Τέσσερις υποθέσεις για διαλεύκανση

Η επιλογή του «μέντορα της Νατάσσας» και «έμπιστου φίλου και συμβούλου του Καραμανλή» να θέσει τέλος στη ζωή του δημιούργησε πληθώρα ερωτημάτων.

Ερωτημάτων, που όχι μόνον δεν απαντήθηκαν, αλλά έγινε απόπειρα να συσκοτισθούν ακόμη περισσότερο, με τα όσα διαμείφθηκαν στη συνέχεια. Αναφέρομαι φυσικά στην επιλογή του πρωθυπουργικού ζεύγους να μην επισκεφτούν τον κλινήρη «κολλητό τους» στο νοσοκομείο, καίτοι είχε αρχικά υποστηριχτεί ότι αυτός αυτοβούλως υπέβαλε την παραίτησή του για λόγους υγείας, στην εσπευσμένη και για πολλούς παράτυπη προφυλάκιση της πρώην ερωμένης του, στην παράδοση στη Δικαιοσύνη από τον διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού του DVD και την απόκρυψη του τρόπου με τον οποίο έφτασε αυτό στο Μαξίμου και τόσα ακόμη…

Η απόπειρα του Μαξίμου να περιοριστεί το σκάνδαλο που προέκυψε στη ροζ συνιστώσα του και ακολούθως να εμφανιστεί η όλη ιστορία ως ένας εκβιασμός από κύκλωμα της ερωμένης έχει ξυπνήσει την κοιμώμενη αντιπολίτευση που άρχισε να ψάχνει τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας από τον… υπουργεύοντα ελέω Καραμανλή γενικό γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού.

Την ίδια στιγμή ξύπνησαν και τα δημοσιογραφικά ένστικτα των λαγωνικών, που ενεργοποιήθηκαν από την ελκυστική ιστορία Ζαχόπουλου, η οποία έχει όλα όσα θέλει ένα θέμα για να γίνει «πρωτοσέλιδο»: Μυστήριο, αίμα, σπέρμα, χρήμα, εξουσία, ψέματα, πάθη, συμμορίες.

Η ολιγωρία των εντεταλμένων κρατικών αρχών να φωτίσουν έστω και καθ’ ολίγο την υπόθεση (χρειάστηκαν βδομάδες για να αποφασίσουν τα αυτονόητα: να ζητήσουν άρση τραπεζικού και τηλεφωνικού απόρρητου, να κατάσχουν τους υπολογιστές και την ηλεκτρονική αλληλογραφία, να προχωρήσουν στα ίχνη των φερόμενων ως εκβιαστών κ.λπ.), δημιούργησε ένα τεράστιο κενό, το οποίο προσπαθεί να καλύψει η δημοσιογραφική έρευνα.

Η σκανδαλολογία πάει κι έρχεται, μαζί με εικασίες και στοχοποίηση διαφόρων για την προέλευση του επίμαχου DVD, ενώ το Μαξίμου αρνείται πεισματικά να φανερώσει το όνομα αυτού που του παρέδωσε το φερόμενο ως μέσο εκβίασης. Κατά τα άλλα, οι δικαστικές αρχές μελετούν -λένε- φακέλους υποθέσεων που διαχειρίστηκε ο Ζαχόπουλος, και οι οποίες -υποθέσεις- ήρθαν στο φως και κατά συνέπεια υποδείχτηκαν στις δικαστικές αρχές από τη δημοσιογραφική έρευνα.

Η στήλη, θέλοντας να συμβάλει στο να φανερωθούν τα «έργα και οι ημέρες» του παντοδύναμου γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, φέρνει σήμερα στο φως τέσσερις νέες υποθέσεις, που αφορούν τη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή της.

Οι υποθέσεις αυτές ελπίζουμε να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των ερευνητικών αρχών, αλλά και της αντιπολίτευσης, για να ζητήσουν τα συγκεκριμένα στοιχεία που επιμελώς αποκρύβονται. Ελπίζουμε επίσης να βοηθήσουν στο να «ανοίξουν στόματα», όχι με τη λογική του «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», αλλά προκειμένου να εξυπηρετηθεί η ύψιστη αρχή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση κυβερνά, ο Τύπος ελέγχει, η Δικαιοσύνη καταλογίζει ευθύνες και η κοινή γνώμη αποφαίνεται περί των πολιτικών ευθυνών αυτών που διαχειρίζονται τον δημόσιο πλούτο στο όνομά της…

ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΡΩΤΗ: Η εταιρεία που ανέλαβε την εκτέλεση των έργων του Μετρό στη Θεσσαλονίκη ζήτησε εγγυήσεις από την κυβέρνηση προκειμένου να αποφύγει να μπλέξουν στα πόδια της οι αρχαιολόγοι.

Θέλει δηλαδή να σκάβει ανεξέλεγκτα, να βρίσκει και να καταστρέφει ή να καταχωνιάζει τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που εικάζεται ότι είναι θαμμένοι στη διαδρομή του Μετρό (κάτω από την Εγνατία κυρίως). Οι άνθρωποι της εταιρείας διαπίστωσαν ότι σε κάθε τους βήμα θα έπρεπε να εξασφαλίζουν τη συναίνεση του αρμόδιου τμήματος ελέγχων, της 16ης Εφορείας Κλασικών Αρχαιοτήτων. Διαπίστωσαν επίσης πως η εντεταλμένη γι’ αυτούς τους ελέγχους υπάλληλος είναι η Μαρία Τσιμπίδου, η οποία και κύρος διαθέτει και ασυμβίβαστη είναι, όπως έχει αποδείξει στην εικοσαετή διαδρομή της. Αφού λοιπόν η εν λόγω αρχαιολόγος (ειδική στις κλασικές αρχαιότητες) αρνήθηκε να συνεργαστεί, με απόφαση του Ζαχόπουλου μετακινήθηκε σε μια νεοσύστατη Υπηρεσία Σπηλαιολογίας, την ίδια ώρα που η αρμοδιότητα ελέγχου των έργων του Μετρό δόθηκε σε επιλεγμένη από τον γενικό αρχαιολόγο.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα χρυσού της Χαλκιδικής ζήτησε να επεκτείνει τις εκσκαφές της σε παρακείμενο αρχαιολογικό χώρο, όπου εκτιμάται ότι βρίσκονται θαμμένα ολόκληρα χωριά. Υπέβαλε λοιπόν αίτημα για αποχαρακτηρισμό της εν λόγω περιοχής (Στρατόνι Χαλκιδικής). Οι τοπικοί φορείς, καίτοι τους υποσχέθηκαν πως θα ωφεληθούν με νέες προσλήψεις ντόπιων στις εργασίες, αρνήθηκαν να συναινέσουν, θεωρώντας ότι πολυτιμότερο ακόμη κι απ’ το βιος τους είναι η πολιτιστική τους κληρονομιά. Παρ’ όλα αυτά ο Ζαχόπουλος, παρά τις αντίθετες συμβουλές που του έδωσαν οι αρχαιολόγοι, συναίνεσε στο να εισαχθεί το θέμα για συζήτηση στο ΚΑΣ. (Επρόκειτο να συζητηθεί στις αρχές του 2008 και όπως έγινε γνωστό παρασκηνιακά ο ίδιος είχε δεσμευτεί στην εταιρεία ότι θα το περάσει.) Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, όπως σχολιάζουν οι αρχαιολόγοι της Θεσσαλονίκης, η μεγάλη πλειοψηφία των αποφάσεων αποχαρακτηρισμού χώρων λαμβάνεται από το ΚΑΣ, χάρη στη διπλή ψήφο του προέδρου Ζαχόπουλου. Από τα 24 μέλη του οργάνου τα 12 διορίστηκαν από τον Ζαχόπουλο, ενώ οι υπόλοιπες 12 θέσεις καταλαμβάνονται από υπηρεσιακούς παράγοντες. Υπάρχουν πάμπολλες υποθέσεις -όπως λένε- όπου λαμβάνεται απόφαση αποχαρακτηρισμού με 12 αρνητικές ψήφους (όλων των υπηρεσιακών) αφού κατισχύουν οι 12 ψήφοι των διορισμένων με τη διπλή ψήφο του Ζαχόπουλου.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΡΙΤΗ: Τα προηγούμενα χρόνια οι τοπικές υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, δηλαδή τα δύο μεγάλα μουσεία (Αρχαιολογικό και Βυζαντινού Πολιτισμού), καθώς και οι εφορείες (Αρχαιοτήτων, Βυζαντινών και Νεωτέρων Μνημείων), έκαναν τον προγραμματισμό των έργων που θα εκτελέσουν κάθε χρόνο και με βάση αυτόν προσλάμβαναν τους συμβασιούχους που χρειάζονταν για τα συγκεκριμένα έργα. Από την αρχή της «εποχής Ζαχόπουλου» η αρμοδιότητα του καθορισμού των απαιτούμενων συμβασιούχων, καθώς και η διαδικασία επιλογής τους, μεταφέρθηκαν στην… Αθήνα. Αποτέλεσμα, σε κάθε υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού να έχουν προσληφθεί 50 περίπου συμβασιούχοι, ανεξαρτήτως των έργων που έχουν προγραμματιστεί. Εννοείται ότι σε αυτούς (περισσότεροι από 300 στην πόλη της Θεσσαλονίκης) οι περισσότεροι είναι άσχετοι με το αντικείμενο της υπηρεσίας πρόσληψης, καθώς η επιλογή τους γίνεται αποκλειστικά και μόνον με ρουσφετολογικά κριτήρια.

Οι τοπικές υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού πνίγηκαν κυριολεκτικά στους συμβασιούχους. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στην 16η Εφορεία Κλασικών Αρχαιοτήτων, στους 50 μόνιμους υπαλλήλους που προβλέπονται από το οργανόγραμμα, προστέθηκαν άλλοι τόσοι συμβασιούχοι, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν γραφεία οι διάδρομοι, να μην τολμά κανείς να σηκωθεί από την καρέκλα του (γιατί θα βρει άλλον στη θέση του), να υπάρχει ουρά στις τουαλέτες.

Μου ανέφεραν ακόμη και για κομμώτρια, καθώς και για ψυχολόγους, οικονομολόγους, είτε μηδαμινών προσόντων άτομα, τα οποία… επελέγησαν, αφήνοντας στην ανεργία χιλιάδες παιδιά με γνώσεις και χαρτιά, τα οποία όμως δεν είχαν την κατάλληλη γνωριμία.

Οι φίλοι και οι συνεργάτες του Ζαχόπουλου υποστήριζαν ότι τα ονόματα δίνονταν από το Μαξίμου, ενώ τώρα αποκαλύφτηκε ότι ο πρώην γενικός, κατάρτιζε μόνος του τις «λίστες των επιτυχόντων».

Μου σφύριξαν μάλιστα για τη βαφτισιμιά του Ζαχόπουλου, η οποία εμφανίστηκε για να πιάσει δουλειά στη Θεσσαλονίκη, έχοντας σύμβαση με το γραφείο του γενικού στην Αθήνα. «Ουδείς γνωρίζει από πότε, με ποια προσόντα, με ποιο αντικείμενο και με ποιες αμοιβές», λένε στη Θεσσαλονίκη για τη νεαρή, η οποία είχε το πλεονέκτημα να την αλείψει κάποτε με λάδι ο «άρχων της Μπουμπουλίνας».

ΤΕΤΑΡΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ: Η διοργάνωση διάφορων εκδηλώσεων του υπουργείου Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη με προϋπολογισμούς που δεν δικαιολογούνται σε καμιά περίπτωση. Ενδεικτικά αναφέρονται η ανοιξιάτικη διοργάνωση των «Ευρωπαϊκών Βραβείων Θεάτρου», που διοργάνωσε ο Τσακίρογλου του ΚΘΒΕ, με κόστος 1,2 εκατομμύρια ευρώ, όπως και η τμηματική BIENALLE, που οργανώθηκε από τον Τσάρα του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ) μέσα στο κατακαλόκαιρο (χωρίς να το αντιληφθεί κανείς στην πόλη), και για την οποία, αφού αρχικά καταρτίστηκε προϋπολογισμός ύψους 800.000, δαπανήθηκε 1,5 εκατομμύριο ευρώ.

Να σημειώσω μάλιστα πως ειδικά για το ΚΜΣΤ μου είπαν ότι η αλαζονεία που επεδείκνυε ο κουμπάρος του Ζαχόπουλου -πρόεδρος του μουσείου- τον οδήγησε στο να διαχειρίζεται το δημόσιο χρήμα χωρίς να κρατά ούτε τους νόμους και τους κανονισμούς, ούτε τα προσχήματα. «Αν ψάξει κανείς τον τρόπο που γινόταν η ανάθεση των εκδόσεων, των διοργανώσεων, καθώς και τις συμβάσεις εργασίας των δεκάδων συμβασιούχων κ.λπ., θα βρει λαβράκια», μου «κάρφωσαν» αυτοί που ξέρουν. (Θα ψάξω…).

Η περίπτωση Μακραντωνάκη

Ο γνωστός μαιευτήρας-γυναικολόγος, από τους καλούς και τους πετυχημένους, Νίκος Μακραντωνάκης επιλέχτηκε από τον Χρήστο Ζαχόπουλο για τη θέση του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του ΚΘΒΕ.

Έχοντας διατελέσει επί τετραετίες δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Θεσσαλονίκης και επί σειρά ετών αντιδήμαρχος πολιτισμού, θεωρήθηκε -και ήταν- από τους λίγους επώνυμους «γαλάζιους» της πόλης που διέθεταν μια καλή σχέση με τον «πολιτισμό ποιότητας» που υπηρετεί το ΚΘΒΕ.

Το λάθος που έκανε ο Μακραντωνάκης ήταν ότι αρνήθηκε να μπει στο άρμα του Ζαχόπουλου και να στρατευτεί στον στόχο της καθόδου του στις βουλευτικές εκλογές. Μόλις ο πρώην γενικός αντιλήφθηκε ότι ο «πρόεδρος που αυτός διόρισε μιλά και με άλλους τοπικούς κομματικούς παράγοντες», πήρε ανάποδες. Το μέλλον του Μακραντωνάκη, είχε προδιαγραφεί, παρά την ισχυρή προστασία που προσπάθησε να του παράσχει ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος.

Όταν έληξε η θητεία του στη θέση του προέδρου του ΚΘΒΕ, ο Μακραντωνάκης ζήτησε να πληροφορηθεί από το υπουργείο αν αυτή θα του ανανεωθεί ή όχι.

Ο Ζαχόπουλος ήθελε να τον φάει, αλλά φοβόταν να του το πει. Έτσι δεν του απαντούσε, περιμένοντας πότε η υπομονή του γιατρού θα εξαντληθεί και αναμένοντας τη στιγμή που αυτός θα καταλάβει μόνος του και θα αποχωρήσει για να μην πληγεί και η αξιοπρέπεια του.

Πράγματι, ο Μακραντωνάκης κουράστηκε να περιμένει και κάποια στιγμή τα μάζεψε και αποχώρησε από το γραφείο του, στέλνοντας στο υπουργείο μια τυπική και ευγενική επιστολή αποχώρησης. Ήταν η περίοδος που το τιμόνι του υπουργείου αναλάμβανε «τυπικά» ο Γιώργος Βουλγαράκης.

Ο Βουλγαράκης, παραλαμβάνοντας την παραίτηση του Μακραντωνάκη και δίχως να αντιληφθεί ότι αυτός εκδιώχτηκε από τον Ζαχόπουλο, επικοινώνησε με τοπικούς κομματικούς παράγοντες, ζητώντας να του υποδείξουν αν έχουν κανέναν καλύτερο για τη θέση του προέδρου.

Η έρευνά του δεν απέδωσε κι έτσι ο υπουργός επικοινώνησε με τον Μακραντωνάκη και του ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να τον επαναδιορίσει στη θέση του προέδρου, ζητώντας του μάλιστα να επιστρέψει αμέσως στο γραφείο του το οποίο είχε εγκαταλείψει.

Την άλλη κιόλας ημέρα ο Μακραντωνάκης γύρισε στο ΚΘΒΕ. Μόλις έγινε γνωστή η υπουργική απόφαση, δεκάδες ανθοδέσμες, καλάθια με ποτά και αναμνηστικά δώρα έφτασαν στο γραφείο, καθώς πολλοί και διάφοροι θέλησαν να συγχαρούν τον γιατρό για την επιλογή του.

Δεν πρόλαβαν να κοπάσουν οι χαρές και τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα, και φτάνει στα δημοσιογραφικά γραφεία απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού, με την οποία ανακοινώνεται ότι στη θέση του προέδρου του ΚΘΒΕ, τοποθετείται ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Γαρούφας.

Ο Μακραντωνάκης κατάφερε να αποφύγει τη συγκοπή, αλλά ο εξευτελισμός που ένιωσε ήταν απέραντος. Τα μάζεψε και έφυγε ήσυχα, θέλοντας να περιορίσει όσο γινόταν την ηθική ζημιά που υπέστη και να μη δώσει αφορμές για σχόλια κατά του πρωθυπουργού, του οποίου κολλητός και προσωπική επιλογή ήταν ο Ζαχόπουλος.

Να προσθέσω ότι ο Βουλγαράκης σάστισε με τα τεκταινόμενα, αλλά δεν αντέδρασε στην επιλογή του Ζαχόπουλου. Αρκέστηκε μόνον να επικοινωνήσει και πάλι με τον Μακραντωνάκη, για να του ζητήσει συγνώμη για την ταλαιπωρία στην οποία τον υπέβαλε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι την αρμοδιότητα της επιλογής των προσώπων που στελεχώνουν τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς του υπουργείου στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός την ανέθεσε στον Ζαχόπουλο…

ΑΠΟΡΙΑ 1

Ποιος γραμματέας ΝΟΔΕ της Θεσσαλονίκης (μιας από τις 4 που υπάρχουν στον νομό), είπε, επί λέξει αναφερόμενος στον Ζαχόπουλο, σε βουλευτές του κόμματος με τους οποίους συναντήθηκε, ότι «αν πρόκειται να μας γαμ… για να μας διορίσουν, να το κλείσουμε και να φύγουμε πριν φάμε ξύλο»;

Ο ίδιος απαίτησε με τη δέουσα αυστηρότητα από τους βουλευτές να δίνουν και στον κομματικό μηχανισμό μερίδιο από τους διορισμούς που τους «μοιράζουν» οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι.

Να σημειώσω πάντως ότι όλοι οι βουλευτές είπαν κατηγορηματικά πως δεν μετείχαν στη διαμόρφωση της λίστας των 300 συμβασιούχων του Ζαχόπουλου στη Θεσσαλονίκη, ενώ μόνον ένας από αυτούς δήλωσε πως δεν έχει παράπονο από τον πρώην γενικό γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, καθώς -όπως είπε- και στο τηλέφωνο του έβγαινε και ό,τι του ζήτησε το έκανε…

ΑΠΟΡΙΑ 2

Ποιο κορυφαίο τοπικό κομματικό στέλεχος της ΝΔ δήλωνε ανήσυχος για το τι επιφυλάσσει το μέλλον στα προερχόμενα από τη Θεσσαλονίκη στελέχη, υποστηρίζοντας ότι ο Καραμανλής τα ‘χει πάρει με τους πατριώτες του μετά τον Πανάγο, τους αδερφούς του Τσιτουρίδη και τον Ζαχόπουλο;

«Θα κάνουμε πολλά χρόνια για να δούμε Θεσσαλονικιό σε κρατικό αξίωμα», έλεγε ο ίδιος, κατηφής, σε κομματική ομήγυρη.

ΑΠΟΡΙΑ 3

Πού και γιατί χάθηκαν από την πιάτσα οι τρεις κολλητοί του Ζαχόπουλου, που τοποθετήθηκαν από το πουθενά σε περίοπτες θέσεις πολιτιστικών οργανισμών της πόλης;

Ο Πανώρης έκλεισε το κινητό του και εξαφανίστηκε εντελώς.

Ο Τσάρας απαντά μόνον σε γνωστούς του, αλλά τους λέει ότι δεν επιθυμεί να πει τίποτα για τον… κουμπάρο του.

Ο μόνος που σηκώνει τηλέφωνα είναι ο Βασίλης Κεχαγιάς (δημοσιογράφος γαρ, ξέρει τι θα πει να αποφεύγεις τους συναδέρφους του), αλλά και αυτός είναι απελπιστικά φειδωλός -σχεδόν ανούσιος- στις πληροφορίες που δίνει.

Έχασαν τη μιλιά τους οι άλλοτε λαλίστατοι «τρεις σωματοφύλακες». Ή δεν ξέρουν ή κρατούν καλά τα μυστικά τους. Προς το παρόν τουλάχιστον…