔ στον συντηρητικό κόσμο τα τελευταία γεγονότα, με την αποπομπή Μαγγίνα και την απόπειρα αυτοκτονίας Ζαχόπουλου. Γιατί, όπως όλα δείχνουν, ένα μεγάλο μέρος ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να μην εμπιστεύεται τον Γ. Παπανδρέου, παρά τα όσα διαδραματίζονται στο πολιτικό σκηνικό σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας. Ως απόδειξη του ισχυρισμού αυτού οι κυβερνώντες επικαλούνται τις δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις, που τους δίνουν προβάδισμα τριών και τρεισήμισι μονάδων αντίστοιχα.

Ένα βήμα προς τα

αριστερά άπαντες…

Σε μια δεύτερη όμως ανάγνωση, η στροφή αυτή προς τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ βοηθά τον χώρο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού ένα βηματάκι προς τα κεντροαριστερά, με στόχο μερίδα και μάλιστα μεγάλη ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, καλείται να κάνει και η Νέα Δημοκρατία. Κάτι που σημαίνει ότι αφήνει προς τα δεξιά της, προς τον ΛΑΟΣ, ένα σημαντικό κενό, που θα επιδιώξει, όπως είναι φανερό, να το καλύψει ο κ. Καρατζαφέρης.

Οι κινήσεις που γίνονται στην πολιτική σκακιέρα στις αρχές του χρόνου σαφώς και βοηθούν την κυβερνητική παράταξη, εάν βέβαια μπορέσει και ισορροπήσει μεταξύ κεντρώου χώρου και παραδοσιακών ψηφοφόρων της, που βρίσκονται προς τα δεξιά. Εγχείρημα που είναι πολύ δύσκολο να πετύχει με τις διαρκείς παλινωδίες στην υλοποίηση των μεταρρυθμιστικών της σχεδίων και την οσμή σκανδάλων στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα…

Στην περίπτωση της στροφής προς τα αριστερά, ο μεν Γ. Παπανδρέου, όπως παραδέχονται ακόμη και οπαδοί του, θα έχει επιτύχει μια «καθαρότητα σκέψεων, απόψεων και στόχων» στην περισσότερο σοσιαλιστική και αριστερίζουσα τάση που θα διαμορφώσει μέσα στο κόμμα, για να ξεπεράσει τις συμπληγάδες της αδηφάγου Αριστεράς και πιο συγκεκριμένα του Συνασπισμού. Άλλωστε ήδη έχει αρχίσει και παίζει το παιγνίδι του συνεπούς ηγέτη ενός κόμματος που έχει αναβαπτισθεί και δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή… πολιτική ανηθικότητα της Νέας Δημοκρατίας.

Θα απολέσει όμως -οριστικά ή όχι θα το δούμε στη συνέχεια, αφού η πολιτική διαθέτει πάντα και τις απαραίτητες… πιρουέτες- τον μεσαίο χώρο, τον οποίο θα καρπωθεί -έτσι ελπίζει τουλάχιστον- για τις επόμενες εκλογές η Νέα Δημοκρατία;

Στην κυβερνητική παράταξη μάλιστα υποστηρίζουν ότι η κίνηση αυτή του Γ. Παπανδρέου, η αριστερή στροφή, σχετίζεται περισσότερο με το σκηνικό που θέλει να διαμορφώσει για τις… μεθεπόμενες εκλογές.

Ο κ. Παπανδρέου επιθυμεί σε πρώτη φάση αυτήν την τετραετία να διαμορφώσει ένα σφιχτό, δυνατό και προσωποπαγές κόμμα, που θα είναι όλο δικό του και έτοιμο να δεχθεί τα αριστερά ανοίγματα…

O ηγέτης της μεγάλης Αριστεράς

απειλεί τη δεξιά τάξη

Στόχος του Γ. Παπανδρέου, σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους, είναι να διαμορφώσει ένα πεδίο δράσης μέσα στο οποίο η Αριστερά να βρεθεί… «εν κινδύνω». Ένας στόχος που φαντάζει πολύ δύσκολος, ειδικά μετά τις εξελίξεις στον χώρο του Συνασπισμού.

Η Αριστερά ροκάνισε αρκετά το

ΠΑΣΟΚ, αλλά κάποια στιγμή το ροκάνισμα αυτό διαμόρφωσε, βοηθούσης και της αναγκαστικής αριστερής στροφής του Κινήματος, μια πολιτική υπερδύναμη, αυτήν της Δεξιάς.

Τον μπαμπούλα της Δεξιάς θα επιδιώξει λοιπόν ο Γ. Παπανδρέου να ανασύρει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, ώστε να συσπειρώσει την Αριστερά για την τελική μάχη. Και σε αυτό φυσικά τον βοηθά και η κυβερνητική πολιτική των μεταρρυθμίσεων, αλλά και οι τελευταίες κυβερνητικές παλινωδίες.

Στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η μεταπροσεχής μάχη, γι’ αυτό και δίνει λυσσαλέο αγώνα για τον νέο εκλογικό νόμο, ώστε να τον φέρει στα μέτρα των επιδιώξεών του (πιθανόν για μετά από έξι χρόνια…).

Και τη μεταπροσεχή μάχη θα τη δώσει ο Γ. Παπανδρέου μ’ ένα δικό του κόμμα, στο οποίο θα έχει συσπειρωθεί ένα μεγάλο μέρος των αριστερών ψηφοφόρων, αλλά η ηγεσία του Συνασπισμού έχει κατανοήσει τα σχέδια του επανεκλεγέντος ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό και αντιδρά από τώρα σε κάθε είδους συνεργασία.

Μετά τον κατακερματισμό των κομμάτων και τις διαρροές ένθεν και ένθεν των δύο μεγάλων μονομάχων, ο κ. Γ. Παπανδρέου θέλει να αναβιώσει τη μεγάλη Αριστερά, μέσω του ΠΑΣΟΚ, ποντάροντας στο ότι ουδέποτε μεταπολιτευτικά (και όχι μόνον) στη χώρα μας η Κεντροδεξιά διέθετε μεγαλύτερη εκλογική δύναμη από την Κεντροαριστερά.

Από την άλλη πλευρά, η Νέα Δημοκρατία θεωρεί ότι παίζει στο δικό της γήπεδο και ότι η συσπείρωση αριστερών ψηφοφόρων στο ΠΑΣΟΚ θα διαμορφώσει αντίστοιχες τάσεις προς τα δεξιά της. Σε μια τέτοια περίπτωση, πιστεύουν στην κυβέρνηση, το μεγάλο ΠΑΣΟΚ, με την Αριστερά δίπλα του, θα χρειαστεί τουλάχιστον μία πενταετία και βάλε, για να διαμορφώσει ουσιαστικό πολιτικό ρόλο και… αριστερό ρεύμα… Στην πολιτική σκακιέρα πάντως τα πολιτικά προφίλ αλλάζουν, το παιγνίδι αλλάζει, ρευστότητα επικρατεί πλέον ακόμη και σε δεδομένα πολιτικά σχήματα.