Αναζητείται συγκολλητική ουσία για το ΠΑΣΟΚ
Οι λιγότερο αισιόδοξοι ελπίζουν ότι θα καταστεί δυνατή η γεφύρωση του χάσματος, η προσέγγιση των διιστάμενων απόψεων, η άμβλυνση των προσωπικών αντιθέσεων και η αποτελεσματική συγκάλυψη των υφιστάμενων εχθροτήτων. Όσο για τους απαισιόδοξους, αυτοί προσδοκούν απλώς την αποφυγή της διάσπασης του ΠΑΣΟΚ.
Υπάρχει, όμως, και μια σχετικά μεγάλη κατηγορία οπαδών, εκείνων δηλαδή που υποστήριξαν φανατικά και με μανία είτε τον Παπανδρέου είτε τον Βενιζέλο, οι οποίοι, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ (που βλέπουν την ΩΜΗ πραγματικότητα στο ΠΑΣΟΚ), επιθυμούν τη διάσπαση. Θεωρούν υποκριτικά, ψευδεπίγραφα και τελικώς ΑΝΕΦΙΚΤΑ τα όσα διατυμπανίζουν ορισμένα στελέχη και των δύο πλευρών για… ενότητα, αν επιδειχθεί καλή θέληση!
«Οι καθαρές δουλειές ωφελούν πάντα», μου έλεγε προ ημερών ένας κορυφαίος παράγων του ΠΑΣΟΚ. «Μετά τα δυσώδη άπλυτά μας που απλώσαμε σε δημόσια θέα κατά τη διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού», είχε προσθέσει, «μια πλασματική ενότητα θα μας γελοιοποιήσει εντελώς».
Ένας στενός φίλος, καλοπροαίρετος και εκ φύσεως υπεραισιόδοξος, υποστηρίζει από καιρό ότι το ζητούμενο για το ΠΑΣΟΚ «είναι η αναζήτηση συγκολλητικής ουσίας διαρκείας», προσφέροντάς μου, άθελά του, τον τίτλο του σημερινού άρθρου. Όταν του επισήμανα ότι τα ανόμοια και μάλιστα τα ανόμοια που έχουν αλληλοξεβρακωθεί δεν συγκολλούνται, μου απάντησε γελώντας: Με εξαίρεση την γκάφα του Μητσοτάκη που ισχυρίστηκε πως το Σκοπιανό θα έχει ξεχαστεί σε δέκα χρόνια, όλα τα άλλα ξεχνιούνται». Και πρόσθεσε, λησμονώντας τα περί… συγκολλητικής ουσίας: «Μετά το Συνέδριο όλα θα είναι μέλι γάλα». (Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι, ήθελα να του πω, αλλά δεν του το είπα. Κι αυτό για να μη διαψευστώ, επειδή η αναπόφευκτη διάσπαση ενδέχεται να μη γίνει στο Συνέδριο ή αμέσως μετά.)
Η τελευταία αυτή συζήτηση με τον στενό και αγαπητό μου φίλο έγινε πολύ πριν από την Τρίτη. Ημέρα κατά την οποία ο έχων ιδιοκτησιακή αντίληψη για το ΠΑΣΟΚ κ. Παπανδρέου (μολονότι το «δαχτυλίδι» της διαδοχής δεν το έλαβε από τον αείμνηστο πατέρα του, αλλά από τον Σημίτη) ΥΠΕΡΕΒΗ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΑ
ΕΣΚΑΜΜΕΝΑ, βάζοντας ο ίδιος νέο φουρνέλο στα θεμέλια του ήδη κλονιζόμενου κομματικού οικοδομήματος – οικοδόμημα το οποίο νέμεται ΑΦΡΟΝΩΣ.
Συγκεκριμένα, ο επανεκλεγείς αρχηγός (ο οποίος έχασε παταγωδώς στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου) τοποθέτησε κατά το δοκούν και σύμφωνα με το προσωπικό του συμφέρον στην Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου (ΚΟΕΣ) 340 μέλη, εκ των οποίων ΜΟΝΟ πέντε πρόσκεινται στον Ευάγγελο Βενιζέλο! Ανάλογη ήταν και η σύνθεση των Νομαρχιακών Οργανωτικών Επιτροπών Συνεδρίου (ΝΟΕΣ). Ενδεικτικά αναφέρω ότι σε όσους νομούς το ποσοστό του Βενιζέλου είχε υπερβεί το 60%, η εκπροσώπηση του «Ρεύματος» ήταν αντιστρόφως… δυσανάλογη! Χαρακτηριστικά παραδείγματα: Αʼ Θεσσαλονίκης (εκλογική περιφέρεια Βενιζέλου) 21 «Παπανδρεϊκοί» έναντι 2 «Βενιζελικών»! Και ακολουθούν τα εξωφρενικά σκορ: Πέλλα 17-2, Φλώρινα 10-1, Σέρρες 11-0 και Χαλκιδική 9-0! Πρόκειται για την αποθέωση της… ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ! Αυτό, όμως, είναι το λιγότερο. Το τραγικό για τον άμυαλο Γιώργο (τον οποίο σε παλαιότερο άρθρο μου έχω αποκαλέσει «εκ γενετής Γιωργάκη») είναι ότι έχει εξοργίσει τα μέγιστα το τμήμα της βάσης του ΠΑΣΟΚ που κατά τις εσωκομματικές διαδικασίες είχε ψηφίσει Βενιζέλο και τώρα είναι πολύ πιθανό να αποστασιοποιηθεί από το καθαρά πλέον γεωργιοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. (Ο Τσίπρας και η Παπαρήγα θα πανηγυρίζουν ήδη εν κρυπτώ.)
Στις φυσιολογικές αντιδράσεις του «Ρεύματος» -στελέχη του μίλησαν για «άφρονα κίνηση» και για «εμπαιγμό της εσωκομματικής δημοκρατίας»- η Χαριλάου Τρικούπη, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, διατείνεται ότι «η σύνθεση της ΚΟΕΣ και των ΝΟΕΣ εκφράζει το σύνολο και την ενότητα του ΠΑΣΟΚ»! Φαίνεται ότι οι κολαούζοι του αρχηγού -ο Γιάννης Δατσέρης (στην περίοδο των διαδικασιών για την εκλογή αρχηγού ήταν μαζί με τον Ανδρέα Λοβέρδο υπεύθυνος Επικοινωνίας του Βενιζέλου) τους αποκαλεί «υπαλλήλους του»- τον κολακεύουν, λέγοντάς του ότι δεν έχει ανάγκη από «συνδιαχειριστές στο κόμμα»…
Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ σοβεί από την 11η Νοεμβρίου 2007 και η απειλή διάσπασης ελλοχεύει έκτοτε. Όμως, με τα σημερινά δεδομένα, φρονώ ότι η διάσπαση δεν αποτελεί απειλή, αλλά ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΩΝ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΧΩΡΟ. (Άλλο ζήτημα αν οι ανακατατάξεις αυτές θα είναι κυρίως επ’ ωφελεία των «νταβατζήδων» και όχι των λαϊκών τάξεων.)
Εξηγούμαι: Την Τετάρτη το βράδυ, με πρόσχημα την παρουσίαση βιβλίου για τον γάλλο Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί (και έχοντας εκ δεξιών της ως έτερο συμπαρουσιαστή τον… Θεόδωρο Πάγκαλο!), η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη έκανε τη μέχρι τούδε προκλητικότερη αρχηγική της εμφάνιση. Αρχηγική εμφάνιση η οποία δεν περιείχε μόνο αιχμές για το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά επικέντρωνε έμμεσα την κριτική της στον ίδιο τον πρωθυπουργό (τον οποίο μάλιστα -τοιαύτη η παχυδερμία της- συνόδευσε την Πέμπτη στο τριήμερο ταξίδι του στην Ινδία, σαν να μη συνέβαινε τίποτα!).
Ως… εμβριθέστατη πολιτειολόγος η άκρως φιλόδοξη αυτή κυρία… ανέταμε και απέρριψε το πολιτικό σύστημα της χώρας, μέσα στη σαθρότητα του οποίου (και με τις αβάντες προς τη θυγατέρα πολυμήχανου πρώην πρωθυπουργού) αναρριχήθηκε σε υψηλά αξιώματα. Επίσης, επέκρινε τους πολιτικούς που «δεν λένε καθαρά και σταράτα τα πράγματα», φωτογραφίζοντας πεντακάθαρα τον εαυτό της.
Με αυτοπεποίθηση και στόμφο δώδεκα καρδιναλίων η… επιτυχέστατη υπουργός Εξωτερικών περάτωσε την αγόρευσή της, ερήμην του Σαρκοζί ή αναγορεύοντάς τον πρότυπό της -αυτό, ομολογώ, δεν το ξεκαθάρισα- λέγοντας: «Οι πολίτες εμπιστεύονται τους πολιτικούς που τους ξέρουν, τους γνωρίζουν και πιστεύουν ότι τους λένε την αλήθεια». Όπως ακριβώς γνωρίζουν και εμπιστεύονται την κ. Μπακογιάννη…
Δεν ανέφερα τυχαία ότι ο κ. Πάγκαλος καθόταν εκ δεξιών της ως συμπαρουσιαστής του προαναφερθέντος βιβλίου. Διότι είναι ικανός να παρασύρει τον αρχηγό του σε στενή συνεργασία με την κ. Μπακογιάννη και τους μητσοτακικούς υποκόμους της. Νεοφιλελεύθεροι είναι, άλλωστε, οι διάφοροι Χρυσοχοΐδηδες του ΠΑΣΟΚ. Όσο για τον Βενιζέλο και τα στελέχη του (συμπεριλαμβανομένου και του νεοαποκτηθέντος κ. Κοψίδη), ανοίγεται μπροστά τους πεδίον δόξης λαμπρόν. Δεν το λέω αυτό μόνο ειρωνικά. Ενδέχεται μεσοπρόθεσμα, εφόσον το αναμενόμενο να ιδρυθεί νέο κόμμα Βενιζέλου διατηρήσει με συνέπεια ένα γνήσια αριστερό στίγμα, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια καρποφόρα συνεργασία με το μη δογματικό τμήμα της Αριστεράς. Προσοχή: «Ενδέχεται» έγραψα.